Το Μοναστήρι του Αράποβο | Араповски манастир

Το Араповски манастир (Αραπόβσκι μαναστίρ - Μοναστήρι του Αράποβο) χτίστηκε, κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας της Βουλγαρίας, κοντά στο χωριό Арапово (Αράποβο), σημερινό Златовръх (Ζλάτοβραχ). Είναι αφιερωμένο στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Κυριακή. Σύμφωνα με την παράδοση, το νερό από την ιερή πηγή που υπήρχε στην περιοχή θεράπευσε την αγαπημένη του Arap Bey (Αράπ Μπέη), τοπικού Οθωμανού ηγεμόνα. Ο Μπέης ήταν τόσο ευγνώμων που δώρισε ένα οικόπεδο και επέτρεψε την κατασκευή ενός μοναστηριού γύρω από την πηγή, κάτι που ξεκίνησε την άνοιξη του 1856, από τον ιερομόναχο Σωφρόνιο. Μέχρι το 1863, με τις δωρεές πολλών Βουλγάρων κατοίκων της Φιλιππούπολης - σημερινό Пловдив (Πλόβντιβ) - είχε μετατραπεί σε ολόκληρο μοναστηριακό σύμπλεγμα.



Η κατασκευή του συμπλέγματος έγινε από τεχνίτες από το χωριό Югово (Γιούγκοβο) της Ροδόπης. Επικεφαλής τους ήταν ο Стоян Узунов (Гудевски). Πρότυπο για την κατασκευή ήταν το Горноводенски манастир (Γκορνοβοντένσκι Μαναστίρ), το οποίο είχε χτιστεί λίγα χρόνια νωρίτερα. Η εκκλησία του μοναστηριού χτίστηκε το 1859, όπως φαίνεται σε επιγραφή πάνω από την δυτική της είσοδο. Η εκκλησία είναι τρίκλιτη με τρεις αψίδες. Εξωτερικά είναι καλυμμένη από πέτρινες πλάκες. Ο τρούλος στηρίζεται από έξι πέτρινες κολώνες, ενώ το δάπεδο καλύπτεται με πλάκες μαρμάρου.



Το τέμπλο, ο βωμός και τα τέσσερα μικρά εικονίδια στους κίονες είναι ζωγραφισμένα από τον διάσημο ζωγράφο της περιόδου της Βουλγαρικής Εθνεγερσίας, Георги Ганчов – Зографина (Γκεόργκι Γκάντσοβ - Ζογκραφίνα), αρχικά, το 1864, κάτω από τις εντολές του δασκάλου του, Алексий Атанасов, αλλά αργότερα, άγνωστο για ποιον λόγο, αφέθηκε να τελειώσει την εκκλησία μόνος του, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Η εικονογράφηση ολοκληρώθηκε το 1884. Περισσότερες από 150 σκηνές αποτυπώνονται στις τοιχογραφίες του ναού. Ανάμεσα σε αυτές, οι πιο σημαντικές είναι αυτές που παρουσιάζουν την ζωή και το έργο των Μοναχών Κυρίλλου και Μεθόδιου. Μία από τις πιο πολύτιμες εικόνες του μοναστηριού είναι αυτή της Παναγίας, η οποία θεωρείται θαυματουργή.





Ο θόλος της εκκλησίας κατέρρευσε από τους σεισμούς της 14ης και 18ης Απριλίου του 1928, οι οποίοι είχαν επίκεντρο κοντά στο Πλόβντιβ, και ανακατασκευάστηκε το 1930 από τον Николай Евров (Νικολάι Εβρόβ).



Μέσα στον προαύλιο χώρο του μοναστηρίου υπάρχει ο πύργος του Ангел Стоянов Кариотов (Άνγκελ Στογιάνοβ Καριότοβ), γνωστού ως Ангел войвода (Άγγελος βοεβόδας), ο οποίος υπήρξε κτήτορας της μονής. Ο πύργος είναι ορθογωνικός και τα τέσσερα δωμάτια που υπάρχουν στον τρίτο του όροφο νοικιάζονται σήμερα στους επισκέπτες.



Η ιερή πηγή του μοναστηριού βρίσκεται έξω από τα τείχη της μονής, κοντά στην βόρεια είσοδο. Το πρώτο παρεκκλήσι της μονής, το οποίο σώζεται ακόμα, χτίστηκε γύρω από την πηγή αυτή.





Εικονογραφήθηκε το 1870, πάλι από τον Георги Ганчов.



Στο μοναστήρι ιδρύθηκε το 1868 ένα σχολείο για τους ιερείς, το οποίο λειτούργησε παράλληλα με ένα υπάρχον σχολείο, από το 1859, για τα παιδιά από την περιοχή. Το 1871-1872, το μοναστήρι χρησιμοποιήθηκε ως ένα από τα πολλά καταφύγια του Васил Левски (Βασίλ Λέβσκι).

Πηγή: Bulgarian Monastery: Arapovski Monastery


[ENG] The Arapovo Monastery of Saint Nedelya is a Bulgarian Orthodox monastery lying some six kilometres east of the town of Asenovgrad in central southern Bulgaria. It was named after the nearby village of Arapovo, today known as Zlatovrah. Construction of the monastery began in 1856 and was initiated by the hieromonk Sophronius. The location was selected due to the presence of a holy spring nearby. The monastical school was founded in 1859, the same year the monastery's main church was completed. Architecturally, the Arapovo Monastery bears a strong resemblance to the Gorni Voden Monastery; the architect who headed the construction was master Stoyu from Yugovo. The main painter was Vasil Levski's associate Georgi Ganchov, who started the work originally as apprentice of master Aleksi Atanasov. The monastery's main church, dedicated to Saint Nedelya, is a large three-naved, three-apsed and cross-domed church. Another feature of the monastery is the sizable stone tower in its inner yard. The rectangular tower has been linked to the famous hajduk leader Angel Voyvoda who is known to have been a ktitor of the monastery. The tower has three storeys. The lower two were constructed entirely of stone and feature narrow windows intended for defensive purposes, while the top storey is a wooden bay-windowed construction with four rooms designed for habitation [Info from Wikipedia].

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Μήνυμα σε μπουκάλι | Message in a bottle

Στο διαδικτυακό κόσμο που ζούμε, κάθε τι που ανεβάζουμε είναι σαν να ρίχνουμε ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι στον ωκεανό... Δεν ξέρουμε ούτε ποιος θα το βρει και θα το διαβάσει, ούτε τι θα μας φέρει πίσω... Έτσι αισθάνθηκα λίγες μέρες πριν...

