Ψαρεύοντας στον Στρυμόνα...

Φωτογραφία από την μεταλλική γέφυρα της Βουλγαρικής πόλης Симитли (Σιμιτλί).

Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 41° 53' 32''N, 23° 6' 52''E


[ENG] Fishing in Struma. Photo from the metallic bridge of the Bulgarian city Simitli.

[BUL] Риболов. Струма при Симитли.

Share

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Ο Θρακικός τάφος του Καζανλάκ...

Η πόλη Казанлък (Καζανλάκ) βρίσκεται στην κεντρική Βουλγαρία... Γύρω από την πόλη απλώνεται η περίφημη Κοιλάδα των ρόδων... Σήμερα, μετά από τις πάμπολες ανακαλύψεις Θρακικών τάφων στην περιοχή, η κοιλάδα έχει καταλήξει να είναι πιο γνωστή ως "Κοιλάδα των Θρακών Βασιλέων". Στην περιοχή αυτή, οι κάτοικοι της Σευθόπολης, πρωτεύουσας του θρακικού βασιλείου των Οδρυσών, έθαβαν τους ηγεμόνες τους...

Στο Καζανλάκ, το 1944, κατά την διάρκεια ανέγερσης αντιαεροπορικής θέσης, βρέθηκε Θρακικός τάφος με περίφημες τοιχογραφίες, ο οποίος έδωσε σημαντικότατες πληροφορίες για την καθημερινή ζωή των Θρακών.



Είναι αψιδωτός πλινθόκτιστος θολωτός τάφος, για τη στέγαση των θαλάμων του οποίου κατασκευάστηκε μια χτιστή καμάρα και όχι η συνήθης απλή ξύλινη οροφή. Το μνημείο χρονολογείται από το τέλος του 4ου π.Χ. αιώνα.





Η πέτρα που κάλυπτε τον θόλο του τάφου... / The stone covering the dome of the tomb...





Η πρώτη προστατευτική κατασκευή το 1946. / The first protective building in 1946...





Η σημερινή κατασκευή... / The protective building today...


Οι Θράκες πίστευαν στη μεταθανάτια ζωή. Γι’ αυτό, όταν γεννιόταν ένας άνθρωπος, τον θρηνούσαν πικρά, ενώ όταν πέθαινε, τον αποχαιρετούσαν με γλέντι. Οι ηγεμόνες κηδεύονταν με ιδιαίτερες τιμές που διαρκούσαν τρεις μέρες [1]. Την πρώτη μέρα έκαναν θυσίες στην είσοδο του τάφου. Την δεύτερη μέρα διοργάνωναν αγώνες. Το μεγαλύτερο έπαθλο δινόταν συνήθως για την πάλη. Επίσης, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, σε εκείνες τις Θρακικές φυλές που συνηθιζόταν η πολυγαμία, οι γυναίκες του νεκρού πολεμιστή συναγωνιζόντουσαν για την τιμή να ταφούν μαζί του. Πολύ συχνά, βέβαια, ο πολεμιστής θαβόταν με το αγαπημένο του άλογο [2]. Μετά τις τρείς ημέρες ο νεκρός κηδευόταν ή αποτεφρωνόταν, ενώ ταυτόχρονα γινόταν νεκρώσιμο τραπέζι με πολλά τραγούδια και χορούς.





Από την μια μεριά του διαδρόμου υπάρχει τοιχογραφική ζώνη με φυτά, ενώ από την άλλη με σκηνή μάχης.





Στον θόλο του νεκρικού θαλάμου υπάρχουν δύο βασικές τοιχογραφικές ζώνες. Στην κατώτερη - κεντρική και μεγαλύτερη - εμφανίζονται υπηρέτες να μεταφέρουν, συνοδεία αυλών, τα άλογα προς το μέρος του αφέντη, πιθανότατα αυτόν για τον οποίο έχει κτιστεί ο τάφος, ο οποίος κάθεται πίσω από ένα χαμηλό τραπέζι γεμάτο με φαγητά. Το κάθισμα του, μια χαμηλή καρέκλα, φέρει μαξιλάρι με άσπρες και κόκκινες ρίγες. Είναι ντυμένος με λευκό χιτώνα και στους ώμους του φέρει πορφυρό μανδύα. Φοράει κόκκινα σανδάλια και τα πόδια του βρίσκονται πάνω σε υποπόδιο. Στο κεφάλι του φοράει χρυσό δάφνινο στεφάνι.





Η γυναίκα του κάθεται σε θρόνο στα αριστερά του με το κεφάλι σκυμμένο από το πένθος. Το αριστερό χέρι του άντρα ακουμπάει αυτό της γυναίκας σε μια χειρονομία αποχαιρετισμού... Στο δεξί του χέρι κρατάει ασημένιο κύπελλο. Στα δεξιά του άντρα, μια γυναικεία φιγούρα του προσφέρει έναν δίσκο με φρούτα... Κατά πολλούς, η φιγούρα αυτή αντιπροσωπεύει την Μεγάλη Μητέρα - Θεά των Θρακών.

Στην ανώτερη από τις βασικές τοιχογραφικές ζώνες παρουσιάζονται αρματοδρομίες, οι οποίες πολύ συχνά οργανώνονταν προς τιμήν του νεκρού.

Οι τοιχογραφίες φιλοτεχνήθηκαν πάνω σε ένα προκαταρκτικό σχέδιο το οποίο σχεδιάστηκε πάνω στο τελικό στρώμα του ασβεστοκονιάματος. Οι αχνές γραμμές αυτές είναι ακόμα και σήμερα ορατές σε διάφορα σημεία.

Στον τάφο βρέθηκε πρόσφατα επιγραφή η οποία δηλώνει ότι ο τάφος άνηκε στον Θράκα βασιλέα Ροίγο, (300-260π.Χ.) γιό του ιδρυτή της Σευθόπολης, βασιλέα Σεύθη Γ' [3].


Οι τοιχογραφίες του τάφου είναι πάρα πολύ ευαίσθητες, για αυτόν τον λόγο ο τάφος δεν είναι ανοικτός για το κοινό. Πολύ κοντά, όμως, στο προστατευτικό κτίριο του τάφου έχει φτιαχτεί ένα ακριβές ομοίωμα του τάφου, από όπου και οι φωτογραφίες.


[ENG] The city of Kazanlak is situated in the central Bulgaria. Around the city is the well-known Valley of the Roses. Because the last years in this valley many Thracian tombs have been discovered, the valley is also known as The Valley of the Thracian Kings. In 1944, while constructing an anti-aircraft position the Thracian Tomb of Kazanlak was discovered. The monument dates back to the 4th century b.C.. It is a vaulted brickwork tomb. The tomb is part of the large Thracian necropolis near the ancient Thracian capital of Seuthopolis. It comprises a narrow corridor and a round burial chamber, both decorated with murals representing a Thracian couple at a ritual funeral feast and are Bulgaria's best-preserved artistic masterpieces from the Hellenistic period.
[BUL] Тракийската гробница в Казанлък.

Share

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Η μάχη της Πλίσκα...

Η μάχη της Πλίσκα είναι στην πραγματικότητα μια σειρά από μάχες μεταξύ του Βουλγαρικού και του Βυζαντινού στρατού. Το 811 ο τότε αυτοκράτορας του Βυζαντίου Νικηφόρος ο Α', οργάνωσε μια μεγάλη εκστρατεία εναντίων των Βουλγάρων. Ο Βυζαντινός στρατός ξεκίνησε τον Μάιο από την Κωνσταντινούπολη με επικεφαλείς τον ίδιο τον αυτοκράτορα Νικηφόρο και τον γιο του Σταυράκιο. Μέσα στο καλοκαίρι έφτασε στην πρωτεύουσα Плиска (Πλίσκα - πρώτη αρχαία πρωτεύουσα της Βουλγαρίας) την οποία λεηλάτησε και κατέκαψε. Μάλιστα, οι χρονογράφοι της εποχής έκαναν αναφορές για διάφορες βαρβαρότητες των Βυζαντινών... Ο Βούλγαρος βασιλιάς (Χαν) Крум (Κρουμ - Κρούμμος) είχε καταφύγει στα βουνά και οργάνωσε ενέδρα στα στενά του Αίμου. Στις 26 Ιουλίου του 811, κατά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, ο Βυζαντινός στρατός αιφνιδιάζεται από τον Κρούμμο στα στενά της Върбишкия (Βαρμπίσκια) και υφίσταται τεράστιες απώλειες. Ο Νικηφόρος σκοτώνεται στην μάχη ενώ ο γιος του Σταυράκιος διαφεύγει πληγωμένος σοβαρά και τελικά πεθαίνει από μόλυνση περίπου έναν χρόνο μετά... Λέγεται ότι ο Κρούμμος βρήκε το πτώμα του Νικηφόρου, το αποκεφάλισε, επαργύρωσε το κρανίο και το χρησιμοποιούσε ως κύπελλο για κρασί...

