Το άγαλμα του Τσάρου Αλέξανδρου Β' της Ρωσίας στην Σόφια...

Ο Александър II Николаевич (Αλεξάντερ Β' Νικολάεβιτς - Αλέξανδρος Β' της Ρωσίας) ήταν ο Ρώσος τσάρος ο οποίος ξεκίνησε τον Ρωσο-Τουρκικό πόλεμο του 1877-78 και είχε ως κατάληξη την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τον Οθωμανικό ζυγό...

Πολύ συνοπτικά, η ιστορία έχει ως εξής: στις 20 Απριλίου του 1876 έλαβε χώρα στην Βουλγαρία η λεγόμενη Априлско въстание (Απρίλσκο βαστάνιε - "Εξέγερση του Απριλίου") ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό. Μέχρι τις πρώτες μέρες του Ιουνίου η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα από τον τακτικό Οθωμανικό στρατό και από τους βασιβουζούκους (ατάκτους), ενώ οι θηριωδίες που ακολούθησαν την εξέγερση προκάλεσαν σάλο και αναταραχή σε ολόκληρο τον κόσμο [Η εικόνα με τις θηριωδίες των βασιβουζούκων είναι από την Wikipedia]...

Παρά την αποτυχία της ως επανάσταση, η Απριλιανή εξέγερση έβαλε το Βουλγαρικό εθνικό ζήτημα στη διεθνή πολιτική σκηνή και επέβαλε την ανάγκη για άμεση επίλυση του. Η άρνηση του Σουλτάνου να δεχτεί τις αλλαγές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που πρότειναν οι μεγάλες δυνάμεις οδήγησε στην έναρξη του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου. Φυσικά, ένας από τους βασικούς στόχους του Τσάρου ήταν να αυξήσει την επιρροή του στον χώρο των Βαλκανίων.



Ο πόλεμος έληξε με νίκη της Ρωσίας και των Βούλγαρων εθελοντών που συμμετείχαν σε αυτόν. Στις 3 Μαρτίου του 1878, στο Σαν Στέφανο, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, υπογράφτηκε η ομώνυμη συνθήκη, με την οποία δόθηκε τέλος στον Ρωσο-Τουρκικό πόλεμο που είχε ξεκινήσει ανεπίσημα στις 12 Απριλίου του 1877 και επίσημα στις 24 Απριλίου.



Με την συνθήκη του Σαν Στέφανο, η Βουλγαρία έγινε αυτόνομη ηγεμονία. Η ηγεμονία αυτή περιλάμβανε, εκτός από τις εκτάσεις της σημερινής Βουλγαρίας, την βόρεια Θράκη και τμήμα της ανατολικής και σχεδόν ολόκληρη την Μακεδονία.




Στην συνθήκη αυτή αντέδρασαν η Σερβία και η Ελλάδα και πέτυχαν την εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες υποχρέωσαν την Ρωσία να αναθεωρήσει την Συνθήκη του Σαν Στέφανο και να υπογράψει, στις 13 Ιουλίου του 1878, την συνθήκη του Βερολίνου, με την οποία μειώθηκαν οι εκτάσεις της ηγεμονίας της Βουλγαρίας, η Ανατολική Ρωμυλία έγινε αυτόνομο κράτος [υπό τουρκική κυριαρχία, αλλά με Βούλγαρο Γενικό Διοικητή διοριζόμενο από τον σουλτάνο υπό την εποπτεία των Μεγάλων Δυνάμεων και χωρίς διακαίωμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να διατηρεί εκεί στρατιωτικές δυνάμεις], ενώ η υπόλοιπη Θράκη με την Μακεδονία δόθηκαν πάλι πίσω στην Οθωμανική αυτοκρατορία, με κάποια μορφή αυτονομίας [Ο πίνακας "Το Συνέδριο του Βερολίνου" από την ιστοσελίδα της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας]. Η Ανατολική Ρωμυλία θα ενωθεί αναίμακτα (στην πράξη ακολούθησε πόλεμος, με τους Σέρβους όμως και όχι με τους Τούρκους) στις 6 Σεπτεμβρίου του 1885. Όσον αφορά την Μακεδονία, οι ήττες των Βουλγάρων κατά τον Β' Βαλκανικό πόλεμο θα εξανεμίσουν κάθε ελπίδα τους για προσάρτηση της, ενώ η συμμετοχή τους με την πλευρά των χαμένων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο θα τους στοιχίσει και την Δυτική Θράκη...

Σημείωση: Η Βουλγαρία μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου του 1908 ήταν "ηγεμονία" (πριγκηπάτο) γιατί, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Βερολίνου έπρεπε να κυβερνάται από εκλεγμένο, με την συναίνεση των Μεγάλων Δυνάμεων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Княз (Κνιάζ - πρίγκηπα), για την εκλογή του οποίου προβλεπόταν συνέλευση Συνταγματικού Κοινοβουλίου.



Το άγαλμα του "Τσάρου Απελευθερωτή", Τσάρου Αλέξανδρου του Β', βρίσκεται στο κέντρο της Σόφιας, στην λεωφόρο Цар Освободител (Τσαρ Οσβομπόντιτελ - τσάρος Απελευθερωτής) κοντά στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι...


Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 42° 41' 38''N, 23° 19' 57''E


[ENG] Tsar Alexander II of Russia is well-known in Bulgaria as the "Tsar Liberator", since he was the one who liberated Bulgaria from the Ottoman Empire. The history in brief: The uprising of April 1876 in Bulgarian and the atrocities by the Ottomans that followed, provoked outrage in Europe, Russia and America. The rejection of the protocol of the Great Powers by the Sultan gave Russia the opportunity to act and start the Russian-Turkish war of 1877-78. Of course, one of the main reasons - but not the only one - for Russia's action was that it was a golden opportunity to extend its influence in Balkans. Following the Russo-Turkish War, the Treaty of San Stefano, signed on 3 March 1878, set up an autonomous Bulgarian principality which included Thrace and most of the region of Macedonia. The Western Great Powers feared a large Slavic country in the Balkans serving Russian interests, while Serbia and Greece feared the establishment of Greater Bulgaria would harm their interests in the Ottoman heritage. This led to the Treaty of Berlin, signed on 13 July 1878, which provided for an autonomous Bulgarian principality comprising Moesia and the region of Sofia. Most of Thrace was included in the autonomous region of Eastern Rumelia, whereas the rest of Thrace and all of Macedonia was returned under the sovereignty of the Ottomans. Eastern Rumelia will be later united with Bulgaria on 6 September 1885. [Image with the atrocities of bashibazouks in Bulgaria from Wikipedia Commons]. During the Second Balkan War, Bulgaria lost any chance it had to regain the biggest part of the region of Macedonia, while the defeat of the Central Powers to which Bulgaria was an ally in the World War I led to new territorial loses, amongst them Western Thrace to Greece.
[BUL] Александър II (Русия).

Share

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA RO RU