Σαν σήμερα, πριν από δύο χρόνια, για την ημέρα της γυναίκας, είχα ανεβάσει κάποιες φωτογραφίες από ένα σύμπλεγμα γλυπτών τα οποία βρίσκονται κοντά στο Μνημείο του Σοβιετικού Στρατού στην Σόφια της Βουλγαρίας. Ανάμεσα σε αυτές ξεχώριζε μία στην οποία υπήρχε ένα γλυπτό το οποίο απεικόνιζε τρεις γενιές γυναικών... Την μάνα - γερόντισσα, την κόρη - αγωνίστρια, και την μικρή εγγονή...

Λίγες μέρες πριν, ένας Σέρβος, ο Miloš, ο οποίος είδε την φωτογραφία, μου έγραψε, "Αναρωτιέμαι αν η γυναίκα του μνημείου είναι η Олга Петров, Γιουγκοσλάβα εθνική ηρωίδα". Μάλιστα μου έστειλε και έναν σύνδεσμο στην Βικιπαίδεια, ο οποίος αφορούσε αυτήν την γυναίκα.

Δεν ξέρω αν πράγματι ο καλλιτέχνης είχε στο μυαλό του την Όλγα όταν δημιουργούσε αυτό το γλυπτό, αλλά σίγουρα η ομοιότητα είναι εκπληκτική!


[ENG] In the virtual world we live in, everything we upload is like throwing a bottle with a message in the ocean... We do not know who will find it and read it, or what it will bring us back... This is how I felt a few days ago... Exactly two years ago, on 8th of March, the International Woman's Day, I uploaded some photos from a complex of sculptures that is located near the Monument of the Soviet Army in Sofia, the capital of Bulgaria. Among the photos there was one of a sculpture that depicts three generations of women: The mother - an old woman, her daughter - a fighter, and the little granddaughter... A few days ago, a Serb named Miloš, who saw the photo, wrote to me, "I wonder if the woman on the monument is Olga Petrov, Ex-Yugoslavian national hero". He even sent me a link to Wikipedia about that woman. I do not know if the sculptor had indeed Olga Petrov in his mind when he created this sculpture, but surely the resemblance is amazing!!

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Οι παρτιζάνοι και η σφαγή στο Ζαμποκρέκ | Партизаните и клането в Жабокрек

Όσο καιρό έζησα στην Βουλγαρία, είδα και φωτογράφισα πολλά μνημεία Βούλγαρων αγωνιστών... Το συγκεκριμένο δεν θα μου έκανε περισσότερη εντύπωση από τα άλλα, αν το παρατσούκλι του ενός από τους τρεις Βούλγαρους αντιστασιακούς που απεικονίζονται δεν ήταν "Сокола" (Σοκολά), κάτι που μου έφερε στο μυαλό τον Chocolate Mousse, υποτιθέμενο γάλλο αντιστασιακό στην γνωστή αμερικάνικη χιουμουριστική ταινία του 1984, "Top Secret"...



Οι τρεις Βούλγαροι είναι οι: Христо Николов Христов ή Сокола (Χρίστο Νικολόβ Χριστόβ ή Σοκολά) [01.11.1924 - 21.12.1943], Асен Димитров Васев ή Хаджията (Άσεν Ντιμιτρόβ Βάσεβ) [21.12.1909 - 02-06-1980], και Иван Димитров Папев (Ιβάν Ντιμιτρόβ Πάπεβ) [15.05.1905 - 21.12.1943].

Το μνημείο βρίσκεται στον δρόμο από Кочериново (Κοτσερίνοβο) προς Рила (Ρίλα), στη διασταύρωση για το Βουλγαρικό χωριό Стоб (Στομπ).


Η σφαγή στο Ζαμποκρέκ

Δεν ξέρω για ποιόν ακριβώς λόγο έμειναν στην ιστορία οι παραπάνω κομμουνιστές αντάρτες... Αν κρίνω, πάντως, από τις ημερομηνίες θανάτου που αναγράφονται πάνω στο μνημείο, ο λόγος πρέπει να είναι κάποιο γεγονός που συνέβη στις 21.12.1943, ημερομηνία η οποία συμπίπτει με την ημερομηνία θανάτου των δύο από τους τρείς... Θα πρέπει να αναφέρω, όμως, ότι η δράση των Βούλγαρων κομμουνιστών ανταρτών στην περιοχή έχει στιγματιστεί από ένα γεγονός, το οποίο έλαβε χώρα οκτώ μήνες μετά, στις 24.08.1944. Εκείνη την μέρα, 250 αντάρτες επιτέθηκαν σε σανατόριο της Βέρμαχτ, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή Жабокрек (Ζαμποκρέκ). Αφού αφόπλισαν και σκότωσαν τους Βούλγαρους φρουρούς (η Βουλγαρία ήταν σύμμαχος της Ναζιστικής Γερμανίας), εκτέλεσαν είκοσι άοπλους Γερμανούς τραυματίες και στην συνέχεια έβαλαν φωτιά.

Όπως έχει γράψει στα απομνημονεύματα του ο Eduard Naudascher (1872-1945), Γερμανός μηχανικός, ο οποίος είχε ιδρύσει στην Βουλγαρία την εταιρεία Granitoid AG, μαζί με τον συμπατριώτη του Reinhard Tomanek, οι παρτιζάνοι, μετά την επίθεση στον σανατόριο, επιτέθηκαν σε τοπικό λεωφορείο, εκτέλεσαν τον συνέταιρο του που επέβαινε σε αυτό και στην συνέχεια βίασαν την κόρη του...

Παρά την φρικαλεότητα των πράξεων αυτών, το 2009 εορτάστηκαν παρουσία του τότε Βούλγαρου πρωθυπουργού, σοσιαλιστή Сергей Станишев (Σεργκέι Στανίσεβ), τα 65 χρόνια από την "Μάχη του Ζαμποκρέκ"!!


[ENG] I have seen and photographed many war monuments while I was living in Bulgaria. This particular one, which shows three Bulgarian communist partisans of the World War II and it is located on the road from Kocherinovo to Rila, near the Bulgarian village Stob, would not impress me much, if I had not noticed the nickname of the one of the tree persons... The tree partisans were: Hristo Nikolov Hristov or "Sokola" (01.11.1924 - 21.12.1943), Asen Dimitrov Vasev (21.12.1909 - 02.06.1980), and Ivan Dimitrov Papev (15.05.1905 - 21.12.1943). The nick name "Sokola" remind me the fictional French partisan, "Chocolate Mousse" of the well-known 1984 comedy film "Top Secret". Αctually, I do not know exactly what the previous mentioned partisans did to be honoured with the sculpture of a monument. Judging, however, from the dates of death inscribed on the monument, the reason must have been some event which took place on 21.12.1943, a date which coincides with the date of death of the two out of the three persons... I have to mention, however, that the activities of the Bulgarian communist partisans in the region are stigmatized by an event which took place eight months later, on 24.08.1944. That day, 250 partisans attacked a sanatorium of Wehrmacht that was in Zhabokrek. After disarming and killing the Bulgarian guards, they executed 20 unarmed wounded Germans that were hospitalized there and then they put the whole place on fire. As Eduard Naudascher (1872-1945), a German engineer who founded in Bulgaria, along with his compatriot Reinhard Tomanek, the company Granitoid AG, wrote in his memoires, the partisans after attacking the sanatorium, they attacked a local bus, executed his partner who was on board and then raped his partner's daughter... Despite the horror and the dishonour of such acts, in 2009, it was celebrated in the area, with the presence of the Bulgarian Prime Minister, socialist Sergei Stanishev, the 65 years from the "Battle of Zhabokrek"!!

