Tuesday, December 25, 2007

Ένα μικρό θαύμα των Χριστουγέννων...



Γίνεται Χριστουγεννιάτικο τραπέζι χωρίς γαλοπούλα; Όχι, φυσικά!! Το κακό είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις γαλοπούλα (ή Пуйка) στο Μπλαγκόεβγκραντ, καθώς και άλλα δύο βασικά πράγματα που χρειάζονται για το τραπέζι: κάστανα και κουκουνάρια...

Τι να κάνω και εγώ, αποφάσισα να πεταχτώ μέχρι την Θεσσαλονίκη... Στην αρχή τα ψώνια εξελίχθηκαν ομαλά... Αρχικά ακολούθησα την μύτη μου και έφτασα μέχρι τον Τερκενλή στην Αριστοτέλους, όπου και αγόρασα τρία τσουρέκια, ξέρετε, από αυτά με την σοκολάτα, για μας και για κάποιους φίλους. Αργότερα βρήκα τα κουκουνάρια και τα κάστανα...

Ψάχνοντας, όμως, για γαλοπούλα έφτασα μέχρι την κεντρική αγορά... Μετά από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες βρήκα ένα κρεοπωλείο γεμάτο κόσμο... Λέω δεν μπορεί, όλοι αυτοί θα ψάχνουν την γαλοπούλα τελευταία στιγμή... Ρωτάω τον μάστορα: "έχεις γαλοπούλες", αλλά προς απογοήτευση μου, μου απαντάει πως δεν έχει... Με λούζει κρύος ιδρώτας... Είναι δυνατόν; Θα κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς γαλοπούλα; Ψάχνω λίγο ακόμα στην Θεσσαλονίκη, αλλά τίποτα... Απογοητευμένος παίρνω τον δρόμο του γυρισμού...

Στον δρόμο σταμάτησα σε δύο - τρία χωριά από όπου περνάει ο δρόμος... Τίποτα, όμως... Στην πιο αστεία περίπτωση, στο χωριό Προβατάς, ο κρεοπώλης μου λέει "Ωχ, φίλε μου... Δεν φέρνω γαλοπούλες, γιατί εδώ στο χωριό όλοι έχουν σπίτι τους...."

Βρίσκομαι, τελικά, στην διασταύρωση για Προμαχώνα ή Σέρρες... Λέω, λοιπόν, δεν πάω μία από Σέρρες; Στο κέντρο της πόλης απίστευτη ταλαιπωρία... Παρκάρω, σχεδόν στην άλλη άκρη, το αυτοκίνητο και αρχίζω το ψάξιμο... Τίποτα... Παντού είχαν τελειώσει... Μετά από αρκετή ώρα συνεχών απογοητεύσεων, βρίσκομαι στην γωνία Ιουστινιανού και Δυτικής Θράκης... Βλέπω ένα μεγάλο κρεοπωλείο, παίρνω μία βαθιά ανάσα και μπαίνω... Ο μαγαζάτορας ψηλός και χαμογελαστός όταν τον ρωτάω για γαλοπούλα μου κάνει ένα νόημα με το κεφάλι, το οποίο, όμως, δεν το καταλαβαίνω... Τον ξαναρωτάω και μου απαντάει: "διάλεξε!!" δείχνοντας μου τρεις γαλοπούλες φρέσκιες που κρέμονταν μπροστά από τα μάτια μου τόση ώρα... Δεν μπορείτε να φανταστείται την χαρά μου...

Η γαλοπούλα μαγειρεύτηκε και ήταν μία από τις καλύτερες που έχω φάει...

Έτσι, λοιπόν, έζησα το μικρό προσωπικό θαύμα των Χριστουγέννων... (Η γαλοπούλα, είμαι σίγουρος, θα είχε αντίθετη γνώμη)

Υ.Γ.: Επειδή κάποιοι θα σχολιάσουν την αντίθεση μου στο Φουά Γκρα σε σχέση με το ποστ αυτό με την γαλοπούλα, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι εναντίον της κρεατοφαγίας, κάτι που είναι μέσα στην φύση μας. Σε αυτό που είμαι εναντίον είναι να ταλαιπωρούμε τα ζώα πριν τα φάμε...

7 comments:

philos said...

"...δείχνοντας μου τρεις γαλοπούλες φρέσκιες που κρέμονταν μπροστά από τα μάτια μου τόση ώρα..."
Και σε ρωτώ εγώ τώρα.
Πως το ανέχτηκες τέτοιο θέαμα? Να κρέμονται τα πτωματα των γαλοπούλων σε κοινή θέα? Πως???
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε το δικαίωμα της ταφής και στα γαλόπουλα!

Αφού πρώτα απαιτήσουμε και να μην ρίχνονται στην κατσαρόλα ζωντανοί οι αστακοί και τα σαλιγκάρια!

Αστάρτη said...

Tέλος καλό
ολα καλά λοιπόν...
για εσάς

για τη γαλοπούλα
μόνο τέλος!

Ωραία...περιμένουμε και το θαύμα της πρωτοχρονιάς.
;)

katerina said...

Εμείς τρώμε γουρονόπουλο... Η γαλοπούλα απαγορεύται ρητά από τον πατριάρχη της οικογένειας... Μια χαρά σε βρίσκω όμως! Και χαρά στο κουράγιο σου για όλο αυτό το ψάξιμο! Μπράβο!

Marie-Hélène S said...

Καλές γιορτές και σε σενα!! Σου ευχομαι να περασεις πολυ καλα στην πατριδα μου.

Σοφία said...

Εγώ πάντως έφαγα μοσχάρι τα Χριστούγεννα και δεν με ενόχλησε καθόλου. Γλίτωσα και την ταλαιπωρία του ψαξίματος για γαλοπούλα ;-)

Καλές γιορτές!

Klearchos said...

Magica, χρόνια πολλά και σε σένα!!

Philos, δεν θα διαφωνήσω για τον αστακό... Στα σαλιγκάρια βάζουν αλεύρι πρώτα....

Αστάρτη, ελπίζω να είναι ολόκληρη η πρωτοχρονιά θαύμα στο Παρίσι!!

River, τι έχει με τις γαλοπούλες ο πατριάρχης;

Marie-Hélèn, σε ευχαριστώ πολύ!!

Σοφία, καλά χοιρινό το καταλαβαίνω... Σε πολλά κράτη είναι παράδοση την μέρα των Χριστουγέννων, αλλά μοσχάρι;
Καλές γιορτές και σε σένα!!

Σοφία said...

Και γιατί όχι; Άλλωστε μοσχάρι τρώω πολύ σπάνια και έτσι είναι πραγματικά κάτι διαφορετικό για μένα.