Λόγω της Μαριαλένας, ξαναβρέθηκα σε πεντάδα που πρέπει να μιλήσει για τον εαυτό της... Δεν ήξερα αν το σωστό είναι να ξαναγράψω, αλλά επειδή άλλο που δεν θέλω, γράφω...
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1. Η πρώτη ταινία που με πήγαν οι γονείς μου να δω στον κινηματογράφο, σε ηλικία 4 χρονών, ήταν "Τα Σαγόνια του Καρχαρία"... Έως σήμερα δεν έχω διευκρινίσει την λογική της πράξης τους αυτής. Το σίγουρο είναι ότι η μητέρα μου είδε μόνο ελάχιστο μέρος της ταινίας μια που συνεχώς έτρεχε την αδελφή μου στην τουαλέτα, γιατί είχε κατουρηθεί από τον φόβο της... Ήταν μόλις 2,5 χρονών... Η δεύτερη ταινία που είδαμε ήταν η "Μαίρη Πόπινς" και η τάξη αποκαταστάθηκε...
2. Τα πρώτα παιδικά μου χρόνια - μέχρι 5 χρονών - τα πέρασα στο Ναύπλιο... Εκεί γνωρίστηκαν οι γονείς μου... Φυσικά, την πόλη αυτή την λατρεύω! Η νονά μου έχει ένα από τα παλαιότερα σπίτια της πόλης... Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός κρυβόμουνα κάτω από ένα τραπέζι και ξεφύλλιζα τα βιβλία του Ουΐνστον Τσώρτσιλ για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο... Σε μεγάλη ηλικία πια, ένοιωσα πολύ χαρούμενος όταν μια θεία μου μού χάρισε μια παμπάλαια έκδοση των τόμων αυτών...
3. Το πρώτο μου ραβασάκι το έγραψα στην πρώτη δημοτικού... Σήμερα απορώ τι μπορεί να είχα γράψει σε αυτή την ηλικία, αλλά στο μυαλό μου το έχω ως πλήρες ερωτικό γράμμα... Η κοπέλα ήταν κόρη του διευθυντή του σχολείου, οπότε, όταν πήγαμε μαζί με την μητέρα μου να πάρουμε τον πρώτο έλεγχο, γυρνάει ο διευθυντής και της λέει "τι κάνεις συμπεθέρα;"... Η κοπέλα μετά από πολύ μικρό διάστημα - πριν τελειώσουμε την πρώτη δημοτικού - έφυγε από το σχολείο λόγω μετακόμισης... Από τύχη ξαναβρεθήκαμε στο γυμνάσιο... Παρότι ήμασταν στην ίδια τάξη, για 6 χρόνια (γυμνάσιο-λύκειο) δεν της είπα ποτέ ούτε καλημέρα... Ντρεπόμουνα...
4. Μικρός είχα σιδεράκια...
5. Λατρεύω το Παρίσι και θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω να ζήσω εκεί...
Και για όσους δεν με πίστεψαν την προηγούμενη φορά:
Σκόπελος 1991: Είναι η μόνη που έχω στον υπολογιστή και η δεύτερη χειρότερη που υπάρχει... (Ευτυχώς, την πρώτη ο philos έχει ξεχάσει που την έχει). Επικαλούμαι την επιείκεια σας... Η φωτογραφία αποτυπώνει προσπάθεια μίμησης χαβανέζικου χορού...
Θα μου επιτρέψετε να τηρήσω τον Κ.Π.Ο.Ε. (Κανόνας Προστασίας Οικογενειακής Ειρήνης) και να δώσω την σκυτάλη - πάλι - μόνο σε αγοράκια... Σειρά παίρνουν, λοιπόν, αυτή την φορά: ο Civil (όταν γυρίσει από Βερολίνο), ο Άβατον, ο Anarchist, ο Στάθης και ο N.Ago.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1. Η πρώτη ταινία που με πήγαν οι γονείς μου να δω στον κινηματογράφο, σε ηλικία 4 χρονών, ήταν "Τα Σαγόνια του Καρχαρία"... Έως σήμερα δεν έχω διευκρινίσει την λογική της πράξης τους αυτής. Το σίγουρο είναι ότι η μητέρα μου είδε μόνο ελάχιστο μέρος της ταινίας μια που συνεχώς έτρεχε την αδελφή μου στην τουαλέτα, γιατί είχε κατουρηθεί από τον φόβο της... Ήταν μόλις 2,5 χρονών... Η δεύτερη ταινία που είδαμε ήταν η "Μαίρη Πόπινς" και η τάξη αποκαταστάθηκε...