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Αγία Ειρήνη, Σαντορίνη και Εικονολατρία | Santa Irene, Santorini and Iconolatry

ΜεσοΒυζαντινός ναός της Αγίας Ειρήνης, Περίσσα / Middle Byzantine church of St. Irene


Santa Irene

Για χρόνια υπήρχε η άποψη ότι ο λόγος που οι Ενετοί ονόμασαν το νησί "Σαντορίνη" ήταν η ύπαρξη μικρής εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης στην Θηρασιά... Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα ήταν περίεργο, καθώς οι Ενετοί θαλασσοπόροι δεν μπορεί να μην καταλάβαιναν ότι Θηρασιά και Σαντορίνη είναι δύο διαφορετικά νησιά...

Τα δεδομένα άλλαξαν το 1992, όταν η 2η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων άρχισε εργασίες υποστήλωσης σε Μεσοβυζαντινό (8ου με 9ου αιώνα) δίκλιτο ερειπωμένο ναό της Αγίας Ειρήνης που βρισκόταν στους πρόποδες του Μέσα Βουνού. Κάτω από τον ναό αυτό ανακαλύφθηκαν τα ερείπια Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής της Αγίας Ειρήνης, η κατασκευή της οποίας χρονολογείται από τα τέλη του 5ου αιώνα, ενώ φαίνεται να υπήρξε και δεύτερη οικοδομική φάση κατά το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα. Ήταν τρίκλιτη βασιλική με μήκος μεσαίου κλίτους 25 μέτρα. Το αναταλικό μέρος του μεσαίου κλίτους του Παλαιοχριστιανικού ναού είχε χρησιμοποιηθεί για την οικοδόμηση του μεσοβυζαντινού.

Η πλήρης αποκάλυψη της βασιλικής, της οποίας το δάπεδο βρίσκεται σήμερα σε βάθος 2 μέτρων, θα απαιτήσει αρκετά χρόνια ανασκαφικής δραστηριότητας. Θεωρείται ότι είναι όμοια με την Βασιλική του Αγίου Απολλινάριου της Ραβένας με έτος κτίσεως το 493 μ.Χ., η οποία είχε κτιστεί με χρήματα του Έλληνα τραπεζίτη Ιούλιου Αργεντάριου.

ΠαλαιόΧριστιανικός Ναός της Αγίας Ειρήνης / Early Christian church of St. Irene, Perissa


Η αρχαία Ελευσίνα

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η Περίσσα βρίσκεται στην θέση της αρχαίας πόλης της Ελευσίνας, η οποία αναφέρεται από τον Πτολεμαίο τον Γεωγράφο ως μία από τις πόλεις της Σαντορίνης. Ευρήματα που αποδεικνύουν ότι στην Περίσσα υπήρχε αρχαία πόλη έχουν βρεθεί ήδη από το 1836, κατά την διάρκεια ανασκαφών. Πάνω στα ερείπια της αρχαίας αυτής πόλης οικοδομήθηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους άλλη πόλη, η οποία πρέπει να ήταν ιδιαίτερα πλούσια, κάτι που αποδεικνύεται και από την ύπαρξη των ερειπίων της τρίκλιτης βασιλικής της Αγίας Ειρήνης. Η πόλη εκτιμάται ότι έφτασε σε παρακμή κατά την διάρκεια της βασιλείας του Λεόντα Γ΄ του Ίσαυρου. Πιθανότατα η παρακμή της πόλης να σχετίζεται είτε άμεσα με την ηφαιστειακή έκρηξη του 726 μ.Χ. στην Παλαιά Καμένη, είτε έμμεσα εξαιτίας της συμμετοχής των κατοίκων στην επανάσταση του 727 μ.Χ. εναντίον του εικονομάχου αυτοκράτορα ως δείγμα θεϊκής οργής κατά του οποίου θεωρήθηκε η έκρηξη.

ΠαλαιόΧριστιανικός Ναός της Αγίας Ειρήνης / Early Christian church of St. Irene, Perissa


Η έκρηξη του 726 μ.Χ.

Το 726 μ.Χ. σημειώθηκε έκρηξη στη βορειοανατολική πλευρά της Παλαιάς Καμένης. Από την λάβα της έκρηξης δημιουργήθηκε ένα νησί το οποίο γρήγορα ενώθηκε με την Παλαιά Καμένη και έτσι διαμορφώθηκε αυτό που σήμερα αποκαλούμε "Λάβες του Αγίου Νικολάου" (σήμερα τμήμα της Παλαιάς Καμένης). Η έκρηξη θεωρήθηκε ως δείγμα θεϊκής οργής κατά του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντος Γ' του Ίσαυρου, ο οποίος ήταν εικονομάχος. Οι αντίπαλοι του αυτοκράτορα χρησιμοποίησαν το γεγονός για να υποκινήσουν εξέγερση, η οποία τελικά εκδηλώθηκε το 727, τόσο στις Κυκλάδες όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αρχηγός της επανάστασης ήταν ο τουρμάρχης της Ελλάδας Αγαλλιανός και ο Στέφανος. Οι επαναστάτες όρισαν άλλο αυτοκράτορα, έναν Κρητικό που ονομαζόταν Κοσμάς, και πλεύσανε προς την Κωνσταντινούπολη. Ο στόλος καταστράφηκε από το υγρό πυρ, στις 18 Απριλίου του 727, ενώ από τους αρχηγούς της επαναστάσεως, ο μεν Αγαλλιανός ρίχτηκε στην θάλασσα, οι δε Στέφανος και Κοσμάς παραδόθηκαν και αποκεφαλίσθηκαν.




Αγία Θεοδοσία, Εμπορειό / St. Theodosia, Emporio


Σαντορίνη και Εικονολατρεία

Η ισχυρή τοποθέτηση των κατοίκων της Σαντορίνης υπέρ της εικονολατρείας και εναντίον της εικονομαχίας φαίνεται και από το γεγονός ότι έξω από την πύλη κάθε καστελιού του νησιού υπάρχει εκκλησία της Αγίας Θεοδοσίας της οσιομάρτυρος. Η Αγία Οσιομάρτυρας Θεοδοσία καταγόταν από τήν Κωνσταντινούπολη. Όταν έμεινε ορφανή από πατέρα, σε ηλικία επτά ετών, έγινε μοναχή. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Λέοντα Γ΄του Ίσαυρου (717 – 741 μ.Χ.) εξαπολύθηκε άγριος διωγμός εναντίον των εικονόλατρών και των ιερών εικόνων, ενώ ο τότε Πατριάρχης Γερμανός αντικαταστάθηκε από τον εικονομάχο Αναστάσιο. Κατά την έναρξη του διωγμού διετάχθει από τον αυτοκράτορα η καθαίρεση και καταστροφή της εικόνας του Χριστού που βρισκόταν στην Χαλκή Πύλη. Τότε η Θεοδοσία, επικεφαλής καλογριών και άλλων γυναικών, όρμησαν καὶ κατέρριψαν από την κινητή σκάλα τον σπαθάριο που ανέβηκε γιά να καταστρέψει την εικόνα, και με πέτρες και ξύλα επετέθησαν κατά του Πατριαρχείου. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ο Πατριάρχης Αναστάσιος αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το Πατριαρχείο. Επενέβη στρατιωτική δύναμη και η Θεοδοσία συνελήφθη. Αργότερα κακοποιήθηκε και δολοφονήθηκε μαρτυρικά (730 μ.Χ.).


[ENG] Santa Irene: For years it was believed that the reason why Venetians named the island "Santorini" was because of the small church of Agia Irini that is located on Thirassia island. This would have been strange, though, since Venetian navigators obviously new that Santorini and Thirassia were two different islands. Things changed in 1992, when the 2nd Byzantine Archaeological Council started working on supporting a Middle Byzantine (8th-9th century AD) church of St. Irene that was at the foot of "Mesa Vouno" (the mountain on the top of which Ancient Thera is located). Under this church, the ruins of a magnificent Early Christian Basilica of St. Irene were discovered. The construction of this older church dates back to the late fifth century, while it seems that there was a second building phase in the second half of the sixth century. Full disclosure of the basilica, the floor of which is now at a depth of 2 meters, will require several years of excavation activity. The basilica is considered to be similar to the Basilica of Sant' Apollinare in Classe of Ravenna, which was built in the year 493 AD with the money of the Greek banker Julianus Argentarius. Ancient Eleusis: It has been suggested that Perissa is located where the ancient city of Eleusis was located. Eleusis was mentioned by the ancient geographer Ptolemy as one of the cities of the island. Archaeological findings show that, during the Byzantine period, on the ruins of this ancient city, another city was built. It must have been very rich, something that it is evidenced also by the existence of the ruins of the basilica of St. Irene. It is believed that the city's decline started during the reign of the Byzantine emperor Leo III. Perhaps the decline of the city is related either directly to the volcanic eruption of the 726 AD in Palea Kameni island, or indirectly due the involvement of the residents of Santorini in the revolution of 727 AD against the iconoclast emperor. The volcanic explosion was seen by people of Santorini as a sign of divine wrath against the emperor. The explosion of 726 AD: In 726 AD there was an explosion in the northeastern part of Palea Kameni. The lava created an island that soon joined Palaia Kameni island. The explosion was seen as a sign of divine wrath against the Byzantine Emperor Leo III, who was iconoclast. Opponents of the emperor used the event to incite rebellion, which finally started in 727 AD, both in the Cyclades and the rest of Greece. Leaders of the Revolution was the tourmarches of Greece, Agallianos, and Stefanos. The rebels named a Cretan called Kosmas as emperor and set sails to Constantinople (today Istanbul). The fleet of the rebels was destroyed by the so-called "Greek fire" on 18 April 727, Agallianos was thrown into the sea, while Stefanos and Kosmas were beheaded. Santorini and Iconolatry: The strong position of the inhabitants of Santorini in favor of iconolatry and against iconoclasm is evident by the fact that outside the gates of all the fortified settlements of the islands there is always a church of St. Theodosia the Martyr. St. Theodosia was born in Constantinople. When she become orphan by her father, in the age of seven, she became a nun. During the reign of Leo III (717 to 741 AD) a fierce persecution against iconolatry was unleashed, while the Patriarch German was replaced by Anastasius, who was an iconoclast. At the beginning of the persecution, the Emperor ordered the destruction of the image of Christ which was above the Bronze Gate of Constantinople. Theodosia, together with other nuns, threw from the movable staircase the soldier who was ordered to destroy the image, and with stones and sticks attacked the Patriarchate. Faced with this situation, the Patriarch Anastasius left the Patriarchate. Troops intervened and arrested Theodosia. Later, she was molested, tortured and murdered (730 AD).

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Η Αρσάμεια παρά τον Νυμφαίο | Nymphaios Arsameia

Η αρχαία πόλη Αρσάμεια παρά τον Νυμφαίο (για να ξεχωρίζει από την Αρσάμεια παρά τον Ευφράτη) ήταν πόλη του βασιλείου της Κομμαγηνής, η οποία ήταν χτισμένη κοντά στο Νυμφαίο ποταμό (σήμερα Kahta çayı), παραπόταμο του ποταμού Ευφράτη. Ιδρύθηκε κατά την Ύστερη Ελληνιστική περίοδο από τον Αρμένιο Αρσάμη, παππού του Πέρση βασιλέα Δαρείου. Βρίσκεται στην περιοχή Eski Kahta της Τουρκίας, 50 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης Adiyaman. Η περιοχή ήταν κατοικημένη μέχρι και τους Μεσαιωνικούς χρόνους... Η Κομμαγηνή ήταν ανεξάρτητο κρατίδιο από το 164 π.Χ. εώς το 72 μ.Χ. οπότε και υποδουλώθηκε στους Ρωμαίους. Αργότερα πέρασε στην Βυζαντινή Αυτοκατορία και το 638 μ.Χ. κατακτήθηκε από τους Άραβες. Τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα στην Αρσάμεια αφορούν το ιεροθέσιον του Μιθριδάτη Α΄ Καλλίνικου (109 π.Χ. - 69 π.Χ.), το οποίο φτιάχτηκε από τον γιο του Αντίοχο Α', ο οποίος είχε αυτοανακηρυχθεί "Θεός".



Η πομπική οδός, η οποία ξεκινούσε από τον ποταμό Νυμφαίο οδηγούσε στην πλαγιά του λόφου, όπου σώζονται τρία ανάγλυφα με παραστάσεις δεξίωσης (χειραψίας).



