Monday, October 16, 2006

Ποιός σκοτώνει τα σκυλιά στο Καμάρι;

Πριν από μερικές μέρες, μια γνωστή μου κυρία με παρακάλεσε να την βοηθήσω να βρει τον σκύλο της τον Άρη που είχε μέρες να φανεί... Ο Άρης είναι ένα γλυκύτατο ημίαιμο, με μάτια διαφορετικού χρώματος για να θυμίζει τον Ντέϊβιντ Μπάουϊ, που τρελαίνεται να αλητεύει και να πηγαίνει βόλτες με το αυτοκίνητο...

Γυρίσαμε με το αμάξι πολύ ώρα γύρω από το Καμάρι... Πουθενά ο Άρης... Αυτό που μου έκανε εντύπωση εμένα ήταν ότι δεν έβλεπα πουθενά σκυλιά... Περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι το καλοκαίρι έβλεπες παντού... Στην αρχή όμως δεν έδωσα σημασία...

Πέρασαν άλλες δύο μέρες χωρίς να επιστρέψει ο Άρης μέχρι η γνωστή μου κυρία να μάθει το τρομερό γεγονός.... Προς το τέλος της τουριστικής περιόδου στο Καμάρι, κάποιος σκοτώνει τα αδέσποτα σκυλιά... Και δεν χρησιμοποιεί φόλα παρά φαγητό με γυαλιά.... Μιλάμε για φριχτό θάνατο δηλαδή... Πολλοί κάτοικοι είδαν αυτές τις ημέρες νεκρά σκυλιά....

Η κυρία πήγε στην αστυνομία και κατήγγειλε το γεγονός, αλλά της είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί δεν γνωρίζουν τον δράστη...

Ποιός σκοτώνει τα σκυλιά στο Καμάρι;

Παρότι αγαπάω την Σαντορίνη, θα ήθελα να το σκεφτείτε πολύ όσοι του χρόνου σκοπεύετε να ξοδέψετε τα λεφτά σας στα μαγαζιά του Καμαρίου...

7 comments:

terrangirl said...

Πριν από μια δεκαετία και κάτι εργαζόμουν στη Σαντορίνη. Η κατάσταση ήταν και τότε ίδια. Το καλοκαίρι τα σκυλιά και τα γατιά ήταν ασφαλή για "τα μάτια του τουρίστα". Μόλις όμως έφτανε ο Οκτώβρης τα καημένα τα ζωάκια έβρισκαν φρικτό θάνατο. Στο τσακ είχα σώσει το γάτο μου τότε. Οι αυτουργοί κάτι ανθρωπάρια δεν βρέθηκαν ποτέ από τις αρχές, που είναι εντελώς αδιάφορες έως και ανεκτικές σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι λυπηρό, η ανθρώπινη θηριωδία αποδεικνύεται διαχρονική.
Τις καλημέρες μου

thegypsy said...

Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ! Δεν έχουμε τι να κάνουμε και σκοτώνουμε τα δυσμοιρα τα ζωντανά!
Τι ψυχή μπορεί να έχει κάποιος για να σκοτώσει ένα πλάσμα που δεν τον έχει πειράξει ποτέ...????
Και μετά έχουμε το θράσος να αυτοαποκαλούμαστε νοήμοντες και πολιτισμένοι ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ!
Με εξοργίζουν κάτι τέτοια συμβάντα...
Μπορώ,με την άδεια σου φυσικά, να κάνω ένα σχετικό post με αφορμή το δικό σου?

Klearchos said...

@magica, terrangirl:

Αυτό που υποψιάζομαι, αλλά ελπίζω ότι δεν θα βγω αλληθινός, είναι ότι η ιστορία γίνεται οργανωμένα από την τοπική κοινότητα...

@thegypsy:

Φυσικά και μπορείς!

koinh logikh said...

Δεν είναι, δυστυχώς, κάποιος μεμονωμένος ψυχανώμαλος, αλλά ούτε, βέβαια, και επίσημη δημοτική πολιτική. Είναι απλά "a dirty job, but someone has to do it". Τα ίδια γίνονται σε όλα σχεδόν τα τουριστικά μέρη της Ελλάδας. Και θα συνεχίσουν να γίνονται, όσο δεν αναλαμβάνουμε όλοι τις ευθύνες μας. Απαιτούνται κονδύλια για στειρώσεις και περίθαλψη (όπου χρειάζεται) των αδέποτων και ενημέρωση-ευαισθητοποίηση των πολιτών. Λελογισμένη χρήση της ευθανασίας μπορεί να γίνει αποδεκτή για πολύ γέρικα - άρρωστα - επιθετικά σκυλιά, αλλά με το σωστό τρόπο. Αυτό που γίνεται με τα κομμένα γυαλιά είναι απίστευτα απάνθρωπο. Τα σκυλιά πεθαίνουν από εσωτερική αιμορραγία, μέσα σε φρικτούς πόνους. Είναι ντροπή μας που το αποδεχόμαστε, έστω σιωπηρά. Υπάρχει, νομίζω, ένα φιλοζωικό σωματείο στη Σαντορίνη, και θα σε παρακινούσα θερμά να έρθεις σε επαφή μαζί τους, μήπως μπορέσετε και τους κυνηγήσετε δικαστικά. Πρόκειται για έγκλημα κανονικό και με το νόμο. Ας μη νομίζουν κάποιοι πως επειδή πρόκειται για ζώα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν:

Santorini Animal Welfare Association (SAWA)
Δρ. Μαργαρίτα Βάλβη-Ρούσσου
Τ.Θ. 108 Μεσσαριά
84 700 Σαντορίνη

Τηλ./Φαξ 22860 31482
e-mail: megvet@otenet.gr

Συγχαρητήρια για το blog!

Anonymous said...

Η Σαντορινιοί είναι γενικότερα το κάτι άλλο...και δεν έχεις δει τίποτα ακόμη.

Klearchos said...

@koinh logikh: Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες... Ξέρω ότι η κυρία που έχασε το σκύλο της έχει ήδη έρθει σε επαφή με την κυρία Μαργαρίτα και σκέφτεται επίσης να κάνει μήνυση κατά αγνώστων... Αμφιβάλλω πάντως να άλλαξει τίποτα με αυτό...

@άβατον: Έχεις δίκιο... Κάποια στιγμή πρέπει να γράψω και για την "home made" στείρωση που κάνουν στα σκυλιά...

koinh logikh said...

Όχι, να μην αμφιβάλλεις καθόλου. Σαφέστατα και θα αλλάξει κάτι μ' αυτό. Είναι ένα ξεκίνημα τοπικής ευαισθητοποίησης κι αγώνα. Η άλλη επιλογή είναι η απάθεια. Διαλέγουμε και παίρνουμε. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει στην Ελλάδα είναι 1ον την αναγκαιότητα των στειρώσεων (οφείλει η τοπική αυτοδιοίκηση να τις χρηματοδοτεί, αλλά και οι φιλόζωοι να τις διενεργούν), και 2ον τι απάνθρωπο θάνατο προκαλούν οι φόλες και τα τριμμένα γυαλιά. Όσο για τους Σαντορινιούς, τα ίδια είναι παντού. Πού να δεις και τους Χαλκιδικιώτες. Η δε δυσφήμηση που προκαλούν στον τουρισμό είναι τρομακτική. Αλλά είπαμε: Βρίσκουν και τα κάνουν...