Στην Велики Преслав (Βέλικι Πρεσλάβ), κοντά στα ερείπια της Преслав (Πρεσλάβ), της δεύτερης αρχαίας πρωτεύουσας της Βουλγαρίας, κάθε χρόνο στις 26 Ιουλίου, γίνεται ένα είδος αναπαράστασης της μάχης από πολιτιστικούς συλλόγους της περιοχής...

Στιγμές πριν από την "μάχη" / Moments before the "battle"....

Η μάχη αρχίζει... Ο Βυζαντινός στρατός εισβάλλει στην Βουλγαρική πρωτεύουσα Πλίσκα / The battle begins... The Byzantine army invades the Bulgarian capital Pliska...

Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Νικηφόρος ο Α' και ο γιος του Σταυράκιος εισέρχονται στην Πλίσκα / The Byzantine emperor Nikephoros I and his son Staurakios enter Pliska...

Ο Βυζαντινός στρατός έχοντας λεηλατήσει την Πλίσκα επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη. Την νύχτα στρατοπεδεύουν, τρώνε, πίνουν και διασκεδάζουν... / The Byzantine army, after plundering Pliska, returns to Constantinople... While going back, they settle a camp for the night and they eat and drink...

...αλλά ο Κρούμμος τους έχει στήσει παγίδα... Μια ξαφνική επίθεση μέσα στην νύχτα καταστρέφει σχεδόν ολοσχερώς τον Βυζαντινό στρατό... Ο Νικηφόρος σκοτώνεται στην μάχη και ο Κρούμμος φτιάχνει με το κρανίο του κύπελλο για κρασί... / ...but Khan Krum took them by surprise: An attack during the night destroys almost completely the Byzantine army. Nikephoros dies during the batlle and later Krum makes from his skull a drinking-cup.

[ENG] The Battle of Pliska was a series of battles between troops, gathered from all parts of the Byzantine Empire, led by the Emperor Nikephoros I, and Bulgaria, governed by Khan Krum. The Byzantines plundered and burned the ancient Bulgarian capital Pliska which gave time for the Bulgars to block passes in the Balkan Mountains that served as exits out of Bulgaria. The final battle took place on 26th July 811, in some of the passes in the eastern part of the Balkan, most probably the Vărbitsa Pass. There, the Bulgars used the tactics of ambush and surprise night attack to effectively trap and immobilize the Byzantine Army, thus annihilating almost the whole army, including the Emperor. After the battle, Krum encased Nikephoros' skull in silver, and used it as a cup for wine-drinking [English Wikipedia]. Every year, on 26 July 2006, at Preslav, the second ancient capital of Bulgaria, local cultural clumbs make a kind of representation of the battle...
[BUL] Битката при Върбишкия проход се състояла на 26 юли 811 между българските войски, водени от кан Крум и Византийската империя. [Уикипедия]

Share

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Το Βουλγαρικό χωριό Μπρεζάνι | Брежани

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα χωριό με 7.000 κατοίκους...

Σήμερα μερικά ερειπωμένα κτίρια στεγάζουν τους εναπομείναντες 700 κατοίκους, του χωριού Брежани (Μπρεζάνι), κυρίως παλιούς εργάτες του κρατικού ορυχείου λιγνίτη "Мина Пирин" της περιοχής... Ένας γερανός, ένας ακόμα ξεχασμένος Σοβιετικός γίγαντας, στέκεται αγέρωχος θυμίζοντας τις παλιές εποχές...

Τα ορυχεία έκλεισαν το 2005 καθώς ήταν ένα από τα προαπαιτούμενα για την ένταξη της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση... Οι κάτοικοι έμειναν χωρίς δουλειά και για σχεδόν έναν χρόνο χωρίς κανένα εισόδημα... Μόνο η απειλή ότι θα αποκηρύξουν την Βουλγαρική τους υπηκοότητα έφερε κάποιο αποτέλεσμα... Και μην φανταστείτε κάτι σημαντικό... 40 λέβα τον μήνα, κάπου είκοσι ευρώ. Σήμερα, από τους κατοίκους του χωριού οι άνδρες δουλεύουν στις κατασκευαστικές εταιρείες στο Банско (Μπάνσκο) και οι γυναίκες σε Ελληνικές εταιρείες κλωστοϋφαντουργίας στο Благоевград (Μπλαγκόεβγκραντ)...



Κάποιοι ακόμα ψάχνουν ανάμεσα στα ερείπια...

Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 41° 51' 51''N, 23° 11' 6''E


Σημείωση 1: Οι πληροφορίες για το χωριό είναι από την εργασία του Ясен Ванев "Ένα Κλεμμένο Όνειρο" για το Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο του Благоевград (Μπλαγκόεβγκραντ).
Σημείωση 2: Το χωριό Брежани (Μπρεζάνι) βρίσκεται έξι χιλιόμετρα από την Εθνική οδό Ε79, λίγο πριν από το Симитли (Σιμιτλί).
Σημείωση 3: Στο χωριό Сенокос (Σενοκός), πολύ κοντά στο Μπρεζάνι υπάρχει εγκαταλελειμμένο ορυχείο ουρανίου. Επίσης είναι γνωστό ότι ο λιγνίτης απορροφά το ουράνιο...

[ENG] Once upon a time in Bulgaria, there was a village with 7000 people... Mostly, the villagers of Brezhani were working at the state owned brown-coal mines existed there... But then, in 2005, the mines closed... It was one of the conditions for Bulgaria to get in the European Union... And the village started to die... Today the village has about 700 souls, mainly retired workers who survive with 40 leva (20 euro) per month... From the younger people, the men work for construction companies at the well-known ski resort Bansko and the women at Greek textile factories opened at the area of Blagoevgrad... The houses of the village today look like ruins and only a big crane, a forgotten Soviet Giant reminds the old times...

Note: Info from the essay of Iassen Vanev "A Stolen Dream" for the American University of Blagoevgrad.

[BUL] "Мина Пирин", Брежани, България.

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Χαλαρώνοντας στο Πόρτο Κουφό...

Χαλαρώνοντας στην παραλία του Πόρτο Κουφό, στην Σιθωνία της Χαλκιδικής... Δυστυχώς, ήταν μόνο ένα Σαββατοκύριακο...

Οι φωτογραφίες έχουν δουλευτεί με την τεχνική HDR (High Dynamic Range).

Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 39° 57' 44''N, 23° 55' 37''E

[ENG] Relaxing at the beach of Porto Koufo, at Sithonia (second leg) of Halkidiki, Greece... Unfortunatelly, it was only for a weekend...

Share

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Η σωστή απόσταση της ξαπλώστρας από την ομπρέλα...

Η φωτογραφία είναι από το Πόρτο Κουφό, στην Σιθωνία (δεύτερο πόδι) της Χαλκιδικής... Άλλος ένας επίγειος παράδεισος...

Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 39° 57' 44''N, 23° 55' 37''E

[ENG] The correct distance from the deck chair to the umbrella... Photo from Porto Koufo, Sithonia (second leg), Halkidiki, Greece.

Share

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Илинден (Ίλιντεν) - Άλλη μια κλεμμένη ιστορία...

Η εξέγερση της Илинден [Ίλιντεν - ημέρα του (Προφήτη) Ηλία], είναι άλλη μια ιστορία την οποία κλέψανε οι Σλαβομακεδόνες γείτονες μας και την προσάρμοσαν κατά τα συμφέροντα τους... Βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση το "θύμα" δεν είναι τόσο η Ελληνική, όσο η Βουλγαρική ιστορία...

Το Μακεδονικό σε απλά λόγια...





Στα μέσα του 18ου αιώνα εμφανίζεται άνθηση του εμπορίου... Εκτός από τους Ρωμιούς, οι οποίοι απολαμβάνουν μιας σχετικά ευνοϊκότερης μεταχείρισης από την Υψηλή Πύλη (Σουλτάνος), πολλοί Βουλγαρικής καταγωγής κάτοικοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ασχολούνται με αυτό... Σιγά - σιγά κάθε διαφορετική εθνική ομάδα της αυτοκρατορίας αρχίζει και δημιουργεί την δική της αστική τάξη... Η αλληλεπίδραση με την Ευρώπη, η οποία έχει ήδη περάσει από την Αναγέννηση και ετοιμάζεται για την Γαλλική Επανάσταση και ο αέρας των αλλαγών δεν αφήνουν τις ομάδες αυτές ανεπηρέαστες...





Η Βουλγαρική αστική τάξη αρχίζει και αποκτάει εθνική συνείδηση, γεγονός που ιστορικά σηματοδοτείται από την ολοκλήρωση της συγγραφής της "История славянобългарска" (Ιστόρια Σλαβιανομπουλγκάρσκα - "Σλαβοβουλγαρική Ιστορία") του ιερομόναχου Паисий Хилендарски (Παΐσιος του Χιλεντάρσκι), το 1762. Οι Βούλγαροι έχουν, όμως, να αντιμετωπίσουν το εξής πρόβλημα: οι Οθωμανοί, στην ουσία, εξίσωναν την έννοια του "έθνους" με την θρησκεία. Για τους Οθωμανούς, οι Βούλγαροι, όσο ήταν κάτω από την εξουσία του Πατριαρχείου, ήταν "Ρωμιοί"... Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον Πατριάρχη είχε δοθεί εξουσία όχι μόνο ως θρησκευτική αλλά και πολιτική ως ανώτατη αρχή όλων των ορθόδοξων λαών των υποκείμενων στους Τούρκους, συμπεριλαμβανομένων Σέρβων, Βουλγάρων, Αλβανών και Ελλήνων. Το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, λοιπόν, έχοντας τα προνόμια και την εξουσία που του έχει παραχωρήσει η Υψηλή Πύλη προωθεί τα συμφέροντα σχεδόν αποκλειστικά της Ελληνικής αστικής τάξης και κυρίως των Φαναριωτών, πολλοί από τους οποίους ανακηρύσσονται πρίγκιπες διαφόρων περιοχών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (π.χ. Μολδαβίας, Βλαχίας, Παραδουνάβιων ηγεμονιών, κλπ - Η Μολδαβία είχε για 100 χρόνια Φαναριώτικη διοίκηση).





Η Ελληνική επανάσταση του 1821 οδηγεί σε μείωση της δύναμης και της επιρροής του Πατριαρχείου στην Υψηλή Πύλη... Μετά την δημιουργία του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, η εθνικά Ελληνική αστική τάξη που βρίσκεται μέσα στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υφίσταται έντονο διωγμό... Αυτό δίνει την δυνατότητα στις άλλες εθνικές ομάδες να διεκδικήσουν περισσότερη εξουσία από την παραπαίουσα αυτοκρατορία...





Στις 3 Απριλίου του 1860, κατά την λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα, ο ελληνοτραφής Ιλαρίωνας της Μακαριόπολης εσκεμμένα δεν ανέφερε το όνομα του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, στην ουσία αποκηρύσσοντας την εξουσία του. Αυτό είχε ως συνέπεια να οδηγηθεί (για μια ακόμη φορά) εξόριστος στο Άγιο Όρος μαζί με τους υποστηρικτές του, Αυξέντιο του Βέλες και Παΐσιο της Φιλιππούπολης.

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1868, ο Антим (Αντίμ - Άνθιμος), Βούλγαρος επίσκοπος του Βίντιν, αποκήρυξε την εξουσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και λειτούργησε σε Βουλγαρική γλώσσα. Στην συνέχεια αντίστοιχες εκδηλώσεις γίνονται σε διάφορες εκκλησίες περιοχών με Βουλγαρικό πληθυσμό...





Τελικά, στις 28 Φεβρουαρίου του 1870, με φιρμάνι του Σουλτάνου δημιουργήθηκε το Βουλγαρικό Εξαρχάτο. Το 1872 ο Αντίμ εκλέχθηκε πρώτος Έξαρχος της Βουλγαρικής Εξαρχίας και ο Ιλαρίωνας έγινε μέλος της πρώτης Ιεράς Συνόδου και σήμερα θεωρείται ο πατέρας της Βουλγάρικης Εκκλησίας. Με βάση το φιρμάνι, στο Βουλγαρικό Εξαρχάτο άνηκαν οι περιοχές της σημερινής Βουλγαρίας, η Θράκη (χωρίς το βιλαέτι της Ανδριανούπολης) και η βορειοανατολική Μακεδονία. Στις περιοχές της νότιας Μακεδονίας και στο βιλαέτι της Ανδριανούπολης το εξαρχάτο αντιπροσωπευόταν με εφημέριους... Το 1874, με το εξαρχάτο ενώθηκαν τα Σκόπια και η Ωχρίδα. Το 1912, λίγο πριν την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων, υπήρχαν στην περιοχή του Εξαρχάτου 1.373 σχολεία με 2.266 δασκάλους και 78.854 μαθητές.





Στις 24 Απριλίου του 1877 η Ρωσία κηρύσσει επίσημα τον πόλεμο στην Οθωμανική αυτοκρατορία... Μετά από σχεδόν ένα χρόνο μαχών, με πιο σημαντικές αυτές που δόθηκαν στο πέρασμα της Σίπκα, η Ρωσία και η Οθωμανική αυτοκρατορία υπογράφουν στον Άγιο Στέφανο, προάστιο της Κωνσταντινούπολης, την ομώνυμη συνθήκη. Με την συνθήκη αυτή, η Βουλγαρία έγινε αυτόνομη ηγεμονία. Η ηγεμονία αυτή περιλάμβανε, εκτός από τις εκτάσεις της σημερινής Βουλγαρίας, την βόρεια Θράκη και τμήμα της ανατολικής και σχεδόν ολόκληρη την Μακεδονία. Στην συνθήκη αυτή αντέδρασαν τα νεαρά τότε κράτη, Σερβία και Ελλάδα, και πέτυχαν την εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες επίσης δεν ήθελαν ένα μεγάλο Σλαβικό κράτος με έντονη Ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια και υποχρέωσαν την Ρωσία να αναθεωρήσει την Συνθήκη του Σαν Στέφανο και να υπογράψει, στις 13 Ιουλίου του 1878, την Συνθήκη του Βερολίνου, με την οποία μειώθηκαν οι εκτάσεις της ηγεμονίας της Βουλγαρίας, η Ανατολική Ρωμυλία έγινε αυτόνομο κράτος, ενώ η υπόλοιπη Θράκη με την Μακεδονία δόθηκαν πάλι πίσω στην Οθωμανική αυτοκρατορία, με κάποια μορφή αυτονομίας.





Οι Βούλγαροι, λοιπόν, που το όνειρο τους για μια Μεγάλη Βουλγαρία κράτησε μόνο λίγους μήνες δεν είχαν ούτε την δύναμη, ούτε τους επέτρεπε η Ρωσία (που δεν ήθελε να παραβεί τη συνθήκη του Βερολίνου και να αντιπαρατεθεί με τις Μεγάλες Δυνάμεις) να επέμβουν στρατιωτικά για να πάρουν πίσω τα εδάφη που προέβλεπε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Έτσι δημιουργείται το 1893 στην Θεσσαλονίκη το ВМРО (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Ο σκοπός της ίδρυσης της οργάνωσης αυτής φαίνεται ξεκάθαρα στα απομνημονεύματα του που εξέδωσε το 1928 ο Βούλγαρος Христо Татарчев (Χρίστο Τατάρτσεβ), ιδρυτικό στέλεχος της οργάνωσης:


"Μιλήσαμε για πολύ ώρα [Σημ.: το 1893 στην Θεσσαλονίκη] για τους στόχους αυτής της οργάνωσης και τελικά καταλήξαμε σε αυτονομία της Μακεδονίας με προτεραιότητα στο Βουλγαρικό στοιχείο. Δεν μπορούσαμε να δεχτούμε την θέση της απευθείας ένωσης με την Βουλγαρία [Σημ.: Ανεξάρτητη χώρα με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου από το 1878] γιατί είδαμε ότι θα αντιμετωπίζαμε μεγάλες δυσκολίες με τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις φιλοδοξίες των γειτονικών μικρών χωρών [Σημ.: Σερβία και Ελλάδα] και της Τουρκίας. Πέρασε από τις σκέψεις μας ότι μια αυτόνομη Μακεδονία θα μπορούσε ευκολότερα να ενωθεί με την Βουλγαρία αργότερα ή στην χειρότερη περίπτωση να παίξει έναν ρόλο ενωτικό για μια ομοσπονδία Βαλκανικών λαών."

Η οργάνωση ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη στην προσπάθεια των ιδρυτών της να αποκρυφτεί ο πραγματικός της στόχος και να συσπειρώσει μαζί της όλους τους δυσαρεστημένους λαούς της Οθωμανικής επικράτειας... Μοτό της οργάνωσης ήταν το "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες". Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν ακόμα και Έλληνες που έπεσαν στην παγίδα αυτή, όπως ο Κορδόπουλος από το Μελένικο, στο σπίτι του οποίου έβρισκε καταφύγιο ο Яне Сандански (Γιάνε Σαντάνσκι), από τα σημαντικά στελέχη του BMPO. Η ίδια η οργάνωση είχε εσωτερική αντιπολίτευση, κυρίως τα στελέχη της Σόφιας, η οποία προσδοκούσε άμεση προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία.

Το 1902 το όνομα της οργάνωσης άλλαξε σε Върховен македоно-одрински комитет (Βερχόβεν Μακεδόνο-οδρίνσκι Κομιτέτ - Εσωτερική Μακεδονίας-Ανδριανούπολης Επιτροπή) γνωστή σε εμάς ως το "Βουλγαρικό κομιτάτο".





Η σημαία των εξεγερμένων της Ίλιντεν από την Οχρίδα (σήμερα στην F.Y.R.O.M.). Διακρίνεται η Βουλγαρική σημαία...

Στις 2 Αυγούστου του 1903 (20 Ιουλίου με το παλιό ημερολόγιο), την ημέρα της εορτής του Προφήτη Ηλία (Илинден - Ίλιντεν) οργανώθηκε από το κομιτάτο εξέγερση στην περιοχή του Μοναστηρίου και εγκαταστάθηκε επαναστατική κυβέρνηση στην πόλη Крушево (Κρούσεβο - Κρούσοβο, σήμερα ανήκει στην F.Y.R.O.M.), όπου και ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία του Κρούσοβο. Στόχος της εξέγερσης ήταν να διεθνοποιηθεί το "Μακεδονικό" ζήτημα, καθώς οι Τουρκικές δυνάμεις στην περιοχή ήταν αρκετά ισχυρές για να επιτρέπουν στο κομμιτάτο να ελπίζει σε απελευθέρωση από την Οθωμανική αυτοκρατορία...

Στις 19 Αυγούστου, στην γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (με το παλιό ημερολόγιο) ξεκίνησε εξέγερση και στην περιοχή της Θράκης, προκειμένου να υποστηριχθεί η εξέγερση στην περιοχή της Μακεδονίας και να καθυστερήσουν οι ενισχύσεις του Τουρκικού στρατού.

Η εξέγερση των Ίλιντεν-Μεταμορφώσεως, παρότι υποτίθεται είχε στόχο τους Τούρκους, γρήγορα στράφηκε και εναντίον του Ελληνικού στοιχείου, καθώς η πλειοψηφία του στην περιοχή θα μπορούσε να δημιουργήσει εμπόδια μελλοντικά στις Βουλγαρικές επιδιώξεις...





