Wednesday, November 12, 2008

Ορφέας: Πόνος και Δημιουργία...


Orpheus

Η μυθική φιγούρα του Ορφέα, του πατέρα των τραγουδιών και εφευρέτη της λύρας, ήταν δάνειο από τους Θράκες γείτονες των Ελλήνων. Σύμφωνα με την μυθολογία είχε γεννηθεί στα βουνά της Ροδόπης (σήμερα στην Βουλγαρία) και ήταν βασιλιάς της Θρακικής φυλής των Κικόνων... Ήταν γιός του θεού-ποταμού Οίαγρου και της Μούσας Καλλιόπης, προστάτιδας της επικής ποίησης...

Orpheus

Ο Πίνδαρος θεωρούσε τον Ορφέα "πατέρα των τραγουδιών". Η πιο πιθανή θεωρία για την ετυμολογία του ονόματος θεωρεί ότι αυτό προέρχεται από ένα υποθετικό πρωτο-Ινδο-Ευρωπαϊκό ρήμα *orbhao-, "αποστερούμαι" (και *orbh-, "διαχωρίζω"). Αντίστοιχα προκύπτει και η Ελληνική λέξη "ορφανός". Άρα, ο Ορφέας μπορεί να είναι σημασιολογικά εγγύς του "γοάω", δηλαδή θρηνώ, τραγουδώ άγρια...

Ο πόνος, λοιπόν, βρίσκεται στον σπόρο της δημιουργίας...


Στην Βουλγαρία, ο Ορφέας είναι το σύμβολο της πόλης του Кърджали (Κάρντζαλι) στην νότια Βουλγαρία. Άγαλμα του, προσφορά στον δήμο από τον Ροταριανό του όμιλο, στήθηκε τον Ιούνιο του 2005 στην έισοδο της πόλης, στον δρόμο προς Хасково (Χάσκοβο).

[ENG] The mythological Thracian king Orpheus, "the father of songs" according to the well-known Greek writer Pindar, is the symbol of the Bulgarian town Karzhali. His statue is located at the entrance of the town, on the road from Kardzhali to Haskovo. The statue was a present of the Rotary club of the town to the municipality. The etymology of the name Orpheus, according to the scientists, gives a symbolic meaning of a person who moans.
[BUL] Орфей е тракийски певец и музикант.

Digg my article

Share

Creative Commons License

6 comments:

Artanis said...

Πολύ ωραίο και εκπαιδευτικό αυτό το ποστ...καταπληκτικό και το άγαλμα...
καλημέρα Κλέαρχε...

ΔΙΟΝΥΣΟΣ said...

Ο Μπετόβεν, ‘’ο μεγάλος Μπετόβεν’’, συνήθιζε να κάνει μεγάλους περιπάτους ανάμεσα στις πιο απόκληρες, στις πιο ξεχασμένες συνοικίες της Βιέννης.
Λοιπόν, περνώντας ένα βράδυ μπροστά από μια φτωχή πόρτα, άκουσε πίσω απ’αυτή λυγμούς. Την έσπρωξε. Μπροστά σε μια άδεια κούνια, ήταν μια γυναίκα γονατισμένη.
Υπάρχουν-έτσι δεν είναι;- πόνοι, που μπροστά τους μόνο να σωπαίνει μπορεί κανείς.
Ο Μπετόβεν δεν είπε τίποτα, μα, μόλις αντίκρισε ένα χαλασμένο πιάνο στη γωνία της κάμαρας, κάθισε και άρχισε να παίζει. Έπαιξε πολλή ώρα. Κι όταν πια άφησε τη φτωχή γυναίκα, τα δάκρυά της είχαν στεγνώσει.
Η μουσική είναι μια φιλία ανάμεσα στους ανθρώπους

MARFI said...

Δεν ήξερα καν ότι έχει τέτοια γλυπτά.

Βάλε το "svejo button" στο post, για να το ανεβάσουμε στο svejo.net

Klearchos said...

Artanis, σε ευχαριστώ, καλημέρα!!

Διόνυσε, πάρα πολύ όμορφη ιστορία... Έχεις απόλυτο δίκιο!! Καλημέρα!

Martin, έχω διατηρήσει το παλιό template του blogger και δυστυχώς δεν μου δουλεύει το svejo button...

MARFI said...

Έχεις mail, κοιτά το και πες μου τι έγινε.

Roadartist said...

Καταπληκτικό το άγαλμα αυτό..
Δεν γνώριζα για την ύπαρξη του.. Και οι πληροφορίες πολύ ενδιαφέρουσες..Καλησπερα!