2. Τα πρώτα παιδικά μου χρόνια - μέχρι 5 χρονών - τα πέρασα στο Ναύπλιο... Εκεί γνωρίστηκαν οι γονείς μου... Φυσικά, την πόλη αυτή την λατρεύω! Η νονά μου έχει ένα από τα παλαιότερα σπίτια της πόλης... Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός κρυβόμουνα κάτω από ένα τραπέζι και ξεφύλλιζα τα βιβλία του Ουΐνστον Τσώρτσιλ για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο... Σε μεγάλη ηλικία πια, ένοιωσα πολύ χαρούμενος όταν μια θεία μου μού χάρισε μια παμπάλαια έκδοση των τόμων αυτών...
3. Το πρώτο μου ραβασάκι το έγραψα στην πρώτη δημοτικού... Σήμερα απορώ τι μπορεί να είχα γράψει σε αυτή την ηλικία, αλλά στο μυαλό μου το έχω ως πλήρες ερωτικό γράμμα... Η κοπέλα ήταν κόρη του διευθυντή του σχολείου, οπότε, όταν πήγαμε μαζί με την μητέρα μου να πάρουμε τον πρώτο έλεγχο, γυρνάει ο διευθυντής και της λέει "τι κάνεις συμπεθέρα;"... Η κοπέλα μετά από πολύ μικρό διάστημα - πριν τελειώσουμε την πρώτη δημοτικού - έφυγε από το σχολείο λόγω μετακόμισης... Από τύχη ξαναβρεθήκαμε στο γυμνάσιο... Παρότι ήμασταν στην ίδια τάξη, για 6 χρόνια (γυμνάσιο-λύκειο) δεν της είπα ποτέ ούτε καλημέρα... Ντρεπόμουνα...
4. Μικρός είχα σιδεράκια...
5. Λατρεύω το Παρίσι και θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω να ζήσω εκεί...
Και για όσους δεν με πίστεψαν την προηγούμενη φορά:
Σκόπελος 1991: Είναι η μόνη που έχω στον υπολογιστή και η δεύτερη χειρότερη που υπάρχει... (Ευτυχώς, την πρώτη ο philos έχει ξεχάσει που την έχει). Επικαλούμαι την επιείκεια σας... Η φωτογραφία αποτυπώνει προσπάθεια μίμησης χαβανέζικου χορού...
Θα μου επιτρέψετε να τηρήσω τον Κ.Π.Ο.Ε. (Κανόνας Προστασίας Οικογενειακής Ειρήνης) και να δώσω την σκυτάλη - πάλι - μόνο σε αγοράκια... Σειρά παίρνουν, λοιπόν, αυτή την φορά: ο Civil (όταν γυρίσει από Βερολίνο), ο Άβατον, ο Anarchist, ο Στάθης και ο N.Ago.
Posts
22 comments:
Χαχαχαχα!Λογω της απουσιας μου στο Λονδινο δεν ειχα δει την προηγουμενη εκδοση αυτου του παιχνιδιου:)
Καλα η φοτο κορυφαια:D ...Απο το Ναυπλιο ειναι ο μπαμπας μου!:P
Χμμμ τι αλλο σχολιο να κανω...:D μαλλον θα συμφωνησω για ο Παρισι:)
Καλημερες!!!!
Γεια σου, Κλέαρχε! Επέστρεψα με τον Πρόεδρό σας (πέρασε από δω για τριήμερη επίσκεψη στην αρχή της βδομάδας)! Στην Αθήνα ντύθηκα διαβολάκι! Πάντως, νόμισα ότι η πυραμίδα είναι για 5 μυστικά, όχι για 5 "πράγματα", όπως έγραψες εσύ! Χαχα!
Για τον Θεό δηλαδή! Χαβανέζικο πουκάμισο γυαλιά και χακούνα ματάτα;:D
Λοιπόν, Κλέαρχος -> από τα ελάχιστα άτομα που αξίζει να του κάνεις πάσα κάθε βδομάδα ένα επί πέντε - θα σου φτιάξει τη μέρα!
Άξιος:)
Flare
το ναυπλιο ειναι μια απο τις πολυ αγαπημενες μου τοποθεσιες:)
καλο τριημερο:)
Ειμαι ο Νικος και ειμαι καλα!!!!