Στις επιτύμβιες στήλες της κλασσικής εποχής στην Ελλάδα, η χειραψία συμβόλιζε τον αποχαιρετισμό στον νεκρό. Η παράσταση έδινε ένα γενικό μήνυμα αναχώρησης και απώλειας. Στην περίπτωση του Μίθρα, εισάγεται άλλο ένα στοιχείο: ο Μίθρας είναι ο προστάτης των συμφωνιών και της δικαιοσύνης, οπότε πολύ συχνά απεικονίζεται ως ο θεός "που δίνει το χέρι". Άραγε τα ανάγλυφα απεικονίζουν κάποια συμφωνία του Θεού με τον νεκρό;

Στο πρώτο στην σειρά ανάγλυφο σώζεται μόνο η μορφή του Μίθρα - Απόλλωνα - Ήλιου. Η δεύτερη μορφή πρέπει να ήταν είτε ο Μιθριδάτης Α' Καλλίνικος, είτε ο γιος του Αντίοχος Α΄ Θεός.

Η μορφή του αγάλματος δεσπόζει πάνω από την κοιλάδα του Ευφράτη...

Το δεύτερο ανάγλυφο, από το οποίο σώζονται μόνο τμήματα, παριστάνει τον Μίθρα και τον Μιθριδάτη Α' ή τον Αντίοχο Α΄.

Το ανάγλυφο βρίσκεται μπροστά από το λεγόμενο "πέτρινο δωμάτιο", το οποίο είναι σμιλεμένο στους βράχους του λόφου...

...και έχει και αυτό εκπληκτική θέα προς την κοιλάδα.

Τέλος, το τρίτο ανάγλυφο (αντίγραφο - το προτότυπο βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο) παριστάνει τον Μιθριδάτη Α΄ Καλλίνικο με τον Ηρακλή - Αρτάγνη και είναι τοποθετημένο κοντά σε ελληνική επιγραφή, η οποία βρίσκεται λαξευμένη πάνω από την είσοδο σπηλιάς, της οποίας η χρήση είναι απροσδιόριστη.





"ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ ΘΕΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΦΙΛΟΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝ...". Στην επιγραφή, η οποία είναι η μεγαλύτερη επιγραφή που υπάρχει στην Ανατόλια, αναφέρεται και το όνομα της Αρσάμειας, το οποίο οδήγησε και στην ταυτοποίηση της πόλης... Η επιγραφή ήταν στα Ελληνικά, καθώς ο Αντίοχος Α΄ Θεός ήταν απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου από την πλευρά της μητέρας του, Λαοδίκειας... Από την αρχή της βασιλείας του, ο Αντίοχος συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να αντιταχθεί στην δύναμη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Από την άλλη οι Ρωμαίοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι το βασίλειο της Κομμαγηνής ήταν πολύ σημαντικό για την προστασία των περασμάτων του Ευφράτη ποταμού, καθώς πολύ κοντά εκτεινόταν η Παρθική Αυτοκρατορία... Έτσι, αν και το 61 π.Χ. ο Αντίοχος έγινε υποτελής των Ρωμαίων, πολύ γρήγορα, το 59 π.Χ., του δόθηκε από την Ρωμαϊκή Γερουσία η περιπόρφυρος τήβεννος (toga praetexta) και ο τίτλος του συμμάχου βασιλέα.

Τα σκαλοπάτια της σπηλιάς, της οποίας η είσοδος βρίσκεται κάτω από την επιγραφή, κατεβαίνουν σε βάθος 158 μέτρων... Μπορεί η σπηλιά να εκφράζει την γέννηση του Μίθρα, ο οποίος είχε γεννηθεί στις 25 Δεκεμβρίου από μία παρθένο μέσα σε μία σπηλιά... (Η υιοθέτηση από το Βυζάντιο σε κατοπινά χρόνια της 25ης Δεκεμβρίου για την γέννηση του Ιησού έγινε προκειμένου να είναι εύκολος ο προσηλυτισμός των οπαδών του Μιθραϊσμού, η οποία ήταν, εκείνα τα χρονια, η κυρίαρχη θρησκεία στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία).



Ο αρχαιολογικός χώρος της Αρσάμειας βρίσκεται εντός του προστατευόμενου Εθνικού Πάρκου του Νεμρούτ, στο οποίο υπάρχουν και υποτυπώδεις τουριστικές εγκαταστάσεις... Η πόλη ήρθε στο φως από τον Γερμανό καθηγητή του πανεπιστημίου του Μίνστερ, Karl Dörner, το 1951.

Η θέα προς τις γύρω περιοχές είναι μοναδική και προφανώς αποτέλεσε τον βασικό παράγοντα επιλογής της θέσης...

Στην κορυφή του λόφου υπήρχε μαυσωλείο αντίστοιχο του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού, από το οποίο σώζονται σήμερα μόνο μερικά ερείπια και τα μωσαϊκά δάπεδα από δύο τελετουργικούς χώρους. Σύμφωνα με χειρόγραφο του 12ου αιώνα, οι πέτρες του μαυσωλείου χρησιμοποιήθηκαν από τον Μιχαήλ τον Σύριο, πατριάρχη της Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας από το 1166 έως το 1199, για την επέκταση του Μοναστηριού του Barsauma.

Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 37° 56' 34''N, 38° 39' 25''E


Πηγές / Sources
Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού: Αρσάμεια παρά τω Νυμφαίω
Encyclopædia Iranica: Commagene
Wikipedia: Antiochus I Theos of Commagene

Travel Guide to Turkey: Nemrut Dağ



[ENG] Nymphaios Arsameia was the summer capital of the ancient Kingdom of Commagene, an ancient kingdom of the Hellenistic Age. It is located in the area of Eski Kahta, 60 kilometers away from Adiyaman, near the Nymphaios river (today Kahta Çay). It was built during the late Hellinistic period by the Armenian Arsames. This Arsames can be identified with the Arsames whom Polyaenus (4.17) described as an Armenian dynast supporting the rebel Seleucid Antiochus Hierax in the mid-3nd century b.c.e. Arsames fortified Arsameia on the Nymphaios as part of his building of a power base against the legitimate Seleucid king, Seleucus II Callinicus (246-26 b.c.e.) [source]. The city was improved by Antiochus I Theos of Commagene, who was half Armenian, from his father side, and half Greek from his mother side. Antiochus’ mother, Laodice VII Thea, was a Greek Princess of the Seleucid Empire. Laodice’s father was the Seleucid King Antiochus VIII Grypus while her mother was Ptolemaic Princess and later Seleucid Queen Tryphaena (Cleopatra VI of Egypt). Thus, Antiochus was a direct descendant of Seleucus I Nicator of the Seleucid Empire, Ptolemy I Soter of Egypt, Antigonus I Monophthalmus of Macedonia, Lysimachus of Thrace and the Macedonian regent, Antipater. The five men had served as generals under Greek Macedonian King, Alexander the Great [source]. In Arsameia there is the biggest inscription in Greek in Anatolia. In these inscriptions, Antiochus I gives information about the founding of the city and other subjects, and gives advices. It is indicated that he improved and expanded the palace, defenses, and royal cult center (hierothesion) founded by his father, Mithradates I Kallinikos.
Photos: [1] King Mithradates Kallinikos, father of Antiochus I Theos, shaking hands with the Persian deity Artagnes, identified by Greeks as Hercules, [2] The processional way to the hierothesion, [3][4] Statue of Mithra - Apollo - Sun. It was a dexiosis relief (handshake) but only the one person is saved till today. The second person was probably Mithridates I Kallinikos or Antiochus I Theos, [5] The statue of Mithra - Apollo - Sun oversees the valey, [6][8] A dexiosis relief, [7] The Rock Room, [9] The dexiosis relief of Mithridates I Kallinikos with Artagnes - Hercules. In front of this is the largest known Greek inscription in Anatolia, and to the right is a tunnel (cult cave) descending to a depth of 158m through the rock. On the platform over the hill is a monument and palace of Mithridates I, the foundations of the capital, and excavations revealed numerous statue remains including a queen and the head of Antiochus, [10][11][12][13][14] The Greek inscription, which starts with the phrase: "Antiochus I Theos Dikaios Epiphanes Philoromaios Philhellene" (Antiohos, a fair, eminent God, friend of Romans and friend of Greeks), [15] The cult cave, [16] Souvenirs shop, [17] View to the East, [18] View to the SouthWest.

