Το 1924, στους Ολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού, πρωτοχρησιμοποιήθηκε έμβλημα, αλλά μόλις οκτώ χρόνια αργότερα, το 1932, στους αγώνες του Los Angeles, καθιερώθηκε επίσημα η χρήση εμβλήματος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μπορεί να τα κοιτάμε αδιάφορα, άλλα μεταφέρουν πολλούς συμβολισμούς... Δείτε για παράδειγμα ότι οι χώρες που είχαν στείλει άνθρωπο στο διάστημα (Αμερική και Ρωσία) είχαν στα εμβλήματα και των τριών Ολυμπιάδων, που έγιναν στις χώρες τους (Los Angeles, Μόσχα , Atlanta) μετά την δεκαετία του 60, τουλάχιστον ένα αστέρι....
Το καλύτερο για μένα ήταν της Βαρκελώνης.
ReplyDeleteΑθήνα, Σίδνεϋ, Πεκίνο και Μόσχα...
ReplyDeleteΣυνολικά θα πω Μόσχα, γιατί είχε την καλύτερη Μασκότ ever!!!
Για την μασκώτ της Μόσχας συμφωνώ κι εγώ. Μετά τον Μίσα, το απόλυτο κενό. Τον είχα και σε τετράδιο, ακόμα το θυμάμαι :-)
ReplyDeleteΕπίσης μου άρεσε ο Πρωτέας, ο ιππόκαμπος των Παραολυμπιακών της Αθήνας, και ο Τίγρης της Κορέας.
Εχώ ακόμα τον Μίσα σε κούκλα που μου είχε φέρει μία θεία, η οποία είχε πάει στην Μόσχα για τους Ολυμπιακούς...
ReplyDeleteΤο Πρωτεάκι όλα τα λεφτά!!!
ReplyDeleteσοφία και κλέαρχε
ReplyDeleteεσείς που θυμάστε το μίσα που έκλαιγε (όπως κι η μεγάλη μου αδερφή που είχε ρίξει κορόμηλο το δάκρυ) πρέπει να τά΄χετε τα χρονάκια σας! Γιατί έμείς η πιτσιρικαρία ίσα που ενθυμούμαστε από L.A.!
Πάντως έχεις ανεβάσει το πιο συγκινητικό ποστ που έχω διαβάσει. Κι αυτό γιατί θυμάμαι που ο πατέρας μου μου είχε πάρει δύο καρτ ποστάλ με όλα τα σήματα των μέχρι τότε (1982) Ολυμπιακών όταν πήγαμε στην Ολυμπία. Είχα νιώσει ο πιο ευτυχισμένος μπόμπιρας στην Ηλεία!
Αντώνη, ο Πρωτέας ήταν όντως όμορφος, καμία σχέση με Φοίβο και Αθηνά!!
ReplyDeleteCivil, εγώ τουλάχιστον έχω μία Α ηλικία που μου επιτρέπει να θυμάμαι τον Μίσα και το δάκρυ του και την σκηνή που πέταξε η κούκλα με τα μπαλόνια και για μέρες ήλπιζα να την δω να προσγειώνεται έξω από το σπίτι μου...
Νομίζω πως το πιο "δυναμικό" είναι του Σίδνεϋ με δεύτερο αυτό της Βαρκελώνης!
ReplyDeleteO Όλι η Μίλλι και ο Σιντ ήταν γλύκες! Τους έχω σε μπλουζάκι!
Συμφωνώ με γοργόνα.ΣύδνεΥ και Βαρκελωνη τα καλύτερα δικά μου.
ReplyDeleteΓεια σου, Κλέαρχε! Καταπληκτικό ποστ, ενθουσιάστηκα! Να πω ότι κι εγώ μικρή είχα αρκουδάκι Μίσα! Επίσης, από τους Ολυμπιακούς στο Σεούλ μου είχαν φέρει badge με το έμβλημα - η απόλυτη ευτυχία για το 12-χρονο τότε Χρυσόψαρο!
ReplyDeleteopos kai na xei tou Londinou einai xali.....!!!!
ReplyDeleteΜίσα... σνιφ ακόμα συγκινούμαι.
ReplyDeleteΣε ζηλεύω θέλω κι εγώ κουκλάκι Μίσααααα :P
@ Civil: Για τον Κλέαρχο δεν ξέρω, πάντως εγώ τον Μίσα τον θυμάμαι πάρα πάρα πάρα πολύ αμυδρά :-p
ReplyDeleteAn-Lu και Convinced του Σίδνεϋ είναι από αυτά που μου άρεσαν και εμένα...
ReplyDeleteChrysopsaro, καλημέρα!! Ήσουνα πολύ μικρή το 1980, οπότε δεν πιστεύω να θυμάσαι τίποτα από την τελετή λήξης της Ολυμπιάδας της Μόσχας... Χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ...
Zoaki, συμφωνώ απολύτως!! Άλλωστε δίπλα στα άλλα είναι σαν ξένο σώμα...
Θαλασσομπερδεμένη, λολ... Καλημέρα!!
Σοφία, πόσο αμυδρά, δηλαδή;
Καλημέρα σε όλους!!
Θυμάμαι και μια ταινία του Μιχάλκοφ που είχε τη σκηνή με το δάκρυ του Μίσα. Νομίζω ότι ήμουν πολύ μικρή όταν έγιναν οι Ολυμπιακοί εκεί, αλλά βλέποντας πλάνα, έχω την αίσθηση πως ήταν οι πιο φορτισμένοι συναισθηματικά...
ReplyDeleteρε παιδιά και γω ταχω τα χρονάκια μου αλλά δεν τον θυμάμαι τον Μίσα!!!
ReplyDeleteμε όλα όσα άκουσα όμως θέλω να τον δω!
για κάνε βρε Κλέαρχε και ένα ποστ με τις μασκότ να τις ξαναθυμηθούμε, γιατί μάλλον η ηλικία μου είναι τόσο περασμένη που έχει χτυπήσει το αλτζχάιμερ την πόρτα... :P
Άκυρο. Δεν είχα γεννηθεί το '80...
ReplyDeleteMaya, ήμουνα 10 χρονών και η μασκώτ ήταν ένα απίστευτα συμπαθητικό αρκουδάκι, οπότε ήταν λογικό να μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μου η Ολυμπιάδα της Μόσχας...
ReplyDeleteJojo, αν βρω ευκαιρία ίσως κάνω ένα ποστάκι με τις μασκώτ... Για την ώρα πάντως, η τελετή λήξης της Ολυμπιάδας της Μόσχας εδώ.
Όλος ο κόσμος στο στάδιο - και όχι μόνο - είχε δακρύσει μαζί με τον Μίσα...
Πω πω φοβερό βιντεάκι! Μιλάμε δάκρυσα όταν το είδα μόλις τώρα, πόσο μάλλον ο κόσμος τότε. Πραγματικά πολύ συγκινητικές στιγμές. Δεν την θυμόμουν την τελετή λήξης (προφανώς λόγω του νεαρού της ηλικίας μου :-p) αλλά μπορώ να φανταστώ πόσο εντύπωση θα έκανε σε ένα μικρό παιδί η κούκλα που γέμιζε την οθόνη της τηλεόρασης. Θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό.
ReplyDeleteΑπό τότε σου έμεινε η αγάπη για τη Ρωσία, ή είναι άσχετο;
Για μέρες κοίταζα να δω μπας και προσγειωθεί ο Μίσα έξω από την πόρτα του σπιτιού μου...
ReplyDeleteΗ αγάπη μου για την Ρωσία δεν ξέρω πως ξεκίνησε, αλλά από πολύ μικρός ήθελα να μάθω Ρωσικά...