Monday, September 11, 2006

9/11 - Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια...

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από τότε… Θυμάμαι την μέρα σαν να ήταν χθες… Ήμουνα στην Θεσσαλονίκη… Εκεί δούλευα εκείνη την περίοδο και ήμουνα ακόμα στην δουλειά, όταν ένας συνάδελφος, που κάτι του είχαν πει σε ένα τηλεφώνημα, ήρθε και μου είπε: «Βομβαρδίσανε την Νέα Υόρκη!!»… Εντυπωσιάστηκα… «Ποιος;» τον ρώτησα… «Κανένας δεν ξέρει» μου απάντησε… Θυμάμαι πολύ καλά τα συναισθήματα μου εκείνη την στιγμή… Τρομοκρατήθηκα και φοβήθηκα… Όχι για την Νέα Υόρκη και τους Αμερικάνους… Για μένα… Αν κάποιος έχει την δύναμη να βομβαρδίσει την Αμερική ξεκινάει πόλεμος… Σκέφτηκα ότι η ζωή μου δεν θα είναι ίδια μετά από αυτό… Αλλά ποίος το έκανε; Ακόμα δεν ήξερα τι είχε γίνει ακριβώς… Για την ακρίβεια δεν ήξερα τίποτα… Ούτε για αεροπλάνα, ούτε για Δίδυμους Πύργους… Τίποτα!! Το μόνο που ήξερα ήταν ότι κάποιοι «βομβάρδισαν» την Αμερική, ούτε το πως, ούτε το γιατί… Από το μυαλό μου περάσανε πολλά σενάρια… Περάσανε εικόνες τύπου Independence day… Η αλήθεια είναι ότι μέχρι και σενάριο με εξωγήινους πέρασε από το μυαλό μου και δεν το γράφω για πλάκα…

Πήγα σπίτι καμιά ώρα μετά… Με το συναίσθημα του φόβου άνοιξα την τηλεόραση… Όλα τα κανάλια έδειχναν την ίδια εικόνα… Οι δίδυμοι πύργοι, ο ένας να φλέγεται και ένα αεροπλάνο να πέφτει πάνω στον άλλο… Είδα την εικόνα ξανά και ξανά… Πολλές φορές… Οι φωνές των παρουσιαστών εξηγούσαν τα γεγονότα… Λόγω της διαφοράς της ώρας δεν ξέρω και δεν θυμάμαι τι είδα ζωντανά και τι σε μαγνητοσκόπηση… Με εξαίρεση, φυσικά, την σκηνή που έβλεπα ξανά και ξανά, το δεύτερο αεροπλάνο να πέφτει πάνω στους πύργους, η οποία ήταν προφανώς σε μαγνητοσκόπηση…

Όταν κατάλαβα, πλέον, ότι ήταν τρομοκρατική ενέργεια και όχι η κήρυξη ενός ανοικτού πολέμου δεν ήξερα πώς να αισθανθώ… Από την μία λύπη και φόβος για ό,τι έβλεπα στην οθόνη της τηλεόρασης μου από την άλλη μια ενδόμυχη ανακούφιση, σχεδόν χαρά… Άλλωστε ακόμα θυμόμουν τους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία… Μου φάνηκε σαν μια Θεϊκή τιμωρία, αν και ο Θεός δεν έχει τίποτα να κάνει με την κακία του κόσμου… Οι εικόνες που ακολούθησαν, οι άνθρωποι που πήδαγαν από τα παράθυρα για να σωθούν και στο τέλος η κατάρρευση των πύργων έκαναν τελικά την λύπη να κυριαρχήσει μέσα μου…


Η Αμερική δεν είναι η ίδια από τότε…
Ο κόσμος δεν είναι ο ίδιος από τότε…

Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε…


Σήμερα, που η σκόνη τους έχει κατακάτσει, αναρωτιόμαστε τι πραγματικά συνέβη… Μήπως το προκάλεσαν οι θρησκόληπτοι που διοικούν σήμερα την Αμερική; Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται… Η φωτιά στην Ρώμη του Νέρωνα… Η φωτιά στο γερμανικό κοινοβούλιο το 1933… Ο Νέρωνας ήθελε να φτιάξει μια πιο όμορφη Ρώμη… Οι χριστιανοί πλήρωσαν το τίμημα… Ο Χίτλερ ήθελα να καταλάβει την εξουσία… Κατηγόρησε τους κομουνιστές… Μπορείς να χαλιναγωγήσεις ένα πλήθος… Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να τους βρεις έναν εχθρό… Ο Hermann Goering το ήξερε καλά αυτό….


Κι αν δεν το έκαναν αυτοί, μήπως γνώριζαν ότι θα γίνει και το άφησαν να εξελιχτεί; Πολύ πρόσφατα ακούσαμε ότι πιθανότατα και ο Ρούζβελτ γνώριζε αυτά που θα συμβούν στο Περλ Χάρμπορ αλλά τα άφησε να εξελιχτούν για να πείσει την κοινή γνώμη της Αμερικής ότι πρέπει να μετέχουν στον πόλεμο…

Ίσως περάσουν ακόμα κάποια χρόνια μέχρι να μάθουμε την πραγματική αλήθεια…

2 comments:

Stelios Frang said...

Δεν είναι περίεργο που θυμόμαστε Νέρωνα, Χίτλερ κλπ. αλλά δεν πάει το μυαλό μας στον Τρούμαν και την ατομική βόμβα που ρίχτηκε στη Χιροσίμα, τη στιγμή που ουσιαστικά είχε τελειώσει ο πόλεμος και γινόταν διαπραγμάτευση για τους όρους παράδοσης?

Η Ιστορία γράφεται, φυσικά, από τους νικητές και οι ίδιοι φροντίζουν να ξεχαστούν τα δικά τους εγκλήματα. Οι χριστιανοί διαμόρφωσαν τη μεσαιωνική ιστορία και έφτιαξαν τους μύθους για διώξεις τους, την ίδια στιγμή που αυτοί δίωκαν εθνικούς, κατέστρεφαν έργα πολιτισμού και συκοφαντούσαν τις επιστήμες , τις τέχνες και τη φιλοσοφία. Οι Αμερικάνοι νίκησαν στο β' παγκόσμιο πόλεμο και διαμόρφωσαν τους μύθους για καλούς (οι οποίοι παρεμπιπτόντως έριξαν 2 ατομικές βόμβες) και κακούς (ναζιστές, με τους οποίους οι ίδιοι μέχρι κάποια εποχή συνεργάζονταν) ...

Εμείς, ως Έλληνες, που έχουμε υπάρξει θύματα πολλών αυτοκρατοριών και των ηγετών τους, πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στην αξιολόγηση ιστορικών γεγονότων... Να συμπάσχουμε με τα όποια θύματα, είτε τους Εβραίους που καίγονταν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, είτε τους κατοίκους της Δρέσδης που βομβαρδίζονταν (χωρίς λόγο) από τους Εγγλέζους, είτε τους ανύποπτους ανθρώπους που βρέθηκαν για μια δουλειά στους πύργους της Ν.Υ. και την επόμενη στιγμή καίγονταν ή έπεφταν από τα παράθυρα ή ήταν πλακωμένοι από 50-60-70 ορόφους του ουρανοξύστη ...

Και να αντιμετωπίζουμε με πάσα επιφύλαξη την αερολογία και μπουρδολογία των ηγετών που επιζητούν να διακοσμήσουν τις εγκληματικές ενέργειές τους, με ιστορικές ή ηθικές αναφορές, όλοι τους κακέκτυπα του χειρότερου εγκληματία που μπορεί να έχει παρουσιαστεί στη Γη.

Klearchos said...

Φίλε sfrang, θα συμφωνήσω στα περισσότερα από όσα λες... Η αναφορά μου μόνο στα δύο γεγονότα, της φωτιάς στη Ρώμη του Νέρωνα και της φωτιάς στο κοινοβούλιο της Γερμανίας έγινε για δύο βασικούς λόγους: Αρχικά για την οικονομία του κειμένου... Δεύτερο και βασικότερο, όμως, γιατί παρά το γεγονός ότι εγώ προσωπικά θα συμφωνήσω μαζί σου τόσο για την ατομική βόμβα στην Χιροσίμα όσο και για την ισοπέδωση της Δρέσδης, δυστυχώς υπάρχει πολύς κόσμος που έχει αντίθετη άποψη... Οι κανόνες της επιχειρηματολογίας μου επέβαλαν, λοιπόν, να χρησιμοποιήσω δύο γεγονότα που στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου είναι γνωστά...
Όσο για τις ηγεσίες του πλανήτη, το μόνο που έχω να σημειώσω είναι ότι πάντοτε, κάθε ηγεσία έχει την δική της αντίληψη του τι είναι καλό για τους πολίτες, την κοινωνία, την πολιτεία, το κράτος, το έθνος... Στη βάση αυτή αδιαφορεί για το τι θέλουν οι ίδιοι οι πολίτες ή τι επιβάλλουν οι κανόνες της ηθικής και της τάξης... Αυτήν την άποψη προσπαθεί να επιβάλλει στους πολίτες... Στις σημερινές "δημοκρατίες" αυτό γίνεται εμμέσως με την χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης...