Thursday, August 31, 2006

Μολδαβία - Μέρος 1ο

Με αφορμή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, το ιστορικό δύο ταξιδιών…


Δύο χρόνια πριν δεν ήξερα τίποτα για αυτήν την χώρα. Η πρώτη μου επαφή και πιθανότατα η πρώτη για πολύ κόσμο στην Ελλάδα ήταν η συμπαθέστατη γιαγιάκα στο τραγούδι που εκπροσώπησε αυτήν τη χώρα στον διαγωνισμό της eurovision το 2005 - Bunica Bate Doba (Grandmamma Beats The Drum). Αργότερα θυμήθηκα και αυτά που είχαμε μάθει στο σχολείο περί επαναστάσεως της Μολδοβλαχίας, Αλέξανδρου Υψηλάντη και Φαναριώτικης διοίκησης.


Οργανώνοντας το ταξίδι….

Σχεδόν ένα χρόνο πριν από σήμερα, πέρσι τον Οκτώβριο, χρειάστηκε να ταξιδεύσω για προσωπικούς λόγους για το Chisinau της Μολδαβίας… Αγόρασα αεροπορικά εισιτήρια από την Air Moldova, 370 ευρώ με επιστροφή. Οι φίλοι άρχισαν να μου λένε «το σκέφτηκες καλά;», «είσαι σίγουρος;», «που πας εκεί;». Ένας συνάδελφος που είχε παλιότερα δουλέψει σε ένα έργο εκεί με προειδοποίησε: «Να προσέχεις πολύ, εκεί όλα τα ελέγχει η μαφία», «μην κυκλοφορείς τα βράδια». Δεν πτοήθηκα… Μέσα στις επόμενες μέρες επισκέφτηκα την πρεσβεία της Μολδαβίας στην Ελλάδα, κάπου στην Φιλοθέη*, για να μου εκδώσουν βίζα... Δύο μέρες μετά ήμουν έτοιμος για το ταξίδι…

Περιμένοντας στο «Ελευθέριος Βενιζέλος»…

Ταξίδευα απόγευμα. Αν θυμάμαι καλά γύρω στις πέντε… Βρέθηκα στο αεροδρόμιο δύο ώρες νωρίτερα… Ο κόσμος που περίμενε μαζί μου ήταν κλασικοί μετανάστες από την πρώην σοβιετική ένωση… Αυτό που πρόσεξα αμέσως ήταν ότι οι περισσότεροι κουβαλούσαν μαζί τους πάρα πολλά πράγματα, προφανώς για τους συγγενείς τους πίσω στην πατρίδα τους… Είχα μαζί μου δύο βαλίτσες, μία μικρή κυρίως με είδη προσωπικής υγιεινής και μια λίγο μεγαλύτερη με ρούχα… Έδωσα και τις δύο βαλίτσες μου γιατί ήθελα να αισθάνομαι πιο άνετα κατά την αναμονή μου στο αεροδρόμιο…

Όσο λίγα ήξερα για την χώρα ακόμα λιγότερα ήξερα για την Air Moldova. Η φράση του συναδέλφου «αν έχουν το μεγάλο αεροπλάνο θα φτάσεις στο Chisinau σε δύο ώρες» ίσως να έπρεπε να με κάνει να υποψιαστώ. Περιμένοντας για αρκετή ώρα πάνω στο λεωφορείο του αεροδρομίου που θα μας πήγαινε στο αεροπλάνο μαζευτήκαμε καμιά τριανταριά άτομα… Όλοι αλλοδαποί, με εξαίρεση εμένα και ένα-δύο άτομα ακόμα. Ο ένας από αυτούς στεκόταν απέναντι μου και με παρατηρούσε ερευνητικά… Φορούσε κόκκινη μακό, τζινάκι με σκαρπίνι και χρυσή αλυσιδίτσα… Κάποια στιγμή με πλησιάζει και με ρωτάει «Έλληνας;». Του απαντώ θετικά… «Πρώτη φορά πας Μολδαβία;». Ξανά απαντώ θετικά… Μου λέει λίγα λόγια για την χώρα που συνοψίζονται κυρίως στις λέξεις «όμορφη και φτωχή»… Στη συνέχεια μου λέει ότι είναι αρραβωνιασμένος με μία Μολδαβή εδώ και χρόνια… Όπως μου αποκαλύπτει από όταν αυτή ήταν 16… Αυτός, αν τον έκοψα καλά, γύρω στα 45… Μου λέει τον πόνο του ότι τον έκλεψαν στο αεροδρόμιο και τέλος χαρούμενος μου λέει «θα έχει κόσμο σήμερα για πάνω, θα πάμε με το μεγάλο»… Εγώ απορώ… Ήμασταν ήδη κανένα μισάωρο πάνω στο λεωφορείο περιμένοντας και δεν ξεπεράσαμε τα τριάντα άτομα, ποιος κόσμος; Όταν με το καλό το λεωφορείο ξεκίνησε και φτάσαμε μπροστά στο αεροπλάνο, αυτό που είδα ήταν ένα μικρό βραζιλιάνικο ελικοφόρο Embraer-120 των τριάντα θέσεων…

Αρχικά απόρησα… «Που θα χωρέσουμε όλοι εμείς και τα πράγματα μας σε αυτό το αεροπλανάκι;» αναρωτήθηκα… Με το που μπήκα μέσα στο αεροπλάνο το πρώτο που κοίταξα ήταν το βάθος του χώρου των επιβατών για να προσδιορίσω τον χώρο των αποσκευών… Άρχισα να φοβάμαι… Στην συνέχεια, μια αψιμαχία της αεροσυνοδού με μια από τις επιβάτισσες που ήθελε σώνει και καλά να πάρει την αποσκευή της μαζί της αντί να την δώσει για τον χώρο των αποσκευών με τρόμαξε περισσότερο… Παρόλα αυτά, είχα αποφασίσει να μην χαλάσει τίποτα το ταξίδι μου…