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Ο σεισμός του 1956 | The earthquake of 1956

Η εκκλησία του Αγίου Παγκρατίου στο Καμάρι της Σαντορίνης ανεγέρθηκε μετά τον καταστροφικότατο σεισμό της 9ης Ιουλίου του 1956, ο οποίος έλαβε χώρα ανήμερα της εορτής του Αγίου, γιατί, παρά το γεγονός ότι το Καμάρι σχεδόν ισοπεδώθηκε από τον σεισμό, δεν θρήνησε κανέναν νεκρό, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Σαντορίνης...

Ο σεισμός είχε μέγεθος 7,8 της κλίμακας Ρίχτερ και επίκεντρο την θαλάσσια περιοχή νοτίως της Αμοργού. Προκάλεσε, δε, τσουνάμι, τα κύματα του οποίου έφτασαν μέχρι και τα 25 μέτρα ύψος...

Οι νεκροί της Σαντορίνης, όπως αναγράφονται σε πλάκα που υπάρχει κοντά στην εκκλησία του Αγίου Παγκρατίου, ήταν οι εξής:

Φηρά
Δρόσου Ευδοκία
Κουτσογιαννόπουλου Ευτυχία
Μυτιληναίου Άννα
Μυτιληναίου Μαρία
Σιγάλα Αικατερίνη και πέντε τέκνα
Σιγάλα Μαρία
Σιγάλας Γεώργιος
Σιγάλας Μάρκος

Πύργος
Καμπίτση Μαρία
Καραμολέγκος Δημήτριος
Φύτρος Ηλίας

Ημεροβίγλι
Βαλσαμάκη Αικατερίνη
Βαλσαμάκης Ανδρέας
Βεκρής Μάρκος
Γαβρίλη Μαρουλία
Δαμίγου Ειρήνη
Καρβούνης Μάρκος
Καφούρος Ελευθέριος
Νομικός Πλούταρχος
Σπηλιώτη Καλλιόπη

Ακρωτήρι
Βλάχου Κούλα
Βλάχου Μαργαρίτα
Συρίγου Ποθητού τρία τέκνα

Οία
Αναπλιώτης Ιάκωβος
Αναπλιώτης Απόστολος
Δεναξάς Μιχάλης και δύο τέκνα
Νομικός Νικόλαος
Νομικού Νικολέττα
Νομικού Φλώρα
Σανούδος Απόστολος
Σορώτου Ειρήνη
Σορώτου Μαργαρίτα και δύο τέκνα
Συρίγος Απόστολος

Μεσσαριά
Αλιφραγκή Τομάζου τέσσερα τέκνα

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των νεκρών στην Σαντορίνη από τον σεισμό μπορεί να ήταν, στην πραγματικότητα, μεγαλύτερος, αλλά τα καταγεγραμμένα ονόματα είναι αυτά που αναφέρονται παραπάνω...

[ENG] The church of St. Pankratios, at village Kamari of Santorini, was built a little after the devastating earthquake that took place on 9th July 1956. On this date, the Orthodox Church commemorates St. Pankratios and people of Kamari wanted to thank the Saint because even though the village was levelled, miraculously nobody died from the village unlike other villages of Santorini. The total number of persons that were killed from the earthquake on the island was 48. The waves of the tsunami that followed were particularly high on the south coast of Amorgos and on the north coast of the island of Astypalaea. At these two places, the reported heights of the tsunami were 25 and 20 meters, respectively.

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Ο Χριστός, ο Ιούδας, τα καθάρματα, και οι ανθρωποθυσίες στην Αρχαία Ελλάδα | The Roots of an Easter Tradition

Θα φανταζόσασταν ποτέ ότι το κάψιμο του Ιούδα είναι ένα πανάρχαιο Ελληνικό έθιμο, με την διαφορά ότι τότε καιγόταν πραγματικός άνθρωπος και όχι ομοίωμα του; Φυσικά τότε, ούτε Ιούδα τον έλεγαν, ούτε ο λόγος για το κάψιμο του ήταν ότι πρόδωσε τον Χριστό...

Σε πολλές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας, κατά την διάρκεια του μήνα Θαργηλιώνα (15 Μάϊου - 15 Ιουνίου) εορτάζονταν τα Θαργήλια... Ήταν γιορτές προς τιμήν της Αρτέμιδος, η οποία είχε - σύμφωνα με τις τότε παραδόσεις - γεννηθεί στις 6 του μήνα, και του Απόλλωνα, ο οποίος είχε γεννηθεί στις 7.

Κατά την διάρκεια της πρώτης μέρας της γιορτής, λάμβανε χώρα ένα είδος τελετουργικού καθαρμού... Σύμφωνα, λοιπόν, με τις απόψεις τις εποχής εκείνης, η πόλη μολυνόταν όλο τον χρόνο από τις άδικες πράξεις των κατοίκων της... Αυτό μπορούσε να επισύρει την τιμωρία από τους Θεούς... Για να μην συμβεί αυτό οι κάτοικοι επέλεγαν δύο ανθρώπους, τους "φαρμακούς". Μπορούσαν να είναι είτε δύο άντρες ή ένας άντρας και μία γυναίκα, αλλά σε κάθε περίπτωση ο ένας αντιπροσώπευε το αντρικό φύλο και είχε κρεμασμένο στον λαιμό μια αρμαθιά από ξερά σύκα με μαύρο χρώμα και ο άλλος το γυναικείο φύλο, φέροντας μια αρμαθιά από ξερά σύκα με άσπρο χρώμα...