Γι' αυτό κι εγώ τις παλιές φωτό τις έχω στο πατάρι :P :)))
Μια χαρά σας βρίσκω αγαπητέ! Μια χαρά! ;-)))
Wow! Κλέαρχε ομολογώ πως η φωτό σου είναι όλα τα λεφτά, μπορείς σε παρακαλώ να μου στείλεις μια ίδια με αυτόγραφη αφιέρωση? Τι λουκ, θεέ μου!
χι, χι, χι! Χωρίς παρεξήγηση, είσαι απίθανος, φιλιά! Μ.
Κλέαρχε ουπς! Είμαι φιλοξενούμενη στης Παναγιώτας για τις Απόκριες και φαίνεται το σχόλιο από εκείνη (τριχασμένη προσωπικότης είμαι γιατρέ μου?)
φιλιά ξανά και α! σου πα τι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ είναι το πουκάμισο? Όχι... το ομολογώ, θαμπώθηκα, χι,χι,χι!
Εφτασέεεεεεεεεεεεε!
Αύριο, πουρνό-πουρνό!
Κλέαρχε! Τι μαλλιά είναι αυτά;
Και η κοπέλα, δεν σου μίλησε;
Η αποφράδα δεκαετία του '80 δε θα έπρεπε να έχει συμβεί ποτέ.
Τι να πώ τώρα?..εχω την τύχη να σε γνωρίζω απο κοντά, ως έναν ευσυνείδητο και επαγγελματία μηχανολόγο.Ρε Κλέαρχε..μου καταρρίπτεις ολη την εικόνα που είχα για σένα..και πολύ το χαίρομαι!!
:)
ΑΨΟΓΗ η φώτο...Κλέαρχε είσαι...ράτσα!!!
Συμφωνώ με τον σπύρο, συνέχισε να δίνεις τέτοια ποστ!
Η επιθυμία σου διαταγή! Πέρασε τωρα να δεις τα χάλια μου!
Συμφωνώ είσαι ράτσα καθαρόαιμη κλέαρχε.
Πρέπει να περάσατε καταπληκτικά στη Σκόπελο.
μακάρι να γνωριστούμε κάποτε και από κοντά. Πρέπει να είσαι φοβερός στη παρέα φίλε μου.
Ανατολή, έχασες επεισόδια... :-)
Χρυσόψαρο, λογικά θα έπρεπε να ντυθείς ψαράκι... χαχαχα Πάντως εμένα 5 πράγματα μου είπαν να πω όχι 5 μυστικά...
Flareman, τελικά ποτέ δεν έμαθα αυτόν τον χορό!! ;Ρ
32μπιτε καλό τριήμερο και σε σένα!!!
Πρέζα TV, είμαι ο Κλέαρχος και είμαι καλά!!!! Καλό τριήμερο!!
Θαλασσομπερδεμένη κρύψτες καλά!!
An-lu καλό τριήμερο!!
Μαριαλένα, το κακό είναι ότι δεν ξέρω που το έχω βάλει αυτό το πουκάμισο... ;Ρ
N.ago σε διάβασα, σε διάβασα!!
Σοφία, γιατί; Μια χαρά δεκαετία ήταν!!
Αστάρτη, γι΄αυτό λένε ότι τα φαινόμενα απατούν...
Zaphod, να το πάρω ως κομπλιμέντο; Ευχαριστώ!! :)
Σάκη, καλά περάσαμε στην Σκόπελο (κάτι σεισμογράφους κοιτάζαμε)...
Με δικαίωσες με τη φωτογραφία...Έτσι σε θυμάμαι.
Παίρνω τη σκυτάλη με τα πέντε πράγματα για μένα στο blog μου...
Δίκιο έχεις, η δεκαετία ήταν μια χαρά. Το τραγικό ήταν ότι είχε ήδη εφευρεθεί η φωτογραφία και το βίντεο κι άντε τώρα να αγνοήσεις τα προφανή ;-)
Αχ βαχ...
Στάθη, έτσι ήμουν... Δεν είμαι πια ;)
Σοφία, ευτυχώς δεν υπάρχει βίντεο από εκείνη την εποχή... (ή τουλάχιστον κανένα που να ξέρω)
ρε τι χάνει κανείς όταν λείπει ταξίδι!
:)))
Καλημέρα jojo και καλώς ήρθες!
και πάνω που νόμιζα πως τη γλυτωσα! Καλά, είσαι γαμάτος με το μαλί!
Post a Comment