Τελικά, μέχρι τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς οι εξεγέρσεις καταπνίγηκαν στο αίμα... Από τις διώξεις που ξεκίνησαν οι Οθωμανοί μετά τα γεγονότα το αποτέλεσμα ήταν: 201 χωριά και 12.400 σπίτια κάηκαν, 4.694 δολοφονήθηκαν και περίπου 30.000 Βουλγαρικής καταγωγής έφυγαν ως πρόσφυγες στην Βουλγαρία...





Τελικά η Μακεδονία απελευθερώθηκε με τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, όπου Σέρβοι, Βούλγαροι και Έλληνες πολέμησαν εναντίων των Τούρκων, ενώ η τελική κατανομή των εδαφών της έγινε με τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο, όπου Σέρβοι και Έλληνες πολέμησαν εναντίων των Βουλγάρων. Η συμμετοχή της Βουλγαρίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στην πλευρά των ηττημένων οδήγησε, μεταξύ άλλων, τελικά την Δυτική Θράκη στην Ελλάδα.





Σήμερα, οι γνωστοί παραχαράκτες αυτοαποκαλούμενοι "Μακεδόνες" γείτονες μας κόβουν και ράβουν την ιστορία στα μέτρα τους προκειμένου να δώσουν υπόσταση στην ψευτο-εθνότητα τους... Οι Βούλγαροι κομιτατζίδες, όπως ο Γιάνε Σαντάνσκι και ο Γκότσε Ντέλτσεβ βαφτίζονται "Μακεδόνες", ενώ αποσιωπάται παντελώς η εξέγερση της Μεταμορφώσεως στην Θράκη...





Το "έθνος" τους, όμως, είναι δημιούργημα των Τίτο (Γιουγκοσλαβία) και Γκεόργκι Ντιμιτρόβ (Βουλγαρία), οι οποίοι το 1946 "δημιούργησαν" την ψευτο-εθνότητα, ως συνέχεια της αρχαίας Ελληνικής φυλής, στο πλαίσιο της προσπάθειας τους για την δημιουργία μίας Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ένωσης μακριά από την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης, θεωρώντας και αυτοί, όπως άλλωστε και οι ιδρυτές του BMPO, ότι η Μακεδονία "μπορεί να παίξει έναν ρόλο ενωτικό για μια ομοσπονδία Βαλκανικών λαών". Πάντως ο Ντιμιτρόβ πέθανε, λίγο αργότερα, το 1949 σε σανατόριο στην Μόσχα, πιθανότατα από δηλητηρίαση ή από έκθεση σε ραδιενέργεια, καθώς τα σχέδια του για την δημιουργία της Βαλκανικής ένωσης έρχονταν σε αντίθεση με τα σχέδια του Στάλιν για πλήρη έλεγχο του Ανατολικού μπλοκ, αν και ποτέ δεν ανακοινώθηκε κάτι τέτοιο επίσημα. Ο Γκεόργκι Δημητρόβ θεωρείται σήμερα από τον Βουλγαρικό λαό προδότης.


Σημείωση: Όσες εικόνες δεν είναι δικές μου είναι από την Wikipedia.


[ENG] A short description of the political frame of the Macedonian Struggle in Greek... Briefly, the Ilinden-Preobrazhenie Uprising was a Bulgarian effort to liberate the area of Macedonia from the Ottoman rule anticipating a later annexation to Bulgaria. According to Dr. Hristo Tatarchev, one of the leaders of the Internal Macedonian Revolutionary Organization: "We talked a long time about the goal of this organization and at last we fixed it on autonomy of Macedonia with the priority of the Bulgarian element. We couldn't accept the position for "direct joining to Bulgaria" because we saw that it would meet big difficulties by reason of confrontation of the Great powers and the aspirations of the neighbouring small countries and Turkey. It passed through our thoughts that one autonomous Macedonia could easier unite with Bulgaria subsequently and if the worst comes to the worst, that it could play a role as a unificating link of a federation of Balkan people.[English Wikipedia]"

Share

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU