Το διάβασα σε ένα αμερικάνικο blog... Μία γυναίκα πήγε σε ένα νοσοκομείο για μια επέμβαση, για την οποία ήταν απαραίτητη ολική αναισθησία... Την βάλανε στο χειρουργείο και λίγο πριν αρχίσει την επέμβαση το μυαλό της "ξύπνησε" και η γυναίκα ανέκτησε τις αισθήσεις της... Μπορούσε να δει και να ακούσει τα πάντα, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα... Το σώμα της παρέμενε ακόμα "παράλυτο" από το αναισθητικό. Της ήταν αδύνατο να φωνάξει για βοήθεια ή να σταματήσει τον πόνο....
"Όταν μου έβαλε το νυστέρι στο δέρμα ήταν σαν κάποιος να ακουμπούσε έναν αναμμένο δαυλό πάνω μου", δήλωσε μετά την επέμβαση..
Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά συμβαίνει σε περίπου 30.000 Αμερικάνους κάθε χρόνο και ο αγγλικός όρος του προβλήματος αυτού είναι Patient Awareness... Οι ειδικοί πάντως λένε ότι συμβαίνει σπάνια και ακόμα πιο σπάνια ο ασθενής αισθάνεται πόνο από την διαδικασία της εγχείρησης. Το σύνηθες είναι να αισθάνεται ένα αίσθημα πίεσης. Η λύση που σκοπεύουν να δώσουν τα αμερικάνικα νοσοκομεία στο πρόβλημα είναι με ειδικά μόνιτορ τα οποία θα ελέγχουν την λειτουργία του εγκεφάλου και φυσικά ήδη παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη στον ασθενή μετά το περιστατικό...
Πρόσφατα γυρίστηκε ταινία με το ίδιο θέμα και τίτλο "Awake" (Ξύπνιος).
Παρότι αρχικά μου είχε φανεί απίστευτο, πρέπει να παραδεχτώ ότι έχω ζήσει και εγώ μία τέτοια εμπειρία, ευτυχώς όχι όπως αυτή της ιστορίας... Όταν ήμουνα πιτσιρικάς με πήγανε οι γονείς μου να κάνω εγχείριση κρεατάκια... Μου κάνανε ολική αναισθησία και ακριβώς την στιγμή που ετοιμάζεται ο γιατρός να μου κάνει την εγχείριση, ανοίγω τα μάτια, τον βλέπω, πετάγομαι από το κρεβάτι και άρχισα να τρέχω στους διαδρόμους του νοσοκομείου...
Η πηγή της ιστορίας εδώ και η ίδια είδηση στο ABC news.
[ENG] "You're supposed to be unconscious from the anesthetic, but suddenly your brain wakes up, so you hear and feel everything. But your body remains "paralyzed" -- unable to cry out for help or stop the pain to come." Read the whole story on ABC news.
9 comments:
Κλέαρχε αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου. Ακριβώς έτσι όπως το περιέγραψες.... Δεν θέλω ούτε να το φανταστώ πως μπορεί να "ξυπνήσω" και να μην μπορώ να αντιδράσω... Όσο αναφορά την λύση του προβλήματος είχα πετύχει ένα ντοκυμαντερ που έλεγε ότι παρακολουθώντας τα εγκεφαλικά κύματα μπορούν να καταλάβουν εάν ο ασθενής έχει επίγνωση αλλά έλεγε στο ντοκυμαντερ (μπορεί να ήτανε παλιό) ότι βρίσκετε η λύση αυτή είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο και ότι ακόμα και εάν τελικά γίνει αποδεκτή θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να εγκατασταθεί σε αρκετά νοσοκομεία...
Κλέαρχε, δεν ξερω αν στο ΄χω πει, αλλά εργάζομαι ως νοσηλευτής χειρουργείου και ζω καθημερινά διάφορα περιστατικά (για τα οποία βέβαια αποφεύγω να μιλάω).
Γενιά πιστέυω ότι πέρα από την εμπειρία της επέμβασης, αυτό που έχει σημασία είναι το αν η επέμβαση πετύχει τον σκοπό της, και ο ασθενής θεραπευτεί. Σίγουρα ο πόνος και ο τρόμος είναι άσχημα πράγματα, όμως περνάνε.
Και όμως αυτό ακριβώς μου συνέβη την Παρασκευή που έκανα ένα χειρουργείο με ολική αναισθησία. Καταλάβαινα τα πάντα και δεν μπορούσα να αντιδράσω. Εχουν περάσει 6 μέρες και ακόμα δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί φοβάμαι πως θα το ξαναζήσω.Η απόλυτη φρίκη.
Οκ,αυτό δεν έχει πλάκα..
Εμένα σε μια 12ωρη εγχείρηση με ξύπνησαν ενδιάμεσα τεχνητά για να δούν αν αντιδρώ.Θυμάμαι πολλά πράγματα απο εκείνες τις στιγμές..Βέβαια με έκαναν να σιχαθώ το αίμα,αλλά τώρα που τα θυμάμαι έχει πλάκα!!!Στην 2η απλή εγχείρηση σκωλικοειδήτηδας-όπως γράφεται τεσπα- έζησα στο μεγαλείο τη νάρκωση.Απλά την πρωτη φορά μαθαίνεις,τη δεύτερη το κάνεις παιχνίδι..Την τρίτη..Δεν ξέρω ακόμα..Θα σου πώ την άνοιξη!! μουαχαχαχαχαααα..
Ιιιιιιιιι ανατρίχιασα... Εφιαλτικό.
(συγγνώμη, δεν γράφω καλά στα ελληνικά)
Φοβάμαι να μη ξυπνήσω μετά μια επέμβαση. Τώρα, όμως, θα φοβάμαι και να ξυπνήσω νωρίς ;-)
Ανδρέα, εγώ διάβασα ότι στην Αμερική είναι έτοιμοι να τα εγκαταστήσουν στα νοσοκομείο. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και με τα μόνιτορ το πρόβλημα δεν λύνεται εντελώς γιατί, όπως διάβασα κάπου, τα μόνιτορ δουλεύουν με 15 δευτερόλεπτα καθυστέρηση... Άρα πάλι το να πρωταγωνιστήσεις 15 δευτερόλεπτα στο HOSTEL δεν τα γλυτώνεις... :)
Γιώργο, δεν μου το είχες πει... Τι θα έχουν δει τα μάτια σου!!
Χαρά, καλημέρα!! Ένιωθες και πόνο ή μόνο πίεση, όπως διάβασα ότι είναι το πιο συνηθισμένο σε τέτοιες περιπτώσεις;
Βενιαμίν, την άνοιξη;
Confused, και εγώ όταν το πρωτοδιάβασα έτσι αισθάνθηκα...
Brian, τι να πει κανείς.. Σε τι κόσμο ζούμε!! :D
Καλημέρα σε όλους!!
Είναι τρομακτικό αλλά το έχω ζήσει και εγώ.
Μάλιστα πάρα πολύ παλιά 30 χρόνια πίσω στο εξωτερικό. Είχα μεγάλη αγωνία αλλά αν και μόλις ξεκινόυσαν να το κάνουν έπρεπε να γίνει για την ασφάλεια του αποτελέσματος της εγχέιρησης.
Διαβάστε
http://stavraetos.blogspot.com/search?q=%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7
Μάλλον εδώ μπορέιτε καλύτερα να διαβάσετε την εμπειρία μου
http://stavraetos.blogspot.com/2007/02/blog-post_23.html
Post a Comment