Το ταξίδι…

Η θέση μου ήταν σε παράθυρο δίπλα στο φτερό… Αυτό που θυμάμαι κυρίως από το ταξίδι ήταν ένα διαρκές βουητό από τον έλικα… Αυτό μου έμεινε και για καμιά μέρα μετά… Όλες οι ανακοινώσεις στο αεροσκάφος γίνονταν σε τρεις γλώσσες: Ρωσικά, Μολδαβικά (διάλεκτος των Ρουμανικών) και Αγγλικά… Φυσικά εξαιτίας του θορύβου δεν μπορούσα να ακούσω και να καταλάβω τίποτα… Το μεγαλύτερο διάστημα το πέρασα διαβάζοντας το περιοδικό της Air Moldova… Έτσι έμαθα για την Cricova που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός κρασιών της χώρας. Οι εγκαταστάσεις της είναι ένα ολόκληρο υπόγειο χωριό με δρόμους (σήραγγες) που έχουν τα ονόματα κάθε ποικιλίας κρασιού που αποθηκεύεται εκεί… Ο καιρός ήταν καλός και είδα από ψηλά το Βουκουρέστι… Το ταξίδι κράτησε τρεις ώρες…

Η Άφιξη…

Το αεροδρόμιο μου φάνηκε μικρό αλλά όμορφο… Αρκετά από τα αεροπλάνα που ήταν εκεί ήταν μεγάλα και σύγχρονα, αλλά τα περισσότερα ήταν τύποι αεροσκαφών που δεν γνώριζα… Όταν βγήκα από το αεροπλάνο δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση… Η αίσθηση του πρασίνου που είχες γύρω σου και οι σοβιετικού τύπου στολές που φορούσαν αυτοί που μας περίμεναν από κάτω… Όταν φτάσαμε στο κτίριο κατάλαβα ότι το αεροδρόμιο ήταν ολοκαίνουργιο… Πέρασα τελευταίος σχεδόν τον έλεγχο του διαβατηρίου, μάλλον εξαιτίας της δικής μου αμηχανίας… Ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν χώρα εκτός ευρωπαϊκής ένωσης… Είχα ακούσει και διάφορα… Δεν είχα, όμως, κανένα πρόβλημα κυρίως επειδή είχα φροντίσει να έχω βγάλει βίζα από την Αθήνα…

Και οι βαλίτσες στην Φρανκφούρτη…

Όταν έφτασα στην παραλαβή των αποσκευών ανακάλυψα ότι υπήρχαν μόνο δύο αποσκευές ακόμα, αργότερα είδα ότι ήταν του έλληνα συνταξιδιώτη μου, και ένα εξαγριωμένο πλήθος δέκα – δεκαπέντε ατόμων… Υποψιασμένος από πριν δεν ανησύχησα καθόλου… Μέσα μου είχα αποδεχτεί ήδη το γεγονός… Ένας μολδαβός από τους συνταξιδιώτες με ρωτάει σε σπαστά ελληνικά αν βρήκα τις αποσκευές μου και μου λέει «είναι κλέφτες, μας έχουν κλέψει τα πράγματα»… Μια κυρία, γυρνώντας προς το μέρος μου λέει «είσαι έλληνας; Πες τους κάτι!! Εσένα σε υπολογίζουν… Εμάς όχι!!»… Εκεί αισθάνθηκα όπως φαντάζομαι αισθάνονται οι Αμερικάνοι… Η αλήθεια είναι ότι δεν συμμεριζόμουν την ανησυχία τους… Ήταν προφανές ότι το αεροπλάνο δεν χωρούσε όλες τις αποσκευές μας… Αυτό που με ανησυχούσε ήταν ότι δεν υπήρχε άλλη πτήση για τις επόμενες πέντε μέρες… Όταν έφτασε η στιγμή να δηλώσω τις απολεσθείσες αποσκευές μου, πάλι τελευταίος αλλά αυτή την φορά επειδή αντιλαμβανόμουν ότι οι υπόλοιποι ανησυχούσαν περισσότερο από μένα, γυρνάω στην υπάλληλο του αεροδρομίου και πολύ ήρεμα της λέω στα αγγλικά: «καταλαβαίνεται ότι αυτό είναι μια μορφή απάτης. Δεν μας ενημερώσατε πριν την πτήση ενώ ήταν προφανές ότι το αεροπλάνο δεν χωρούσε τις αποσκευές όλων»… Μου σκάει ένα γλυκό συγκαταβατικό χαμόγελο χωρίς να με κοιτάξει… Συμπλήρωσα τα έντυπα και πήγα να περάσω τον τελωνειακό έλεγχο… Χωρίς αποσκευές ήταν μια μάλλον τυπική διαδικασία πια… Το μόνο που έπρεπε να δηλώσω ήταν τα χρήματα που κουβαλούσα μαζί μου… Τα έβγαλα και τα μέτρησα μπροστά τους και συμπλήρωσα το σχετικό έντυπο…

Για την ιστορία: οι αποσκευές μου έφτασαν στην Μολδαβία δύο μέρες αργότερα μέσω Φρανκφούρτης, όπως μαρτυρούσαν οι σχετικές ενδείξεις κολλημένες πάνω σε αυτές. Έπρεπε, βέβαια, εγώ να πάω να τις παραλάβω από το αεροδρόμιο…

Από το αεροδρόμιο στην πόλη…

Το αεροδρόμιο είναι αρκετά έξω από την πόλη… Ο δρόμος είναι βέβαια μία ευθεία… Η διαδρομή ήταν όμορφη… Ψηλά δέντρα δεξιά και αριστερά και ξαφνικά φτάνεις στις «πύλες της πόλης». Δύο τεράστια δίδυμα οικοδομικά συγκροτήματα εκατέρωθεν του δρόμου… Από την αρχή καταλάβαινες ότι η πόλη έχει έντονο τον αέρα της πάλαι ποτέ σοβιετικής ενώσεως… Αυτό που βέβαια εγώ ήξερα μόνο από τις ταινίες… Μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα αλλά και μεγάλοι δρόμοι και πεζοδρόμια… Καθώς φτάναμε στο κέντρο της πόλεως εντύπωση μου έκανε και μία μπλέ εκκλησία σε ρωσικό στυλ (Η εκκλησία των Αγίων Πάντων).

Στους δρόμους μπορούσες να δεις κάθε τύπου αυτοκίνητα με εξαίρεση τα ιταλικά… Δεν θυμάμαι να είδα καθόλου ιταλικά αμάξια… Το μεγαλύτερο μέρος ήταν φυσικά ανατολικής κατασκευής (π.χ. LADA) αλλά μεγάλο ήταν το ποσοστό και των γερμανικών… Φυσικά μπορούσες να δεις και αμάξια πολυτελείας, μέχρι και Hammer.. Σε μια από τις επόμενες μέρες, αστεία εντύπωση μου έκανε ένα λευκό LADA, σε εξέδρα έξω από ένα κεντρικό σούπερμαρκετ, δεμένο με ένα τεράστιο φιογκάκι… Αποτελούσε το δώρο για την κλήρωση που οργάνωνε το κατάστημα… Τέσσερις – πέντε νεαροί Μολδαβοί το περιεργάζονταν με δέος… Κοιτούσαν από κάτω… τις αναρτήσεις του… τα καθίσματα… Αργότερα την ίδια μέρα πικάριζα τους Μολδαβούς φίλους μου με τα κλασικά ανέκδοτα για τα LADA

Η διαμονή μου στην πόλη…

Παρότι γρήγορα ανακαλύπτεις ότι το Chisinau είναι μια φτηνή πόλη, τα καλά ξενοδοχεία είναι αρκετά ακριβά… Μπορείς όμως να νοικιάσεις διαμέρισμα μέσα στην πόλη με την μέρα… Οι τιμές σε αυτά κυμαίνονται με βάση το μέγεθος και την απόσταση του από το κέντρο… Εγώ είχα νοικιάσει ένα διαμέρισμα στην οδό Negruzzi εκεί που ξεκινάει η λεωφόρος Stefan Cel Mare, ο κεντρικότερος δρόμος της πόλης… Τα σπίτια φαίνονται γενικά σαν κουτιά, χωρίς μπαλκόνια… Όπως κατάλαβα αργότερα, δεν είναι ότι δεν έχουν μπαλκόνια… Υπάρχουν… Απλά, προφανώς λόγω του μεγάλου κρύου που υπάρχει τον χειμώνα, τα κλείνουν με παράθυρα ή τζαμαρίες, όπως εμείς παράνομα κλείνουμε τους ημιυπαίθριους χώρους στην Ελλάδα… Αργότερα είδα ότι τα σπίτια, ακόμα και τα πολυώροφα, δεν χτίζονται με μπετόν αλλά με τσιμεντόλιθους… Άλλωστε η Μολδαβία ούτε βουνά έχει ούτε σεισμούς…

Το πρώτο που σου κάνει εντύπωση μπαίνοντας σε ένα σπίτι είναι ότι έχουν δύο πόρτες… Εννοώ την μία πίσω από την άλλη, που κλειδώνουν με διαφορετικά κλειδιά… Η εσωτερική είναι η κλασική πόρτα εισόδου που ξέρουμε και από τα δικά μας σπίτια… Η εξωτερική φαίνεται σαν να έχει προστεθεί αργότερα και είναι κατώτερης ποιότητας…

Το εσωτερικό των σπιτιών είναι αρκετά ζεστό… Σε αυτό βοηθάει το δίκτυο φυσικού αερίου που υπάρχει… Πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτό με φόβισε λίγο… Μία το γεγονός ότι εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει ακόμα να ζούμε με αυτό, μία το γεγονός ότι στη Ρωσία όλο και ακούμε για πολυκατοικίες που γκρεμίζονται λόγω διαρροών στο δίκτυο… Δεν έκοψα και τις σωληνώσεις για καινούργιες… Τι να κάνω ο δόλιος, φοβήθηκα… Παρατήρηση από το σπίτι: ο θερμοσίφωνας ήταν ελληνικής κατασκευής…

Τα προβλήματα συνεχίζονται…

Είμαι ξένος, σε μια ξένη χώρα, δεν γνωρίζω την γλώσσα ή μάλλον τις γλώσσες… Όλες τις συνεννοήσεις τις κάνει η σύντροφος μου… Δεν έχω ρούχα και εσώρουχα να αλλάξω… Το βασικότερο, όμως, δεν έχω υγρά για τους φακούς μου, ούτε κουτάκια να τους βάλω, ούτε τα γυαλιά μου έχω… Όλα ήταν μέσα στην μικρή βαλιτσούλα μου, που όπως έγραψα νωρίτερα ήταν στο δρόμο ή μάλλον στον ουρανό για Φρανκφούρτη… Τα περισσότερα φαρμακεία ήταν ανοιχτά παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη αργά… Το ίδιο και ένα – δύο καταστήματα οπτικών… Αυτό που έψαχνα πάντως δεν το βρήκα πουθενά… Δεν εννοώ ότι έψαχνα μια συγκεκριμένη μάρκα… Οποιοδήποτε υγρό φακών θα ήταν αποδεκτό… Αυτό που βρήκα και χρησιμοποίησα τελικά ήταν φυσικό ορό και δύο ποτηράκια του καφέ… Την επόμενη μέρα έψαχνα και για πουκάμισο γιατί είχα βρωμίσει… Αυτό αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολο…

Το φαγητό…

Το φαγητό είναι ίσως ένας από τους καλύτερους λόγους να επισκεφτείς την χώρα αυτή… Το πρώτο βράδυ έφαγα μαγειρευτό φαγητό από την σύντροφο μου… Κάτι που έμοιαζε στην όψη με τορτελίνια… Τις επόμενες μέρες τρώγαμε έξω… Τα εστιατόρια ήταν πάντοτε σχεδόν άδεια, κάτι φυσιολογικό αν αναλογιστεί κανείς την φτώχεια της χώρας αυτής… Ζήτημα να υπήρχε ακόμα μία παρέα μέσα… Παρόλα αυτά όταν μας φέρνανε τον κατάλογο διαπιστώναμε ότι πρόκειται για εγκυκλοπαίδεια (σε όγκο)… Βέβαια σε αυτό βοηθούσε και το γεγονός ότι όλα ήταν γραμμένα σε δύο (Μολδαβικά – Ρώσικα) ή τρεις (και Αγγλικά) γλώσσες… Ο κατάλογος ήταν γεμάτος από σαλάτες, ορεκτικά, κρέατα (περιλαμβάνεται μέχρι και κουνέλι) έως και ψάρια, παρά το γεγονός ότι η Μολδαβία δεν έχει θάλασσα. Το εντυπωσιακότερο ήταν ότι ό,τι και να ζητούσες το είχανε… Αγαπημένο μου πιάτο από το πρώτο μου ταξίδι, το οποίο αρχικά το διάλεξα στην τύχη, ήταν το «Sarmale», προφανώς από το ελληνικό «σαρμάς» γιατί ήταν κάτι σαν ντολμάδες ψημένοι σε πήλινο… Τρελάθηκα επίσης να τρώω και μανιτάρια με γέμιση τυριού και μυρωδικών… Και η τιμή; Πλήρες γεύμα δύο ατόμων με σαλάτες, ορεκτικά, κυρίως πιάτα και μπουκάλι κρασί στην εκπληκτική τιμή των 17 ευρώ!!

[Συνεχίζεται/It continues...]

*Πρεσβεία Μολδαβίας: Γεωργίου Μπάκου 20, Νέα Φιλοθέη. Τηλ.: 2106990665 - 2106990372

Κατιούσα (Κατερινούλα) | Катюша

Ήθελα να γράψω για αυτό το θέμα πολύ νωρίτερα, επηρεασμένος από το γεγονός ότι ακούγαμε αυτό το όνομα κάθε μέρα κατά την διάρκεια της πρόσφατης κρίσης στην Μέση Ανατολή… Δεν το έκανα, όμως, γιατί δεν ήθελα να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είμαι υπέρ της βίας που ασκούσε η μία ή η άλλη πλευρά…




Στα Ρωσικά «Κατιούσα» είναι το χαϊδευτικό του ονόματος Αικατερίνη, "Κατερινούλα", λοιπόν. Τα σοβιετικά ρουκετοβόλα BM-8, BM-13 και BM-31Η ονομάστηκαν έτσι από ένα δημοφιλές ρωσικό τραγούδι του 1938. Οι στίχοι του μιλούν για ένα κορίτσι που λαχταρά τον αγαπημένο της που υπηρετεί στον στρατό στα σύνορα.



Η «Κατιούσα» στα Ρώσικα:

Расцветали яблони и груши,
Поплыли туманы над рекой;
Выходила на берег Катюша,
На высокий берег, на крутой.

Выходила, песню заводила
Про степного, сизого орла,
Про того, которого любила,
Про того, чьи письма берегла.

Ой, ты песня, песенка девичья,
Ты лети за ясным солнцем вслед,
И бойцу на дальнем пограничье
От Катюши передай привет.

Пусть он вспомнит девушку простую,
Пусть услышит, как она поёт,
Пусть он землю бережёт родную,
А любовь Катюша сбережёт.

Расцветали яблони и груши,
Поплыли туманы над рекой;
Выходила на берег Катюша,
На высокий берег, на крутой.


Προσπάθησα να μεταφράσω το τραγούδι με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τραγουδηθεί με την αυθεντική του μουσική… Έχω την εντύπωση ότι πλησίασα αρκετά (αν μπορώ να το τραγουδήσω εγώ που είμαι εντελώς φάλτσος τότε οποιοσδήποτε μπορεί.). Στις αγκύλες είναι η – όσο το δυνατόν περισσότερο – πιστή μετάφραση…

Η «Κατιούσα» στα ελληνικά:

Οι μηλιές ανθίζαν’ κι οι αχλαδιές [Ανθίζανε οι μηλιές και οι αχλαδιές]
Πυκνή ομίχλη έπλεε στο ποτάμι [Επέπλεαν οι ομίχλες στο ποτάμι]
Η Κατιούσα ξεπρόβαλε στην όχθη [Βγήκε η Κατιούσα στην όχθη]
Στην ψηλή και απόκρημνη αυτή [Στην ψηλή όχθη, στην απόκρημνη]

Χορός:
Η Κατιούσα ξεπρόβαλε στην όχθη
Στην ψηλή και απόκρημνη αυτή

Καθώς προβάλλει αρχίζει ένα τραγούδι [Καθώς πρόβαλε κούρδισε ένα τραγούδι]
Για ένα γκρι της Στέπας αετό [Για έναν της Στέπας γκρι αετό]
Για αυτόν που εκείνη αγαπούσε [Για αυτόν που αγαπούσε]
Του οποίου τα γράμματα φυλά [Για αυτόν του οποίου τα γράμματα φυλά]

Χορός:
Για αυτόν που εκείνη αγαπούσε
Του οποίου τα γράμματα φυλά

Ω εσύ, κοπέλας τραγουδάκι [Ω εσύ τραγούδι, τραγουδάκι αθώας κοπελιάς]
Πέταξε στου ήλιου το κατόπι [Πέταξε στου γαλήνιου ήλιου το κατόπι]
Στον φαντάρο μακρινών συνόρων [Στον στρατιώτη σε μακρινά σύνορα]
Της Κατιούσας στείλε τις ευχές [Από την Κατιούσα στείλε χαιρετίσματα]

Χορός:
Στον φαντάρο μακρινών συνόρων
Της Κατιούσας στείλε τις ευχές

Μακάρι την κοπέλα να θυμάται [Μακάρι αυτός να θυμάται την απλή κοπέλα]
Και να ακούει αυτή πως τραγουδά [Μακάρι να ακούει το πως αυτή τραγουδά]
την πατρίδα μας κάνε να φυλάξει [Μακάρι αυτός να φυλάει την πατρίδα μας]
την αγάπη η κατιούσα όπως φυλά [Όπως την αγάπη η Κατιούσα φυλά]
την πατρίδα μας κάνε να φυλάξει [Μακάρι αυτός να φυλάει την πατρίδα μας]
την αγάπη η κατιούσα όπως φυλά [Όπως την αγάπη η Κατιούσα φυλά]

Οι μηλιές ανθίζαν’ κι οι αχλαδιές [Ανθίζανε οι μηλιές και οι αχλαδιές]
Πυκνή ομίχλη έπλεε στο ποτάμι [Επέπλεαν οι ομίχλες στο ποτάμι]
Η Κατιούσα ξεπρόβαλε στην όχθη [Βγήκε η Κατιούσα στην όχθη]
Στην ψηλή και απόκρημνη αυτή [Στην ψηλή όχθη, στην απόκρημνη]
Η Κατιούσα ξεπρόβαλε στην όχθη [Βγήκε η Κατιούσα στην όχθη]
Στην ψηλή και απόκρημνη αυτή [Στην ψηλή όχθη, στην απόκρημνη]



Σχόλια και παρατηρήσεις είναι ευπρόσδεκτα…

Η ηχογράφηση σε .mp3 μορφή από την Тамара Синявская είναι από την ιστοσελίδα www.spoonfulofrussian.com.

Υ.Γ.: Το κειμενάκι μου αυτό είναι αφιερωμένο στον συνάδελφο μου και φίλο Δ.Τσι.



Digg my article

Share

Creative Commons License

Wednesday, August 30, 2006

Ξημερώνει...

Μια νέα μέρα ξεκίνησε...


Sunday, August 27, 2006

Τί γίνεται τώρα με τον Πλούτωνα μου στον Σκορπιό;

Τα μέλη της Διεθνούς Ένωσης Αστρονομίας (I.A.U.) ψήφισαν την Πέμπτη 24 Αυγούστου στην Πράγα υπέρ της αφαίρεσης από τον Πλούτωνα της ιδιότητας του πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Ο Πλούτωνας είχε ανακαλυφθεί το 1930. Ενστάσεις έχει προκαλέσει το γεγονός ότι από τους 8858 αστρονόμους μέλη της ένωσης περίπου 2700 πήραν μέρος στο συνέδριο και από αυτούς μόνο οι 424 έμειναν την τελευταία μέρα και πήραν μέρος στην ψηφοφορία…


Ήδη, λοιπόν, έχουν αρχίσει οι πρώτες αντιδράσεις. Από το διαδίκτυο διατίθενται αυτοκόλλητα για αυτοκίνητα με την φράση "Honk if Pluto is still a planet" (Κορνάρισε αν είναι ακόμα πλανήτης ο Πλούτωνας)…


Όλη αυτή η ιστορία ήταν όμως μια ευκαιρία να μάθουμε ορισμένα πράγματα που ο περισσότερος κόσμος αγνοoύσαμε:

Αντιγράφω από την εφημερίδα: «Ως την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου οι αστρονόμοι και ο απλός κόσμος είχαν ξεκάθαρη ιδέα για το τι είναι πλανήτης. Πρόκειται για ένα φωτεινό αντικείμενο που μοιάζει με αστέρι, αλλά δεν είναι αστέρι επειδή πλανάται, δηλαδή κάθε βράδυ αλλάζει θέση στον ουρανό. Υπάρχουν πέντε πλανήτες ορατοί με γυμνό μάτι, που ήταν γνωστοί από την αρχαιότητα: ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος

Αρκετά χρόνια πριν είχα διαβάσει, δυστυχώς δεν θυμάμαι που, ότι οι αστρονόμοι από τις παρατηρήσεις τους γνωρίζουν ότι κατά κάποιο χρονικό διάστημα όλοι οι δορυφόροι του Κρόνου ένας – ένας διαδοχικά κρύβονται πίσω του. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτή είναι η ερμηνεία του μύθου που θέλει τον Κρόνο να τρώει τα παιδιά του…

Το 1612 ο Galileo ανακάλυψε τον Ποσειδώνα.

Το 1782 ο άγγλος αστρονόμος Herschel ανακάλυψε τον πλανήτη Ουρανό.

Το 1801 ο ιταλός αστρονόμος Piazzi ανακάλυψε την Δήμητρα, έπαψε, όμως, να θεωρείτε πλανήτης μερικά χρόνια αργότερα.

Το 1930 ο αστρονόμος Clyde Tombaugh ανακάλυψε τον Πλούτωνα.

Πέραν αυτών, πολύ σημαντικά ερωτήματα εγείρονται… Τι γίνεται τώρα με τον Πλούτωνα που έχω στον Σκορπιό; Οι αστρολόγοι υποστηρίζουν ότι η αστρολογία έχει την ρίζα της στην αρχαιότητα. Στην αρχαιότητα, όμως, ήταν γνωστοί μόνο οι πέντε πλανήτες… Ποιός ή ποιοί, λοιπόν, και με πιο τρόπο αποφάσισαν να χρησιμοποιούνται στην αστρολογία και οι υπόλοιποι πλανήτες; Υπάρχει κανένα συνέδριο ή κανένας διεθνής οργανισμός που τα αποφασίζει αυτα; Ποιοι αποφάσισαν μετά το 1930 να χρησιμοποιούν τον Πλούτωνα για να φτιάχνουν τον αστρολογικό χάρτη ενός ατόμου; Και τώρα τι θα γίνει; Και για τους φανατικούς που θα πουν ότι "δεν έχει σημασία αν το λένε πλανήτη ή όχι, ακόμα υπάρχει" θα τους θυμήσω ότι υπάρχουν αλλά 12 ουράνια σώματα που πληρούν τις ίδιες προϋποθέσεις με τον Πλούτωνα... Αυτά πως επηρρεάζουν την ζωή μου;

Το αστείο της υπόθεσης: σύμφωνα με τους αστρολόγους η θέση του Πλούτωνα στον αστρολογικό χάρτη δείχνει που το άτομο ψάχνει να βρει την αλήθεια και τα βαθύτερα νοήματα... Τελίκα ο Πλούτωνας με την έκπτωση του μας δείχνει το πόσο ψέματα είναι όλα αυτά... Ζώδια και αστρολογίες... Όσο θα υπάρχει ο φόβος του ανθρώπου για το μέλλον τόσο θα υπάρχουν οι επιτήδειοι που θα τον εκμεταλεύονται για να πλουτίσουν...

Υ.Γ. Δεν πιστεύω στα ζώδια, οπότε αγνοώ που πραγματικά έχω (είχα) τον Πλούτωνα. Η ερώτηση ήταν απλά χιουμοριστική... Πολλοί μπορεί να παρατηρήσουν ότι στο profile μου δεν έχω την ηλικία μου... Ο λόγος είναι ότι όταν συμπληρώνω κάποιο από τα στοιχεία της γεννήσεως μου το Blogger προσθέτει αυτόματα και στοιχεία για ζώδια. Από την πρώτη στιγμή δεν δέχτηκα, λοιπόν, να μπω σε αυτό το παιχνίδι...

Digg my article

Share

Creative Commons License

Friday, August 25, 2006

Μάρκος Αυρήλιος | Marcus Aurelius


"Πομπής κενοσπουδία, επί σκηνής δράματα, ποίμνια, αγέλαι, διαδορατισμοί, κυνιδίοις οστάριον ερριμένον, ψωμίον εις τας των ιχθύων δεξαμενάς, μυρμήκων ταλαιπωρίαι και αχθοφορίαι, μυιδίων επτοημένων διαδρομαί, σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα. Χρη ουν εν τούτοις ευμενώς μεν και μη καταφρυαττόμενον εστάναι, παρακολουθείν μέντοι, ότι τοσούτου άξιος έκαστός εστιν, όσου άξιά εστι ταύτα περί ά εσπούδακεν. " Μάρκος Αυρήλιος, "Τα είς εαυτόν", Ζ'3

Μάταιη επιδίωξη μεγαλείου, δράματα στο παλκοσένικο, κοπάδια, αγέλες, κονταροχτυπήματα, κοκαλάκι πεταγμένο στα σκυλιά, ψωμί στις δεξαμενές με τα ψάρια, ταλαιπωρίες και χαμαλίκια μυρμηγκιών, μαριονέτες νευρόσπαστες! Χρέος σου είναι να τα αντικρίζεις όλα αυτά, καλοπροαίρετα και χωρίς υπεροψία, γνωρίζοντας ότι η αξία του καθενός είναι ανάλογη της αξίας των επιδιώξεων του.


[ENG] The idle business of show, plays on the stage, flocks of sheep, herds, exercises with spears, a bone cast to little dogs, a bit of bread into fish-ponds, labourings of ants and burden-carrying, runnings about of frightened little mice, puppets pulled by strings- all alike. It is thy duty then in the midst of such things to show good humour and not a proud air; to understand however that every man is worth just so much as the things are worth about which he busies himself.


Digg my article

Share

Creative Commons License

Thursday, August 24, 2006

Αφρική | Africa

Βρήκα την γελοιογραφία αυτή τυχαία στο διαδύκτιο και μου έκανε μεγάλη εντύπωση... Είναι από έναν τούρκο γελοιογράφο, τον Osman Yavuz İnal... Δεν κατάφερα, πάντως ακόμα, να βρω την ιστοσελίδα του...

Μου θύμησε ότι η Αφρική είναι η ξεχασμένη ήπειρος... Ελάχιστοι ξέρουν τι γίνεται εκεί και μάλλον ακόμα πιο λίγοι ενδιαφέρονται να μάθουν... Πείνα, πόλεμοι, AIDS... Αν οι Αφρικανικές χώρες είχαν πετρέλαιο όμως;

Για όποιον ενδιαφέρεται για την Αφρική:
All Africa

Tuesday, August 22, 2006

Το Φεγγάρι του Αυγούστου | Full Moon in August

Όσο καιρό διαρκούσαν οι βομβαρδισμοί των Ισραηλινών στον Λίβανο είχα αποφασίσει να περιορίσω τα χαρούμενα θέματα του blog μου… Τώρα πλέον, μετά την εκεχειρία, παρότι ο κόσμος μας δεν έγινε και πολύ καλύτερος, μπορώ να ασχοληθώ και με ένα – δύο πιο ανάλαφρα θέματα… Ένα από αυτά φυσικά είναι και η πανσέληνος του Αυγούστου… Το πιο ωραίο φεγγάρι του χρόνου…



















Περιμένοντας στο σκοτάδι...





















Το γεμάτο φεγγάρι...





















Η Πανσέληνος πάνω από το Καμάρι...

Wednesday, August 16, 2006

Θεωρίες Συνωμοσίας | Conspiracy Theories

Should we begin to believe in conspiracy theories? Since I was a small kid I liked reading books about mysteries, extraterrestrial and international conspiracies… When I grew up, of course, I began to think based on logic instead of imagination but I kept the privilege not to consider given anything from what I read or hear… Lately, however, certain things undermine logic and vindicate the various "conspiracy theorists"…

Less than one month has passed from the day I read that the Buzz Aldrin admitted in BBC that the astronauts of Apollo 11 indeed had seen something curious and unidentified in space… This was the most classic story one could read in all these books for UFOs and it was for years denied by NASA… Today I read in the newspaper that according to NASA the authentic tapes of the first landing on the moon are lost. In general the whereabouts of about 700 boxes with tapes and various data of the Apollo mission are unknown. Even more, according to NASA, even if they are found, it is likely that these films cannot be played as they are worn out by the time in important degree. [“Eleftherotipia” (Greek Newspaper) – 16.08.2006]. One wonders therefore if indeed these precious videotapes were lost or it is better for NASA that way, vindicating all those who believe that the Americans did never step on the Moon or at least that the first time was not the one the world knows about…

The truth is that if we begin to question all that we read or hear in the news then many things will look suspicious…

Some examples from the latest news:

  1. Was the timing of the arrests in Britain independent from the war against Lebanon?
  2. How is it possible that Israel with his ultramodern arms and the biggest spy network needs to kill 1220 persons in order to kill 61 Hezbollah soldiers (percentage 5%) and Hezbollah by throwing rockets from depth of kilometers kills 160 individuals from which 119 were soldiers (percentage 74,38%)?
  3. Did David Grossman’s son die from Hezbollah anti-tank rocket or this was the punishment of his father for, even though late, asking from the Israeli Government to cease-fire?

Our only obligation is to the truth!!

Τελικά μήπως πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε στις θεωρίες συνωμοσίας; Από μικρός μου άρεσε να διαβάζω βιβλία για μυστήρια, εξωγήινους και παγκόσμιες συνωμοσίες… Μεγαλώνοντας, βέβαια, άρχισα να προτάσσω την λογική στην σκέψη μου αντί για την φαντασία αλλά κράτησα το προνόμιο να μην θεωρώ δεδομένο τίποτα από αυτά που διαβάζω ή ακούω αλλά να το φιλτράρω πρώτα μέσα από μια διαδικασία κριτικής σκέψης… Τον τελευταίο καιρό, όμως, κάποια πράγματα βάλθηκαν να ανατρέψουν την λογική και να δώσουν τροφή στους διάφορους «συνωμοσιολόγους»…

Έχει περάσει λιγότερο από ένας μήνας από την ημέρα που διάβασα ότι ο Μπαζ Όλτριν παραδέχτηκε στο BBC ότι οι αστροναύτες της πτήσης Απολλων 11 πράγματι είχαν δει κάτι περίεργο και απροσδιόριστο στο διάστημα… Η ιστορία αυτή ήταν από τις πλέον κλασσικές που μπορούσες να διαβάσεις σε όλα αυτά τα βιβλία για ΑΤΙΑ και για χρόνια τύχαινε διάψευσης από την ΝΑΣΑ… Σήμερα διαβάζω στην εφημερίδα ότι «τις αυθεντικές λήψεις από την πρώτη προσσελήνωση διαστημοπλοίου έχει χάσει η αμερικάνικη κυβέρνηση… […] Συνολικά αγνοούνται πάνω από 700 κιβώτια με λήψεις από την αποστολή «Απόλλων» στη Σελήνη… […] ακόμη και αν βρεθούν, είναι πιθανόν οι ταινίες αυτές να μην μπορούν να παιχτούν, καθώς θα έχουν φθαρεί από τον χρόνο σε σημαντικό βαθμό…» [Ελευθεροτυπία 16.08.2006]. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς αν πράγματι χάθηκαν αυτές οι πολύτιμες μαγνητοταινίες ή είναι καλύτερα για την ΝΑΣΑ να είναι χαμένες οπότε δικαιώνονται όσοι πιστεύουν ότι οι Αμερικάνοι δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην Σελήνη ή τουλάχιστον ότι η πρώτη φορά δεν ήταν αυτή που ο κόσμος γνωρίζει…

Η αλήθεια είναι ότι αν αρχίσουμε να μην θεωρούμε δεδομένα αυτά που διαβάζουμε ή ακούμε στις ειδήσεις αλλά αρχίσουμε να βλέπουμε τα γεγονότα με κριτικό μάτι τότε πολλές απορίες θα αρχίσουν να μας γεννιούνται…

Ένα παράδειγμα από τα γεγονότα των ημερών:

  1. Είναι τυχαία και ανεξάρτητη από τα γεγονότα στον Λίβανο η χρονική στιγμή των συλλήψεων στην Βρετανία;
  2. Πως γίνεται το Ισραήλ με τα υπερσύγχρονα όπλα του και το πιο μεγάλο δίκτυο κατασκοπίας να σκοτώνει 1220 ανθρώπους για να πετύχει 61 μαχητές της Χεζμπολάχ (ποσοστό 5%) και η Χεζμπολάχ να ρίχνει ρουκέτες κατιούσα από βάθος χιλιομέτρων και να σκοτώνει 160 άτομα από τους οποίους 119 στρατιώτες (ποσοστό 74,38%);
  3. Ο υιός του David Grossman πέθανε από αντιαρματική ρουκέτα της Χεζμπολάχ ή αυτή ήταν η τιμωρία του πατέρα του γιατί έστω και αργά ζήτησε από την Κυβέρνηση του κατάπαυση του πυρός;

Η μόνη μας υποχρέωση είναι στην αλήθεια!!


Digg my article

Share

Creative Commons License

Κρέοντας | Kreon


Στις 27 Ιουλίου, με αφορμή τον πόλεμο εναντίον του Λιβανικού λαού, έγραψα για την τραγωδία «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Η «Αντιγόνη» είναι ίσως το πιο διαχρονικό έργο της Αρχαιότητας και αυτό αποδείχτηκε και με μια ιστορία που εκτυλίχτηκε κατά την διάρκεια του πολέμου…

Είναι η ιστορία του ισραηλινού συγγραφέα Νταβίντ Γκρόσμαν και του εικοσάχρονου υιού του, λοχία Ούρι Γκρόσμαν. Είναι προφανές ότι ο Νταβίντ Γκρόσμαν δεν ανήκει στην κυβερνητική ελίτ που διοικεί το κράτος του Ισραήλ και που αποφάσισε την έναρξη των βομβαρδισμών. Ανήκει, όμως, στην πολιτιστική ελίτ του Ισραήλ, η οποία υποστήριξε την έναρξη του πολέμου αυτού και έδωσε το άλλοθι στην ηγεσία του κράτους του… Η θέση του αυτή τον βάζει στην θέση του Κρέοντα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας… Όπως και ο Κρέοντας, τελικά αντιλαμβάνεται το λάθος του… Ζητάει κατάπαυση του πυρός… Είναι πλέον, όμως, αργά… Κατά την διάρκεια της τελευταίας νύχτας πριν από την έναρξη της εκεχειρίας, ο υιός του πέφτει νεκρός στο πεδίο της μάχης…

[ENG] On 27 July, on the occasion of the war against the population of Lebanon, I wrote about “Antigone” of Sophocles. “Antigone” is perhaps the most diachronic work of antiquity and this was also proved with a story that unfolded at the duration of this war…

It is the story of Israeli writer David Grossman and his twenty years old son, Sergeant Uri Grossman. It is obvious that the David Grossman does not belong in the governmental elite that manage the state of Israel and that decided the beginning of the bombardments. It belongs, however, in the cultural elite of Israel, which supported the beginning of this war and gave the alibi in the leadership of his state… His position puts him in the place of Kreon of the ancient Greek tragedy… Like Kreon he finally conceives his error… He pled with the Israeli government to reach a cease-fire agreement… It is too late, though… At the duration of the last night before the beginning of truce, his son falls dead in the field…


Digg my article

Share

Creative Commons License

Thursday, August 10, 2006

Under Vacations!!


"Take me back to the place that I know
On the beach"

Wednesday, August 09, 2006

ΑΕΚ Μπορείς... Μπορείς να προκριθείς!!

Εύχομαι σήμερα η Α.Ε.Κ. να πάρει ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα στην Σκωτία για να μπορέσουμε εμείς οι φίλοι της να την ξαναδούμε στα μεγάλα σαλόνια του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου...


Επειδή είναι μέρες πολέμου, στο μυαλό μου ήρθαν παλιότερες στιγμές, όταν η Α.Ε.Κ. κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας έπαιξε φιλικό αγώνα μέσα στο Βελιγράδι, εκδηλώνοντας τα αντιπολεμικά αισθήματα όλων των οπαδών της...

Η αλήθεια είναι ότι το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός μπορεί να ενώσει τους λαούς... Κάποτε κάποιος είχε πει: έχεις εβραιόπουλα και παιδιά από την παλαιστίνη, ορκισμένους εχθρούς... τους πετάς μια μπάλα και έχεις μια παρέα... (δεν θυμάμαι ακριβώς την φράση, αλλά αυτό είναι το νόημα)...


Hearts of Midlothian 1 - 2 A.E.K. Athens

A.E.K. Athens 3 - 0 Hearts of Midlothian

Can I draw like Julian Opie?

Obviously NOT... but it was the first day of my vacations and I didn't have anything to lose trying...

















Friday, August 04, 2006

Julian Opie

Έπεσε το μάτι μου τυχαία ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό, από αυτά που βρίσκονται μέσα στις κυριακάτικες εφημερίδες... Υπήρχε μια αναφορά σε μία έκθεση μοντέρνας τέχνης κάπου στο εξωτερικό... Η φωτογραφία που υπήρχε στην σελίδα έδειχνε ένα κομμάτι από το εσωτερικό της έκθεσης... Στο τοίχο ήταν κρεμασμένο ένα περίεργο έργο που μου έκανε εντύπωση... Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν γνώριζα τον καλλιτέχνη... Δεν δηλώνω άλλωστε γνώστης της τέχνης και ειδικά της μοντέρνας... Πάντως το όνομα του μου αποτυπώθηκε στο μυαλό και κάποια στιγμή έψαξα για αυτόν... Έχω εντυπωσιαστεί... Ειδικά από τα πορτραίτα του...














Για όποιον ενδιαφέρεται, το προσωπικό site του Julian Opie έχει πάρα πολλά όμορφα downloads...

www.julianopie.com

Ένα ακόμα site στο οποίο μπορείται να βρείτε έργα του Julian Opie είναι το

Artsy.net: Julian Opie