Όταν ήμουνα μικρός - πολλά χρόνια πριν - ήμουνα συνέχεια σπίτι - σχολείο, σχολείο - σπίτι... Πολύ καλός μαθητής με πολύ καλούς βαθμούς... Εμφανισιακά, όμως, πολύ αδύνατος και αγύμναστος.. Κυριολεκτικά αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν nerd...
Στην τάξη μου ήταν και ένα άλλο παιδί, γιός στρατιωτικού... Ψηλό και γεροδεμένο και πείραζε τους πάντες... Κυρίως, όμως, τα παιδάκια σαν εμένα... Και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα παρά να υπομένουμε... Κάποια μέρα, όμως, έκάνε κάτι που με εκνεύρισε πάρα πολύ... Έφτασα στα όρια μου... Ως άλλος "Daniel LaRusso" (karate kid), λοιπόν, τον πλησίασα κάποια στιγμή στο προαύλιο του σχολείο, ενώ μίλαγε με τους φίλους του και του έριξα μια γονατιά στα αχαμνά.... Θυμάμαι την σκηνή σαν να συνέβη χθές... Θυμάμαι την φράση που είπε αμέσως μετά απευθυνόμενος στους φίλους του "τι γελάτε ρε; πονάω!!". Από τότε η ζωή μου στο σχολείο ήταν διαφορετική... Άρχισα να αποκτώ δημοτικότητα.. Μέχρι που εκλέχτηκα και δεύτερος στο δεκαπενταμελές... Ο συμμαθητής μου δεν ξανασχολήθηκε ποτέ μαζί μου...
Αργότερα μπήκε σε στρατιωτική σχολή την οποία όμως τελικά εγκατέλειψε... Κάποια στιγμή τον πέτυχα - πολλά χρόνια μετά - σε ένα δρόμο στην Αθήνα... Δούλευε κάπου εκεί κοντά... Με αναγνώρισε αμέσως και μου μίλησε... Εγώ, αντίθετα, έκανα κανένα δεκάλεπτο να καταλάβω ποιος ήταν... Βέβαια τίποτα δεν μας χώριζε πια... Αντίθετα μας συνέδεαν χαρούμενες - τελικά - αναμνήσεις...
Και από μια αστεία ανάμνηση τον θυμήθηκα...
Αργότερα μπήκε σε στρατιωτική σχολή την οποία όμως τελικά εγκατέλειψε... Κάποια στιγμή τον πέτυχα - πολλά χρόνια μετά - σε ένα δρόμο στην Αθήνα... Δούλευε κάπου εκεί κοντά... Με αναγνώρισε αμέσως και μου μίλησε... Εγώ, αντίθετα, έκανα κανένα δεκάλεπτο να καταλάβω ποιος ήταν... Βέβαια τίποτα δεν μας χώριζε πια... Αντίθετα μας συνέδεαν χαρούμενες - τελικά - αναμνήσεις...
Και από μια αστεία ανάμνηση τον θυμήθηκα...
Δίναμε πανελλήνιες εξετάσεις... Πρώτο μάθημα έκθεση... Το θέμα αφορούσε του νέους και αν μπορούν να συμβάλλουν στην βελτίωση του κόσμου... Θέμα σχετικά εύκολο και υπήρχαν πολλά που μπορούσες να γράψεις.... Βγαίνοντας έξω, ο συμμαθητής μου - πειραχτήρι όπως ήταν - γυρνάει και λέει σε όλους: "Το θέμα ήταν παγίδα... Στην πραγματικότητα μίλαγε για την μόλυνση του περιβάλλοντος"... Τρομοκρατηθήκαμε όλοι...
Posts
9 comments:
Καλημέρα Κλέαρχε!!!
Μου φαίνεται απίστευτη σύμπτωση το σημερινό ποστ σου!:)
Άσου τι συνέβη! Εχθές τυχαία μιλήσαμε μέσω Internet με μια πολυ καλή μου φίλη με την οποία κάνω παρέα απο το νήπιο μέχρι και σήμερα και ήταν ανέκαθεν διπλανή μου!!! Έτυχε λοιπόν εχθές μέσω άλλων άσχετων συγκυριών και μιλήσαμε! Μου θύμισε λοιπόν ότι έχουμε reunion η τάξη του δημοτικού και εγω για καλή μου η για κακή μου τύχη θα ειμαι Ελλάδα...Είχα την ίδια ακριβώς εμπειρία με μια κοπέλα σε τάξεις του δημοτικού αλλά τα άσχημα συναισθήματα μας ακολουθούσαν καθ' όλη την διάρκεια των ετών και το μόνο που θυμάμαι από εκείνη είναι να χαλάει τα πάρτι κάθε φορά που έφτανα εγω η να αναστατώνει τους πάντες στην εκδρομή με αιτία πάντα εμένα! Χμ και πολυ κρίμα αλλά στο reunion θα είναι η μόνη που δεν θέλω να συναντήσω!:P οχι επειδή της κρατάω κακία-προς θεού μετά απο τόσα χρονια-ομως αυτό που είχε γίνει στο δημοτικό μας κυνήγαγε πάντα σαν αντιπαλότητα! (μάλλον φταίει που εγω δεν την έδειρα) Ειμαι κακία ε?:D
Τέτοια είχαμε αρκετά και στο δικό μου σχολείο (δυτικές συνοικίες βλέπεις, Far West μας λένε οι αριστοκράτες της Ανατολής). Αλλά να πω ότι σε ανάλογη περίπτωση με τι δική σου, ο δικός μου μάγκας με σάπισε στο ξύλο και έγινε ένας μπουνο-καυγάς άλλο πράγμα (μάτια μαυρισμένα, ματωμένα χείλη και πόδια και αγκώνες κλπ).
Σήμερα όμως είναι χειρότερα τα πράγματα σε μερικά σχολεία.
Πωπωπω...και εγω τρωω μερικές φορές τετοιου είδους φλασιές... Στο σχολείο μας γενικά έπεφτε ξύλο, κυρίως με εξωσχολικούς...Πωπωπω τι μου θύμησες τώρα....εποχές που ούτε καν θέλω να σκέφτομαι
Εμπειρίες κι αυτές...τελικά διαπιστώνεις ότι οι νταήδες είναι απλά θρασύδειλοι....
Ανατολή καλημέρα... Δεν υπάρχουν συμπτώσεις απλά οι πληροφορίες έχουν την τάση να ομαδοποιούνται στο σύμπαν... Πάντως που ξέρεις, αμα συναντηθείτε στο reunion μπορεί να λύσετε και το παλιό σας πρόβλημα... :-))
Δήμο, έτσι ακούω και εγώ στα κανάλια, ότι είναι χειρότερα τα πράγματα σήμερα... Εμείς ήμασταν καλό σχολείο, απλά κάποια παιδιά ήταν διαφορετικά από κάποια άλλα
Julia καλημέρα... Λυπάμαι αν σου θύμησα πράγματα που σου είναι δυσάρεστα...
An-Lu έχεις απόλυτο δίκιο... Καλημέρα...
Κλέαρχε μου άρεσε αυτό "οι πληροφορίες έχουν την τάση να ομαδοποιούνται στο σύμπαν" Το κρατάω
Ανατολή να πας με τα χίλια. απελευθερώσου και θα περάσεις περίφημα. να δεις που μόνο οι καλές αναμνήσεις είναι αυτές που θα σας φτιάξουν το βραδάκι.
Να περάσετε καλά και το κάνετε συχνά.
Σάκη είναι δική μου θεωρία ακόμα, αλλά να είσαι σιγουρος ότι στο μέλλον θα την ακούσεις και από τα χείλη επιστημόνων... ;-))
Καλημέρα!
Ρε γμτ, εγώ δε θυμάμαι πολλά πράγματα. Έχουν γίνει delete τα περισσότερα :(
Λες να το ρίξω κι εγώ στον υπνοτισμό? (όπως στηδιαφήμηση του lurpak νομίζω) :P
Καλημέρα θαλασσομπερδεμένη!! Μην το ρίξεις στον υπνωτισμό... Δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να βγει στην επιφάνεια... ;-)
Post a Comment