Οι κόκκινοι βράχοι του Μπελογκραντσίκ | The Red Rocks of Belogradchik

Οι Белоградчишки скали (Μπελογκραντσίσκι σκάλι - βράχοι του Μπελογκραντσίκ) καλύπτουν μια περιοχή 50 τετραγωνικών χιλιομέτρων (3 χιλιόμετρα πλάτος και 17-18 χιλιόμετρα μήκος) και σε υψόμετρα από 250 έως 620 μέτρα.

Αρχικά διαμορφώθηκαν κατά την Πέρμια γεωλογική περίοδο, η οποία είναι η τελευταία της Παλαιοζωικής εποχής, δηλαδή περίπου 230 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν άρχισαν να ανυψώνονται εξαιτίας της κίνησης των τεκτονικών πλακών. Αργότερα, κατά την Τριασική περίοδο, η οποία είναι η πρώτη της Μεσοζωικής εποχής, βρέθηκαν στον βυθό μιας αβαθούς θάλασσας. Μετά από μια μεγάλη περίοδο διαφόρων διεργασιών και γεωλογικών γεγονότων, αναδύθηκαν ξανά στο ξεκίνημα της Νεοζωικής εποχής, οπότε και άρχισαν να διαβρώνονται από τον αέρα και τα στοιχεία της φύσης.

Οι τοπικές παραδόσεις, πάντως, δίνουν σε κάθε ξεχωριστό βράχο το δικό του όνομα, ανάλογα με αυτό που φέρνει στο νου η μορφή του, και τον δικό του θρύλο... Έτσι λοιπόν, υπάρχουν, ανάμεσα στα άλλα, η Μαντόνα, ο Αδάμ και η Εύα, η Μαθήτρια, ο μικρός βοσκός, οι Μοναχοί, η Καλόγρια, το Πεύκο, ο Δερβίσης, η Αρκούδα, η Καμήλα, τα Μανιτάρια.

Ο θρύλος της "Μαντόνα": Αιώνες πριν, ανάμεσα στους βράχους ήταν ένα μοναστήρι. Νωρίς κάθε πρωί οι μοναχές ξυπνούσαν να προσευχηθούν στον Θεό. Η εκθαμβωτική ομορφιά, όμως, της νεαρότερης ανάμεσα στις μοναχές, της Βιτίνιας, ήταν πολύ δύσκολο να κρυφτεί κάτω από τα ράσα. Η φήμη της ομορφιάς της είχε διαδοθεί σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία... Μία μέρα, την ημέρα του Πέτρου (Петровден - του Αποστόλου Πέτρου, 29 Ιουνίου), όπου το μοναστήρι γιόρταζε και μπορούσε να το επισκεφτεί ο κόσμος, η Βιτίνια γνώρισε τον Ρωμαίο Αντώνιο και τον αγάπησε... Κατάφεραν να κρατήσουν την αγάπη τους κρυφή για αρκετό καιρό έως ότου ο καρπός του έρωτα τους είδε το φως του ήλιου και άρχισε τα πρώτα του κλάματα... Η Βιτίνια είχε να αντιμετωπίσει πλέον τους αυστηρούς κανόνες του μοναστηριού... Οι μοναχές αποφάσισαν να την καταραστούν και να την διώξουν, αυτήν και το παιδί της, από το μοναστήρι. Εκείνη την στιγμή έρχεται για να της συμπαρασταθεί ο Αντώνιο πάνω στο άσπρο του άλογο... Ο Αντώνιο παρακαλάει τις μοναχές να μην τιμωρήσουν την αγαπημένη του και τότε συμβαίνει ένα θαύμα... Μια θύελλα αρχινά, ένας κεραυνός σχίζει τον ουρανό και η γη τρέμει... Το Μοναστήρι μετατρέπεται σε ερείπια και όλοι μετατρέπονται σε βράχους... Οι Μοναχές, ο Καβαλάρης, η Βρεφοκρατούσα (Μαντόνα - Η Βιτίνια που κρατάει το παιδί της)...

Ο θρύλος της Μαθήτριας: Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μια όμορφη μαθήτρια συναντιότανε με τον αγαπημένο της σε μια δροσερή πηγή της περιοχής. Ο τοπικός Δερβίσης, όμως, είχε βάλει στον μάτι την κοπέλα και μια μέρα της είχε στήσει καρτέρι κοντά στην πηγή και της επιτέθηκε... Η κοπέλα κατάφερε να ξεφύγει και άρχισε να τρέχει ανάμεσα στους βράχους... Από πίσω της έτρεχε ο Δερβίσης... Ξάφνου, μπροστά στην κοπέλα εμφανίστηκε μία αρκούδα... Η κοπέλα δεν ήξερε τι να κάνει... Τελικά σκέφτεται "καλύτερα να πεθάνω από την αρκούδα παρά στα χέρια του Δερβίση" και εκεί ξάφνου... γίνεται σκοτάδι και ακούγεται ένας κεραυνός... και το κλάμα της κοπέλας ενώθηκε με τον βρυχηθμό της αρκούδας και την κραυγή του Δερβίση... και μετά σιωπή... Όταν ξαναεμφανίστηκε το φως του ήλιου, η Αρκούδα, η Μαθήτρια και ο Δερβίσης ήταν πλέον βράχοι στην θέση που βρίσκονται ακόμα και σήμερα...

Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 43° 37' 21''N, 22° 40' 45''E

[ENG] The natural formations, famous as "Belogradchik rocks", cover a territory of 50 sq.km. in the region of Belogradchik (Northwest Bulgaria) spread in a line that is up to 3 km. wide, about 17-18km. long and the sea level is from 250 m to 620 m.

During the Permian period, about 230 million years ago, the Herzinic tectonic cycle put the region of the Belogradchik rocks under rising. Later, during the Triassic period, this region was the bottom of a shallow sea. The new conditions predetermined the intensive destroying function of wind, which was connected with a trend towards the smoothing of the relief. Enormous amounts of gravel, sand and clay were overflowed by the rivers into the inner continental basin. They piled up there and gradually got thicker forming layers of conglomerates (rough sandstones rich in conglomerate pieces) and sandstone. These conglomerate pieces are well-rounded and their diameter is between 5 and 25 cm but they can also be 30-40 cm. In the course of time silicon or sand-clay stuck these materials together and a great amount of iron oxide was formed due to the hot and dry climate. Under its influence the rocks got a dark red shade. Lighter and smaller sandstone, mergel and limestone stated to pile on the red conglomerates and stones when the lithosphere started to go down.

The Jurassic period is characterized by a deeper basin and piling of grainy sandstone and typical sea sediment of thick-layered limestone. This sedimentary complex was being formed in a 20 million-year-long period.

The active geological life at the beginning of the Neozoic era and the young-Alpine tectonic cycle are the reason for the formation of large earth folds (anticlinals in the Balkan Mountain). The rising of the conglomerates In the Belogradchik anticlinal started about 45 million years ago. During this folding the limestone was deformed and the conglomerates in the core cracked. A lot of horizontal and vertical rifts appeared in the ridge of the anticlinal. They favoured the vertical penetration of the surface rivers and the vertical erosion of the rock layers. The rifts, where tectonic movements were realized, were transformed by the erosion in small valleys and passes with vertical or steep slopes. The smaller tectonic rifts without any uplifting favoured the vertical disintegration of the layers and the formation of separate vertical blocks — the rock figures, in the core of the Belogradchik anticlinal. Paleozoic rocks can be found and the slopes are formed of I conglomerates, sandstone and Jurassic limestone. [Information from the sign inside the Belogradchik Fortress]
[BUL] Белоградчишки скали.

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU