Το μοναστήρι του Ντραγκαλέβσκι ή "Св. Богородица Витошка" (Σβέτα Μπογκοροντίτσα Βίτοσκα - Παναγία της Βίτοσα) βρίσκεται στο βουνό της Βίτοσα, στους πρόποδες του οποίου έχει κτιστεί και η πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, Σόφια. Ιδρύθηκε το 1345 από τον τσάρο Ιβάν Αλεξάντερ. Αναφέρεται και ως "Βασιλικό Μοναστήρι".
Το μοναστήρι καταστράφηκε το 1382, κατά την διάρκεια της Οθωμανικής εισβολής, και εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς του μέχρι το 1476, οπότε και ανοικοδομήθηκε. Η αγιογράφηση της μονής έχει γίνει σε τρεις διαφορετικές περιόδους με πιο σημαντική αυτή του 1476, με την τεχνοτροπία της σχολής του Τέρνοβο και την δωρεά του Βούλγαρου αριστοκράτη Радослав Мавър (Ράντοσλαβ Μαβάρ).
Κατά τον 15ο και 16ο αιώνα, κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας, το μοναστήρι ήταν μεγάλο πνευματικό κέντρο και σχολείο. Εδώ γράφτηκε το 1534 το "Ευαγγέλιο του Ντραγκαλέβσκι", το οποίο σήμερα φυλάσεται στο Εκκλησιαστικο, Αρχαιολογικό και Ιστορικό Μουσείο της Σόφιας... Το μοναστήρι ανακαινίστηκε ξανά τον 17ο αιώνα. Η αγιογράφηση αυτής της περιόδου εκτιμάται ότι είναι του Св. Пимен Зографски ή Св. Пимен Софийски (Άγιος Ποιμένας της Σόφιας), γνωστού ζωγράφου και λογίου του 17ου αιώνα. Το εικονοστάσι της εκκλησίας ανάγεται στον 18ο αιώνα. Στο μοναστήρι υπάρχουν, επίσης, εικόνες του Никола Иванов Образописов (Νικόλα Ιβάνοβ Ομπραζοπήσοβ), Βούλγαρου αγιογράφου του 19ου αιώνα.
Από το παλιό μοναστήρι έχει διατηρηθεί η, τύπου "бояр" (Μπόγιαρ - Ρωσικός τύπος) βασιλική χωρίς τρούλους, εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η οποία είχε κτιστεί πριν την οθωμανική κυριαρχία... Από τον νάρθηκα της εκκλησίας οι αγιογραφίες σώζονται μέχρι και σήμερα σε σχετικά καλή κατάσταση (φωτογραφία). Στον δυτικό τοίχο του νάρθηκα, χαρακτηριστικές αγιογραφίες είναι "η φιλοξενία του Αβραάμ", "η Θυσία του Αβραάμ" και "ο Προφήτης Ηλίας στην σπηλιά". Επίσης υπάρχουν οι εικόνες του δωρητή του μοναστηριού Радослав Мавър και της γυναίκας του Вида (Βίντα). Στον ανατολικό, βόρειο και νότιο τοίχο του νάρθηκα υπάρχει η σύνθεση της Αποκάλυψης.
Στην δυτική πρόσοψη της παλαιάς εκκλησίας βρίσκονται οι εικόνες της Παναγίας, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Μερκουρίου. Στο εσωτερικό της εκκλησίας σώζονται οι αγιογραφίες "Η δίκη του Πιλάτου", "Ο Ιούδας επιστρέφει τα 30 αργύρια", "Το κρέμασμα του Ιούδα", "Η άρνηση του Πέτρου", καθώς και οι εικόνες του Αγίου Ρωμανού, του Απόστολου Πέτρου και άλλων.
Οι τοιχογραφίες στον εξωτερικό βόρειο τοίχο φιλοτεχνήθηκαν τον 17ο αιώνα και απεικονίζουν μεταξύ άλλων τον Άγιο Ιωάννη της Ρίλας και την Св. Петка Търновска (Αγία Παρασκευή του Τέρνοβο ή Αγία Παρασκευή η νέα, η "Επιβατηνή" (από τους Επιβάτες, το σημερινό Selimpasa στην Τουρκία)). Οι τελευταίες αυτές αγιογραφίες βρίσκονται σήμερα στο εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Μηνά που χτίστηκε το 1932, στην βόρεια πλευρά της παλαιάς εκκλησίας. Οι δύο εκκλησίες σήμερα συνδέονται μέσω κοινής στέγης και ανοιχτού αψιδωτού νάρθηκα.
Σημείωση: Η Αγία Παρασκευή η νέα γεννήθηκε στους Επιβάτες της Θράκης, αφιέρωσε τον εαυτό της στον Θεό και έγινε μοναχή. Εκοιμήθη και ετάφη στην Καλλικράτεια. Έγινε γνωστή για τα θαύματα της. Εξαιτίας αυτής της φήμης της το σκήνωμα της μεταφέρθηκε διαδοχικά στο Βέλικο Τέρνοβο, στο Βελιγράδι και στην Κωνσταντινούπολη. Το 1644, ο Πατριάρχης Παρθένιος Α΄ το παραχώρησε στον ηγεμόνα της Μολδαβίας Βασίλειο, οπότε και μεταφέρθηκε στο Ιάσιο, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα και αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων πιστών κάθε χρόνο.
Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 42° 37' 10''N, 23° 17' 57''E
[ENG] The Dragalevski Monastery was founded by Tsar Ivan Alexander in 1345. The murals in the church were painted in three different periods. Those from 1476 are considered the most valuable. In the XV and XVI century the monastery was a lively cultural center. It had Its own monastery school. The Gospel of Dragalevski was written there. During one period of the 19th century, the monastery was the hideout of Vassil Levski - a fighter for national liberty. More info here.
[BUL] Драгалевски манастир, София.
Το μοναστήρι καταστράφηκε το 1382, κατά την διάρκεια της Οθωμανικής εισβολής, και εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς του μέχρι το 1476, οπότε και ανοικοδομήθηκε. Η αγιογράφηση της μονής έχει γίνει σε τρεις διαφορετικές περιόδους με πιο σημαντική αυτή του 1476, με την τεχνοτροπία της σχολής του Τέρνοβο και την δωρεά του Βούλγαρου αριστοκράτη Радослав Мавър (Ράντοσλαβ Μαβάρ).
Κατά τον 15ο και 16ο αιώνα, κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας, το μοναστήρι ήταν μεγάλο πνευματικό κέντρο και σχολείο. Εδώ γράφτηκε το 1534 το "Ευαγγέλιο του Ντραγκαλέβσκι", το οποίο σήμερα φυλάσεται στο Εκκλησιαστικο, Αρχαιολογικό και Ιστορικό Μουσείο της Σόφιας... Το μοναστήρι ανακαινίστηκε ξανά τον 17ο αιώνα. Η αγιογράφηση αυτής της περιόδου εκτιμάται ότι είναι του Св. Пимен Зографски ή Св. Пимен Софийски (Άγιος Ποιμένας της Σόφιας), γνωστού ζωγράφου και λογίου του 17ου αιώνα. Το εικονοστάσι της εκκλησίας ανάγεται στον 18ο αιώνα. Στο μοναστήρι υπάρχουν, επίσης, εικόνες του Никола Иванов Образописов (Νικόλα Ιβάνοβ Ομπραζοπήσοβ), Βούλγαρου αγιογράφου του 19ου αιώνα.
Από το παλιό μοναστήρι έχει διατηρηθεί η, τύπου "бояр" (Μπόγιαρ - Ρωσικός τύπος) βασιλική χωρίς τρούλους, εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η οποία είχε κτιστεί πριν την οθωμανική κυριαρχία... Από τον νάρθηκα της εκκλησίας οι αγιογραφίες σώζονται μέχρι και σήμερα σε σχετικά καλή κατάσταση (φωτογραφία). Στον δυτικό τοίχο του νάρθηκα, χαρακτηριστικές αγιογραφίες είναι "η φιλοξενία του Αβραάμ", "η Θυσία του Αβραάμ" και "ο Προφήτης Ηλίας στην σπηλιά". Επίσης υπάρχουν οι εικόνες του δωρητή του μοναστηριού Радослав Мавър και της γυναίκας του Вида (Βίντα). Στον ανατολικό, βόρειο και νότιο τοίχο του νάρθηκα υπάρχει η σύνθεση της Αποκάλυψης.
Στην δυτική πρόσοψη της παλαιάς εκκλησίας βρίσκονται οι εικόνες της Παναγίας, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Μερκουρίου. Στο εσωτερικό της εκκλησίας σώζονται οι αγιογραφίες "Η δίκη του Πιλάτου", "Ο Ιούδας επιστρέφει τα 30 αργύρια", "Το κρέμασμα του Ιούδα", "Η άρνηση του Πέτρου", καθώς και οι εικόνες του Αγίου Ρωμανού, του Απόστολου Πέτρου και άλλων.
Οι τοιχογραφίες στον εξωτερικό βόρειο τοίχο φιλοτεχνήθηκαν τον 17ο αιώνα και απεικονίζουν μεταξύ άλλων τον Άγιο Ιωάννη της Ρίλας και την Св. Петка Търновска (Αγία Παρασκευή του Τέρνοβο ή Αγία Παρασκευή η νέα, η "Επιβατηνή" (από τους Επιβάτες, το σημερινό Selimpasa στην Τουρκία)). Οι τελευταίες αυτές αγιογραφίες βρίσκονται σήμερα στο εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Μηνά που χτίστηκε το 1932, στην βόρεια πλευρά της παλαιάς εκκλησίας. Οι δύο εκκλησίες σήμερα συνδέονται μέσω κοινής στέγης και ανοιχτού αψιδωτού νάρθηκα.
Στο μοναστήρι φυλάσεται μέρος των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου του νέου της Σόφιας, Βούλγαρος άγιος, ο οποίος μαρτύρησε για την πίστη του από τους Τούρκους και θανατώθηκε στην πυρά στις 11 Φεβρουαρίου του 1515. Σύμφωνα με την παράδοση, όσο κι αν προσπάθησαν οι Τούρκοι να αποτεφρώσουν το σώμα του Γεωργίου, αυτό παρέμεινε άτρωτο [1]. Ο μαρτυρικός θάνατος του αγίου αυτού προμηνύει την αρχή σειράς βουλγαρικών εξεγέρσεων κατά τον 16ο-17ο αιώνα.
Για κάποια χρόνια, στα μέσα του 19ου αιώνα, το μοναστήρι αποτέλεσε κέντρο επαναστατικών ενεργειών εναντίων των Τούρκων και κρησφύγετο του Βούλγαρου ποιητή και επαναστάτη, Βασίλι Λέφσκι, του "απόστολου της ελευθερίας", όπως τον αποκαλούν οι Βούλγαροι.
Για κάποια χρόνια, στα μέσα του 19ου αιώνα, το μοναστήρι αποτέλεσε κέντρο επαναστατικών ενεργειών εναντίων των Τούρκων και κρησφύγετο του Βούλγαρου ποιητή και επαναστάτη, Βασίλι Λέφσκι, του "απόστολου της ελευθερίας", όπως τον αποκαλούν οι Βούλγαροι.
Σημείωση: Η Αγία Παρασκευή η νέα γεννήθηκε στους Επιβάτες της Θράκης, αφιέρωσε τον εαυτό της στον Θεό και έγινε μοναχή. Εκοιμήθη και ετάφη στην Καλλικράτεια. Έγινε γνωστή για τα θαύματα της. Εξαιτίας αυτής της φήμης της το σκήνωμα της μεταφέρθηκε διαδοχικά στο Βέλικο Τέρνοβο, στο Βελιγράδι και στην Κωνσταντινούπολη. Το 1644, ο Πατριάρχης Παρθένιος Α΄ το παραχώρησε στον ηγεμόνα της Μολδαβίας Βασίλειο, οπότε και μεταφέρθηκε στο Ιάσιο, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα και αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων πιστών κάθε χρόνο.
Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 42° 37' 10''N, 23° 17' 57''E
[ENG] The Dragalevski Monastery was founded by Tsar Ivan Alexander in 1345. The murals in the church were painted in three different periods. Those from 1476 are considered the most valuable. In the XV and XVI century the monastery was a lively cultural center. It had Its own monastery school. The Gospel of Dragalevski was written there. During one period of the 19th century, the monastery was the hideout of Vassil Levski - a fighter for national liberty. More info here.
[BUL] Драгалевски манастир, София.
Posts
No comments:
Post a Comment