Οι φαρμακοί ονομάζονταν και "καθάρματα", καθώς έφερναν τον καθαρμό της πόλης από το μίασμα. Συνήθως διαλέγονταν κακοποιοί, που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Αυτός είναι και ο λόγος που η λέξη "κάθαρμα" έχει πάρει την σημερινή της σημασία...

Τους φαρμακούς τους περνούσαν, λοιπόν, από όλη την πόλη για να πάρουν επάνω τους το μίασμα που υπήρχε και μετά τους έριχναν στη θάλασσα και, όταν έβγαιναν, τους υποχρέωναν να απομακρυνθούν από την πόλη. Υπάρχουν, πάντως, γραπτές μαρτυρίες πως τους φαρμακούς στο τέλος της περιφοράς τους έκαιγαν και διασκόρπιζαν τη στάχτη τους στη θάλασσα ή την πετούσαν έξω από τα σύνορα της πόλης. Σε πιο παλιές εποχές οι φαρμακοί προσφέρονταν μόνοι τους για την κάθαρση των συμπολιτών τους.


Το κάψιμο του Ιούδα στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης...


Δείτε τώρα την ομοιότητα της τελετής των φαρμακών με το Κάψιμο του Ιούδα στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης.... Οι νέοι του χωριού περιφέρουν το ομοίωμα σε ολόκληρο το χωριό... Στην συνέχεια ακολουθεί η Δίκη του Ιούδα, όπου ο κάθε κάτοικος κατηγορεί τον Ιούδα για κάθε κακό που συνέβει στο χωριό... Για παράδειγμα, ο Ιούδας κατηγορήθηκε για την πτώση του Στεγάστρου του Προϊστορικού Οικισμού του χωριού, τις καθυστερήσεις στην ανακατασκευή του, μέχρι και για την βύθιση του Sea Diamond πριν από τρία χρόνια... Αφού, λοιπόν, πήρε πάνω του όλο το κακό, οδηγείται στην πυρά...

Τώρα, υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα σημεία στην ιστορία... Είναι άραγε τυχαίο ότι ο Ιούδας φέρεται να έχει κρεμαστεί από μία συκιά; Σύκα μεταφέρουν και οι φαρμακοί...

"Σε πιο παλιές εποχές οι φαρμακοί προσφέρονταν μόνοι τους για την κάθαρση των συμπολιτών τους"... Άρα κι ο Χριστός έπαιξε το ρόλο του "φαρμακού" αίροντας τις αμαρτίες του κόσμου...

Σε γενικές γραμμές, πάντως, το κάψιμο του Ιούδα ανάγεται στις παραδόσεις της κατηγορίας "αποδιοπομπαίος τράγος", οι οποίες υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα σε πολλούς λαούς (για παράδειγμα η καύση του ομοιώματος του Αμάν κατά την διάρκεια της Εβραϊκής εορτής του Πουρίμ ή η καύση του ομοιώματος του Guy Fawkes την Νύχτα της Φωτιάς στην Βρετανία).



Η καύση του Εβραίου, η "διπλωματία της κανονιοφόρου", και το εξώφυλλο του FOCUS...


Λόρδος Palmerston

To 1849, το κάψιμο του Ιούδα ή "κάψιμο του Εβραίου", όπως αποκαλείται ενίοτε, οδήγησε σε ναυτικό αποκλεισμό της χώρας μας από την Βρετανία... Εκείνη την χρονιά η Ελληνική κυβέρνηση είχε απαγορεύσει το έθιμο, το οποίο ελάμβανε χώρα μετά την περιφορά του επιταφίου, εξαιτίας της επίσκεψης τότε στην χώρα του Γαλλοεβραίου τραπεζίτη Jakob Mayer Rothschild... Ο λαός αποφάσισε να τελέσει το έθιμο την Δευτέρα της Διακαινισίμου στου Ψυρρή... Επενέβει, όμως, η αστυνομία και έγιναν επεισόδια...

Κοντά στο σημείο που θα γινόταν το έθιμο υπήρχε το σπίτι του Ισπανοεβραίου Δον Πατσίφικο, ο οποίος το 1836 είχε διοριστεί πρόξενος της Πορτογαλίας στην Αθήνα, αλλά είχε παυθεί το 1842 λόγω καταχρήσεων. Εικάζεται ότι ο Πατσίφικο έκανε κάποιο υποτιμητικό σχόλιο προς τον όχλο προκαλώντας την μήνιν του... Ο όχλος εισέβαλε στο σπίτι του Πατσίφικου, το οποίο και λεηλάτησε... Ο Πατσίφικο κατέφυγε στην πρεσβεία της Βρετανίας, της οποία την υπηκοότητα είχε πάρει πρόσφατα... Ο Βρετανός πρέσβης απέτησε από την Ελληνική κυβέρνηση να καταβάλει στον Πατσίφικο το αστρονομικό τότε ποσό των 886.736 δραχμών και 57 λεπτών (το παλάτι του Όθωνα άξιζε πολύ λιγότερα χρήματα). Η κυβέρνηση αρνήθηκε παραπέμποντας το θέμα στην δικαιοσύνη... Ο Υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Λόρδος Palmerston, απαίτησε εκ νέου την άμεση καταβολή της αποζημίωσης, αλλά πάλι έλαβε την αρνητική απάντηση της Ελληνικής κυβέρνησης... Τότε η Βρετανία προχώρησε σε ναυτικό αποκλεισμό κατά της Ελλάδος και σε κατάσχεση πολεμικών και εμπορικών πλοίων... Ο αποκλεισμός κράτησε τρεις μήνες και άρθηκε λόγω της έντονης αντίδρασης των άλλων προστάτιδων δυνάμεων, δηλαδή της Γαλλίας και της Ρωσίας και αφού πρώτα συμφώνησε η Ελλάδα να πάει το θέμα της αποζημίωσης σε διεθνή διαιτησία προκαταβάλλοντας, όμως, στην Βρετανία το ποσό των 330.000 δραχμών. Η επιτροπή διαιτησίας εξακρίβωσε πως η ζημία που είχε υποστεί ο Πατσίφικο ήταν μόλις 3.750 δραχμές, με αρκετές αμφιβολίες, αφού και ο ίδιος δεν μπόρεσε να αποδείξει το τρόπο απόκτησης των καταλογιζομένων ειδών. Η Ελληνική κυβέρνηση κατέβαλε στον Πατσίφικο το ποσόν των 3.750 δραχμών και επεστράφη σε αυτήν το υπόλοιπο ποσό εκ 330.000 δραχμών που είχε εν τω μεταξύ καταθέσει στην Αγγλία...

Στην Αγγλία το θέμα απέκτησε τεράστιες διαστάσεις, ιδιαίτερα μετά την ανάκληση του Γάλλου πρεσβευτή από το Λονδίνο στην Γαλλία. Η Βουλή των Λόρδων καταδίκασε την ενέργεια του Υπουργού Εξωτερικών, ενώ η Βουλή των Κοινοτήτων αναίρεσε την καταδίκη. Ο Πάλμερστον υπερασπίστηκε τις ενέργειές του και την γενικότερη εξωτερική πολιτική του, που υιοθετούσε την υπεράσπιση οποιουδήποτε Βρετανού πολίτη με όλα τα μέσα, με μια ομιλία πέντε ωρών γνωστή ως Civis Romanus sum (Είμαι Ρωμαίος πολίτης). Στην ομιλία αυτή οι Έλληνες περιγράφονται με πολύ πιο μελανά χρώματα από ό,τι στο γνωστό πρόσφατο άρθρο του Γερμανικού περιοδικού FOCUS...

Η ιστορία θεωρεί, παραδόξως, τον Λόρδο Πάλμερστον φιλέλληνα. Η στάση του στα γεγονότα οφείλεται στην απέχθια του προς τον τότε βασιλέα Όθωνα και στην προσπάθεια του για επιβολή στην Ελλάδα φιλοβρετανικής πολιτικής αντί της μέχρι τότε φιλορωσικής...


Κύριες πηγές: Θεογονία και Βικιπαίδεια
Η φωτογραφία του Λόρδου Πάλμερστον είναι, επίσης, από την Αγγλική Βικιπαίδεια
Don Pacifico Speech

[ENG] Jesus Christ, Judas, and human sacrifices in Ancient Greece: Could you imagine that the Burning of Judas is an ancient Greek custom, with the difference that during the ancient times they were burning a real human being and not an effigy of it? Of course neither he was called Judas, nor the reason for his burning was that he betrayed Jesus Christ... In many Ancient Greek cities, during the month "Thargeliona" (15th May - 15th June) the people were celebrated the "Thargelia", which were celebrations to honour Goddess Artemis - who was believed that she was born on the sixth of this month - and Apollo, who was born on the 7th. During the first day of the feast, a kind of ritual purification was taking place... According to the beliefs, the city was "polluted" throughout the year by the unjust actions of its residents... This could bring punishment from the gods... To avoid this punishment, residents chose two people, who they were called "pharmakoi". Could be either two men or one man and one woman, but in any case, the one was representing the male sex and had around his neck a bunch of black dried figs, and the other was representing the female sex, carrying a bunch of white dried figs... "Pharmakoi" were known also as "katharmata" (in Ancient Greek the word had to do with "cleaning" (cathartic), while in modern Greek it means "bastards"), because they brought the cleansing of the city from the "miasma" (dirt). Usually the city was picking criminals who were sentenced to death. That is why the word "katharma" had taken its present meaning... "Pharmakoi" were, then, carried around the city to absorb the whole city's "miasma" and then they were thrown into the sea, and, when they were coming out, they were forced to evacuate the city. There are, however, written evidence that at the end the "pharmakoi" were burned and their ashes were thrown at the sea or outside the city limits. In older times "pharmakoi" offered themselves to clean up their fellow citizens... Anthropologists generalize these type of activities as "scapegoating rituals" and they are common in many societies and religions: Like the burning of the effigy of Haman during the Jewish celebration of Purim and the burning of the effigy of the catholic rebel Guy Fawkes in Great Britain... The burning of Judas at Akrotiri of Santorini: There are a lot of similarities of the old ancient custom of "farmaki" and the customary Burning of Judas at Akrotiri of Santorini during Easter Sunday... Firstly the effigy of Judas is carried around the whole village... Then the Trial of Judas follows, where every resident blames Jude for every bad thing that happened in the village... For example, Judas was blamed this year for the collapse of the roof of the under construction shelter above the prehistoric city of Akrotiri, the delays in its reconstruction, even for the sinking of the Sea Diamond cruiser that happened three years ago... Bearing all the evil from the village, Judas is taken to his burning... There are also some other interesting points in this story... Is it a coincidence that Judas was allegedly hanged from a fig tree? "Pharmakoi" were bearing figs... "In older times "pharmakoi" offered themselves to clean up their fellow citizens": So Jesus also played the role of a "pharmakos" by removing the sins of the world... The "Burning of the Jew", the "gunboat diplomacy" and the cover of FOCUS magazine: In 1849, the Burning of Judas, or "Burning of the Jew", as it is called sometimes, had led to a naval blockade of Greece from Britain.. In that year the Greek government had banned the custom, which usually was taken place after the procession of the epitaph, due to the visit of the French - Jew banker Jakob Mayer Rothschild... The people decided to perform the custom in the Easter Monday in Psiri neighbourhood of Athens... The police intervened, though, and the were episodes...Near the place where the custom was going to take place there was the home of Don Pacifico, a Spanish - Jew, who, in 1836, was appointed consul of Portugal in Athens, but was dismissed in 1842 because of malversation. It is assumed that Pacifico made a derogatory comment to the mob, causing its wrath... The mob invaded Pacifico's home and ravaged it... Pacifico fled to the Embassy of Britain, whose nationality had taken recently... The British ambassador requested from the Greek government to pay the astronomical - for that times - amount of 886,736 drachmas and 57 cent (even the palace of King Otto worth a lot money less). The government refused, referring the matter to the Greek courts... The British Foreign Secretary, Lord Palmerston, demanded again the immediate payment of the compensation, but again received a negative response from the Greek government... Then Britain started a sea blockade of Greece and seized naval and merchant vessels... The blockade lasted three months, and was lifted after the strong reaction of the other patron powers, namely France and Russia, and after Greece had agreed to take the issue of the damages in international arbitration and prepay a deposit of 330,000 drachmas to Britain. The arbitration board calculated finally that the injury that Don Pacifico suffered was only 3,750 drachmas, with many doubts though, since Pacifico failed to show how he acquired the allegedly lost items. The Greek government has paid the calculated amount to Pacifico and it was returned the remaining amount of 330,000 drachmas that it had deposited in England... In England the issue created a lot of discussion, especially after the withdrawal of the French ambassador from London to France, due to the undue use of power. The House of Lords condemned the action of the Minister of Foreign Affairs but later, the House of Commons set aside the conviction. The Palmerston defended his actions and the overall foreign policy that have taken over the defence of any British citizen by all means, in a five hours speech known as Civis Romanus sum ("I am a Roman citizen"). In this speech, the Greeks were described in a much worst way than in the known recent article in the German magazine FOCUS... History considers, paradoxically, Lord Palmerston as a philhellene. His attitude during the events was caused by his antipathy to the Bavarian King of Greece Otto and the attempt to impose pro-Britain policy in Greece instead of the existing pro-Russian one.

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU