Nightfall

Χθες το απόγευμα πήγα να δω το ηλιοβασίλεμα από τον Φάρο... Είχε συννεφιά και έτσι η θέα δεν ήταν η καλύτερη δυνατή… Ένας μακρινός ήλιος με πανέμορφα χρώματα σιγά-σιγά άρχισε να χάνεται πίσω από τα σύννεφα στον ορίζοντα μέχρι που στο τέλος εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά. Σχεδόν ταυτόχρονα ένα κοπάδι από γλάρους πέρασε από πάνω μας με σπαραξικάρδιες κραυγές… Αποχαιρετισμός στον βασιλιά Ήλιο που χάθηκε; Όχι… Φόβος και τρόμος… Σε έναν ουρανό χωρίς ήλιο αλλά όχι τόσο σκοτεινό ώστε να φαίνονται τα αστέρια τα πουλιά έχασαν τον προσανατολισμό τους…

Μου έκανε τρομερή εντύπωση… Άκουσα ιστορίες για πουλιά που άρχισαν να πέφτουν στο έδαφος κατά την διάρκεια ολικής έκλειψης...

Στο μυαλό μου ήρθε ένα διήγημα, μια ιστορία φαντασίας του Ασίμωφ που είχα διαβάσει παλιότερα… “Nightfall”…

Ένας μακρινός πλανήτης βρίσκεται σε ένα σύστημα από έξι ήλιους, το οποίο κρατάει τον πλανήτη συνέχεια φωτισμένο… Η έννοια του ολικού σκότους είναι άγνωστη… Η νύχτα έρχεται μόνο κάθε 2049 χρόνια και καταλήγει κάθε φορά στην καταστροφή του πολιτισμού στον πλανήτη, καθώς το σκοτάδι οδηγεί στην τρέλα και στον πανικό τον πληθυσμό...

Η μακριά νύχτα ήρθε ξανά...
The long night had come again.

"If the stars should appear one night in
a thousand years, how would men believe
and adore, and preserve for many generations
the remembrance of the city of God?"
EMERSON

http://doctord.dyndns.org:8000/Stories/Nightfall.htm