Μολδαβία - Μέρος 4ο και τελευταίο

Με αφορμή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, το ιστορικό δύο ταξιδιών…

Πλέον, έχοντας την εμπειρία του πρώτου μου ταξιδιού, η διαμονή μου ήταν πολύ ευχάριστη χωρίς καθόλου άγχος… Τα χιόνια του χειμώνα είχαν σχεδόν λιώσει μέσα στην πόλη, αν και σε διάφορα σημεία μπορούσες να τα δεις ακόμη… Πάντως δεν μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα καθόλου κρύο…

Μια από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες και του δεύτερου ταξιδιού μου ήταν το φαγητό… Η καινούργια μου ανακάλυψη: το εστιατόριο Passépartout στην οδό Kogalniceanu, απέναντι από το Κρατικό Πανεπιστήμιο… Το όνομα προέρχεται από τον υπηρέτη του Φιλέα Φόγκ στον «Γύρο του Κόσμου σε 80 μέρες». Ευχάριστη ατμόσφαιρα, πολύ καλή κουζίνα, αλλά σχετικά ακριβό για τον ντόπιο πληθυσμό… Το αγαπημένο μου πιάτο, το οποίο έτρωγα σχεδόν κάθε μέρα, ήταν πέστροφα με μπέικον… Καταπληκτικό!! Τιμή για δύο άτομα (κυρίως πιάτο, σαλάτες, γλυκό και κρασί) γύρω στα 30 ευρώ… Άλλη καλή επιλογή το καπνιστό χοιρινό με ανανά… Σε αντίθεση με όλα τα άλλα εστιατόρια που είχα πάει, ήταν το μοναδικό το οποίο είχε σχεδόν πάντα αρκετό κόσμο… Φυσικά οι περισσότεροι ήταν ξένοι, καθώς στην περιοχή αυτή υπάρχουν πολλές πρεσβείες ευρωπαϊκών χωρών, όπως για παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας… Ένα τετράγωνο από την πρεσβεία αυτή έμενα και εγώ κατά την διάρκεια της διαμονής μου…

Αστεία ιστορία από το Passépartout: Δύο γυναίκες σχετικά μεγάλης ηλικίας μπαίνουν στο μαγαζί μαζί με μια κοπέλα πολύ μικρότερης ηλικίας… Μιλάνε αγγλικά… «Αγγλίδες» λέει η σύντροφος μου… «Αμερικανίδες» απαντάω εγώ, πιθανότατα γιατί έχω μείνει στο στερεότυπο της Μάργκαρετ Θάτσερ για τις αγγλίδες μιας κάποιας ηλικίας, ενώ αυτές ήταν κουρεμένες αντρικά… Κάθονται σε ένα τραπέζι και διαβάζουν τον κατάλογο… Τι παρήγγειλαν σε αυτό το εστιατόριο; Χάμπουργκερ… Αν έχουν τον θεό τους!!!

Αυτή την φορά έμεινα στο Chisinau περισσότερες μέρες, οπότε είχα την ευκαιρία να δω και την Клубная жизнь, την νυχτερινή ζωή στα κλαμπ, δηλαδή… Η πιο χαρακτηριστική έξοδος ήταν στο club “City”… Το όλο σκηνικό θύμιζε μάλλον χοροεσπερίδα λυκείου… Οι ηλικίες ήταν κάπου μεταξύ 17-25 κατά μέσο όρο… Για την μουσική να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα… Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είδα: Στριπτίζ γυναικών… Στριπτίζ αντρών… Σόου με ακροβατικά… (Χωρίς πλάκα… Άντρας – γυναίκα… Δίζυγο… Καρέκλες…. Κορίνες…). Το κερασάκι στην τούρτα; Διαγωνισμοί με ερωτικά «υπονοούμενα», όπως ποια κοπέλα θα βάλει γρηγορότερα το προφυλακτικό στην μπανάνα χωρίς χέρια κλπ… Η νικήτρια κέρδιζε, εκτός από την αναγνώριση του κόσμου, και ένα μπουκάλι σαμπάνια… Βέβαια, μην νομίζετε ότι ήταν σαν αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση για το φαληράκι της Ρόδου… Στο Chisinau τα πράγματα ήταν εντελώς soft…

Γενικά η Μολδαβία είναι μια χώρα με πολλά πρόσωπα… «Όμορφη αλλά φτωχή», όπως με είχαν ενημερώσει πολύ πριν την δω αυτοί που ήξεραν… Η Μολδαβία θα αρχίσει να ανεβαίνει οικονομικά όταν κερδίσει την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών… Για να γίνει αυτό θα πρέπει να μειωθεί η διαφθορά στον κρατικό τομέα και κυρίως στην δικαιοσύνη… Σημαντικό, επίσης, θα είναι να αποκατασταθούν οι σχέσεις με την Ρωσία και την Τρανσνίστρια, η οποία είναι μια βιομηχανοποιημένη περιοχή, αν δεν είναι ήδη πολύ αργά… Σίγουρα είναι μια χώρα που αξίζει τον κόπο να την επισκεφθεί κανείς… Είναι σίγουρα “value for money”… Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αν σκοπεύετε να την επισκεφτείτε θα πρέπει να τα κανονίσετε όλα μόνοι σας, καθώς δεν νομίζω ότι υπάρχουν οργανωμένα ταξίδια για εκεί…