H εκκλησία των Св.Св.Четиридесет мъченици (Σβέτι Σβέτι Τσετιρίντεσετ Ματσενίτσι - Αγίων Σαράντα Μαρτύρων) στο Велико Търново (Βέλικο Τάρνοβο) είναι μία από τις πιο σημαντικές ιστορικά εκκλησίες της Βουλγαρίας... Τα παλαιότερα ευρήματα που δείχνουν την ύπαρξη οικισμού στην θέση αυτή χρονολογούνται από την 6η χιλιετία π.Χ.. Οικισμοί υπήρχαν και κατά την διάρκεια τόσο της Αρχαιότητας (6ος - 7ος αιώνας π.Χ.) όσο και κατά την πρώιμη Βυζαντινή εποχή (τέλος 5ου - αρχές 6ου αιώνα). Τον 7ο αιώνα ο οικισμός περνάει μέσα στα σύνορα του Βουλγάρικου κράτους που ιδρύει ο Хан Аспарух (Χαν Ασπαρούχ - Χάνος Ασπαρούχ). Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Χάνου Омуртаг (Ομουρτάγκ 814-831), μια Βουλγάρικη στρατιωτική μονάδα θα στρατοπεδεύσει εκεί και ο οικισμός θα προστατεύεται από ισχυρά τείχη με 12 πύργους...
Όταν ο Χριστιανισμός ανακηρυχθεί επίσημη θρησκεία του Βουλγαρικού κράτους το 864, ο άρχοντας του οχυρού πιθανότατα έκτισε μια εκκλησία στο εσωτερικό του... Σύμφωνα με μελετητές, η εκκλησία ήταν πιθανότατα αφιερωμένη στο Γενέθλιον της Παρθένου Μαρίας.
Αργότερα, κατά το τέλος του 12ου αιώνα, γύρω από την εκκλησία θα χτιστεί το μοναστήρι της Μεγάλης Λαύρας [Λαύρα: είδος ιδιόρρυθμου μοναστηριού στο οποίο κάθε μοναχός ζει σε ιδιαίτερο κελί]. Το μοναστήρι αυτό ήταν το πιο σημαντικό από τα μοναστήρια γύρω από το Βέλικο Τάρνοβο... Η εκκλησία πήρε την σημερινή της μορφή το 1230 όταν ανακατασκευάστηκε από τον Τσάρο Иван Асен II (Ιβάν Άσεν Β'), ο οποίος σκόπευε να χρησιμοποιήσει την εκκλησία και τον χώρο γύρω από αυτή ως μέρος ταφής της δυναστείας των Άσεν. Όταν ακόμα γινόταν η εικονογράφηση της εκκλησίας, της δόθηκε το όνομα οι "Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες" προς τιμήν της νίκης των Βουλγάρων την ημέρα της εορτής των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων (9 Μαρτίου) στην μάχη της Клокотница (Κλοκοτνίτσα - 22 Μαρτίου 1230 με το νεό ημερολόγιο) εναντίων του στρατού του Δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρου Δούκα Κομνηνού, ο οποίος είχε επιχειρήσει να καταλάβει τα Βουλγαρικά εδάφη.
Μια επιγραφή πάνω σε μία μαρμάρινη κολόνα, η οποία τοποθετήθηκε από τον τσάρο Ιβάν Άσεν Β' στο εσωτερικό της εκκλησίας αναφέρει την ιστορία της νίκης... Πιθανότατα ο τσάρος Ιβαν Άσεν Β' ήταν αυτός που έδωσε και την εντολή να μεταφερθούν στην εκκλησία οι εγχάρακτες στήλες του Χάνου Κρούμμου και του Χάνου Ομουρτάγκ.
Μετά την ανακατασκευή της το 1230, η εκκλησία φέρει την μορφή βασιλικής με σταυρωτό τρούλο με τρεις αψίδες και ένα νάρθηκα με ένα μαυσωλείο να βλέπει προς την δύση... Η εκκλησία έχει 24 μέτρα μήκος και 7,30 μέτρα πλάτος.
Το τέμπλο της ήταν φτιαγμένο από μάρμαρο και στους τοίχους της υπήρχαν αγιογραφίες. Στις αρχές του 13ου αιώνα ο χώρος της εκκλησίας και ο γύρω χώρος ήταν χώρος ταφής για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας των Άσεν.
Ο Βούλγαρος τσάρος Калоян Асен (Καλογιάν Άσεν), γνωστός και ως "Ρωμαιοκτόνος", ο οποίος δολοφονήθηκε από Κουμάνο αξιωματικό του κοντά στην Θεσσαλονίκη, θάφτηκε εδώ το 1207. Στον χώρο γύρω από την εκκλησία υπάρχει και ο τάφος του Σέρβου Свети Сава Немањић (Αγίου Σάββα), ο οποίος πέθανε στο Βέλικο Τάρνοβο το 1235, κατά την επιστροφή του από τους Άγιους Τόπους. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την ταφή του Αγίου στον χώρο της εκκλησίας, άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα θαύματα, όπως ίαση ασθενών, κλπ. Τα οστά του Αγίου μεταφέρθηκαν αργότερα σε μοναστήρι στην Σερβία και διασκορπίστηκαν κατά την κατάκτηση της Σερβίας από τους Οθωμανούς. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο άδειος σήμερα τάφος του Αγίου στην εκκλησία των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων έχει ακόμα θαυματουργές δυνάμεις...
Η κατάκτηση της πόλης από τους Οθωμανούς οδηγεί το μοναστήρι στην παρακμή... Η εκκλησία χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς της περιοχής μέχρι και τον 16ο αιώνα, οπότε και μετατρέπεται σε τζαμί, γεγονός, όμως, που προστατεύει την εκκλησία από την καταστροφή. Οι τοπικές παραδόσεις, πάντως, θέλουν τον μιναρέ που θα χτίσουν οι Οθωμανοί να καταρρέει δύο φορές από σεισμό που προκλήθηκε από την οργή του Ιβάν Άσεν και την τρίτη από τον ίδιο τον τσάρο που γύρισε για αυτόν τον σκοπό από τον άλλο κόσμο... Θα ξαναμετατραπεί σε εκκλησία μετά την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τους Τούρκους το 1878. Μέσα στην εκκλησία, στις 10 Φεβρουάριου του 1879, θα ορκιστούν τα μέλη της πρώτης συνταγματικής βουλής, βάζοντας τα θεμέλια του Τρίτου Βουλγαρικού Κράτους και στις 27 Ιουλίου του ίδιου χρόνου θα γίνει στην εκκλησία η εκλογή του Княз (Κνιάζ - πρίγκηπα) Александър I Батенберг (Αλεξάντερ Α' Βάτενμπεργκ). Στις 18 Μαΐου του 1888 θα τελεστεί στην εκκλησία αυτή ο γάμος του τότε πρωθυπουργού Стефан Стамболов (Στέφαν Σταμπολόβ) με την Поликсени Костаки Станчова (Πολυξένη Κωστάκη Στάντσοβα). Στις 2 Αυγούστου του 1897 εκλέγεται εκεί ο πρίγκηπας Фердинанд I (Φερδινάνδος Α').
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1908 (με το νέο ημερολόγιο) ο τότε πρίγκηπας της Βουλγαρίας Φερδινάνδος θα διακηρύξει την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας - μέχρι τότε αυτόνομη ηγεμονία- και θα στεφθεί τσάρος. Η εκκλησία θα υποστεί σημαντικότατες ζημιές από τον καταστροφικό σεισμό της 14ης Ιουνίου του 1913 (με το νέο ημερολόγιο) στην Горна Оряховица (Γκόρνα Οριαχόβιτσα), πάρα πολύ κοντά στο Βέλικο Τάρνοβο. Η τέλεση Θείας Λειτουργίας στην εκκλησία θα διακοπεί το 1964, κατά την περίοδο του Κομμουνιστικού καθεστώτος, και η εκκλησία θα ονομαστεί πολιτιστικό μνημείο εθνικής σημασίας.
Θα αποκατασταθεί το 2004 από τον αρχιτέκτονα Теофил Теофилов (Τεοφίλ Τεοφίλοβ) και τα θυρανοίξια θα τελεστούν στις 14 Σεπτεμβρίου του 2006 από τον Επίσκοπο Γρηγόριο του Ταρνόβου, ο οποίος και αφιέρωσε την εκκλησία στον Βουλγαρικό στρατό. Από τις 25 Σεπτεμβρίου του 2006 βρίσκεται κάτω από την εποπτεία του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου της Βουλγαρίας. Σήμερα Λειτουργία τελείται στην εκκλησία κατά τις έξι μεγαλύτερες Χριστιανικές εορτές... Στον χώρο, πάντως, της εκκλησίας και του Μοναστηρίου της Μεγάλης Λαύρας εκτελούνται ακόμα και σήμερα εργασίες αποκατάστασης.
Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 43° 5' 5''N, 25° 38' 60''E
[ENG] The Forty Saint Martyrs church at Veliko Tarnovo: The story of The Forty Saint Martyrs Church is closely bound with the historical past of Veliko Tarnovo. The earliest traces of human settlements here date back to the 6th Millennium b.C.. Settlements existed in the Antiquity (6th - 7th century b.C.) and Early Byzantine epoque (late 5th - early 6thcentury). In the 7th century, the settlement falls within the boundaries of Bulgarian state founded by Khan Asparuh. During the rule of Khan Omurtag (814-831), a Bulgarian military unit was situated there and the settlement was defended by a mighty fortress wall with 12 towers. When Christianity is proclaimed in 864 as the official religion of the Bulgarian state, the ruler of the fortress probably built a church as well. A monastery called the Great Lavra (Royal Monastery), was built around the church at the end of the 12th century. It was the most important among the medieval monasteries around Veliko Tarnovo. The church received its present appearance in the year 1230. It was reconstructed and renovated by Tsar Ivan Asen II, and then blessed with the name of The Forty Saint Martyrs on the occasion of the great victory (March 22, 1230 - Day of the Martyrs) of the Bulgarian army over the army of Despot Theodore Komnenos Doukas near the village of Klokotnitsa. An inscription on a marble column, ordered by Tsar Ivan Asen II in the church, tells the story of the victory. It has been erected next to other inscribed columns, placed on the same spot since the time of Khan Omurtag. After its reconstruction in 1230, the church represents a cross domed basilica with three apses, a narthex with a tomb-mausoleum facing the West. The church is 24 meters long and 7.30 meters wide. Its altar was made out of marble and its walls were covered with frescoes. In the early 13th century, the terrain of the church and the space around were used as a cemetery for members of the Asen Royal family. The Bulgarian Tsar Kaloyan, who perished near the fortress of Thessalonica, was buried there in 1207 (1109 -1207). Located there, is also the tomb of a Serbian Saint, St. Sava, who died in Veliko Turnovo in 1235. The capture of Veliko Turnovo by the ottoman Turks brought the monastery to a decline. The church was used by the Christians in the neighborhood until the 16th century, when it was transformed into a Muslim mosque. The temple became a Christian church again after the liberation from Ottoman rule in 1878. Within the church, the deputies of the Constituent National Assembly gave their oath in 1879, and thus laid the foundations of the Third Bulgarian State. Furthermore, It was also in this church, that on September 22, 1908 the Independence of Bulgaria was proclaimed (until then a vassal principality of the Ottoman Empire) and Tsar Ferdinand was inaugurated. The liturgical service was discontinued in 1964 and the church was declared a monument of culture with national significance. It was reconstructed in 2004 with the project of architect Theophil Theophilov. The church consecration service was held on September 14, 2006 by Bishop Gregory of Tarnovo. On September 15, 2006 the church was affiliated to the National Museum of History [Info from the sign next to the monument].
[BUL] Храм "Свети Четиридесет мъченици" във Велико Търново.
Όταν ο Χριστιανισμός ανακηρυχθεί επίσημη θρησκεία του Βουλγαρικού κράτους το 864, ο άρχοντας του οχυρού πιθανότατα έκτισε μια εκκλησία στο εσωτερικό του... Σύμφωνα με μελετητές, η εκκλησία ήταν πιθανότατα αφιερωμένη στο Γενέθλιον της Παρθένου Μαρίας.
Αργότερα, κατά το τέλος του 12ου αιώνα, γύρω από την εκκλησία θα χτιστεί το μοναστήρι της Μεγάλης Λαύρας [Λαύρα: είδος ιδιόρρυθμου μοναστηριού στο οποίο κάθε μοναχός ζει σε ιδιαίτερο κελί]. Το μοναστήρι αυτό ήταν το πιο σημαντικό από τα μοναστήρια γύρω από το Βέλικο Τάρνοβο... Η εκκλησία πήρε την σημερινή της μορφή το 1230 όταν ανακατασκευάστηκε από τον Τσάρο Иван Асен II (Ιβάν Άσεν Β'), ο οποίος σκόπευε να χρησιμοποιήσει την εκκλησία και τον χώρο γύρω από αυτή ως μέρος ταφής της δυναστείας των Άσεν. Όταν ακόμα γινόταν η εικονογράφηση της εκκλησίας, της δόθηκε το όνομα οι "Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες" προς τιμήν της νίκης των Βουλγάρων την ημέρα της εορτής των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων (9 Μαρτίου) στην μάχη της Клокотница (Κλοκοτνίτσα - 22 Μαρτίου 1230 με το νεό ημερολόγιο) εναντίων του στρατού του Δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρου Δούκα Κομνηνού, ο οποίος είχε επιχειρήσει να καταλάβει τα Βουλγαρικά εδάφη.
Μια επιγραφή πάνω σε μία μαρμάρινη κολόνα, η οποία τοποθετήθηκε από τον τσάρο Ιβάν Άσεν Β' στο εσωτερικό της εκκλησίας αναφέρει την ιστορία της νίκης... Πιθανότατα ο τσάρος Ιβαν Άσεν Β' ήταν αυτός που έδωσε και την εντολή να μεταφερθούν στην εκκλησία οι εγχάρακτες στήλες του Χάνου Κρούμμου και του Χάνου Ομουρτάγκ.
Μετά την ανακατασκευή της το 1230, η εκκλησία φέρει την μορφή βασιλικής με σταυρωτό τρούλο με τρεις αψίδες και ένα νάρθηκα με ένα μαυσωλείο να βλέπει προς την δύση... Η εκκλησία έχει 24 μέτρα μήκος και 7,30 μέτρα πλάτος.
Το τέμπλο της ήταν φτιαγμένο από μάρμαρο και στους τοίχους της υπήρχαν αγιογραφίες. Στις αρχές του 13ου αιώνα ο χώρος της εκκλησίας και ο γύρω χώρος ήταν χώρος ταφής για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας των Άσεν.
Ο Βούλγαρος τσάρος Калоян Асен (Καλογιάν Άσεν), γνωστός και ως "Ρωμαιοκτόνος", ο οποίος δολοφονήθηκε από Κουμάνο αξιωματικό του κοντά στην Θεσσαλονίκη, θάφτηκε εδώ το 1207. Στον χώρο γύρω από την εκκλησία υπάρχει και ο τάφος του Σέρβου Свети Сава Немањић (Αγίου Σάββα), ο οποίος πέθανε στο Βέλικο Τάρνοβο το 1235, κατά την επιστροφή του από τους Άγιους Τόπους. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την ταφή του Αγίου στον χώρο της εκκλησίας, άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα θαύματα, όπως ίαση ασθενών, κλπ. Τα οστά του Αγίου μεταφέρθηκαν αργότερα σε μοναστήρι στην Σερβία και διασκορπίστηκαν κατά την κατάκτηση της Σερβίας από τους Οθωμανούς. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο άδειος σήμερα τάφος του Αγίου στην εκκλησία των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων έχει ακόμα θαυματουργές δυνάμεις...
Η κατάκτηση της πόλης από τους Οθωμανούς οδηγεί το μοναστήρι στην παρακμή... Η εκκλησία χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς της περιοχής μέχρι και τον 16ο αιώνα, οπότε και μετατρέπεται σε τζαμί, γεγονός, όμως, που προστατεύει την εκκλησία από την καταστροφή. Οι τοπικές παραδόσεις, πάντως, θέλουν τον μιναρέ που θα χτίσουν οι Οθωμανοί να καταρρέει δύο φορές από σεισμό που προκλήθηκε από την οργή του Ιβάν Άσεν και την τρίτη από τον ίδιο τον τσάρο που γύρισε για αυτόν τον σκοπό από τον άλλο κόσμο... Θα ξαναμετατραπεί σε εκκλησία μετά την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τους Τούρκους το 1878. Μέσα στην εκκλησία, στις 10 Φεβρουάριου του 1879, θα ορκιστούν τα μέλη της πρώτης συνταγματικής βουλής, βάζοντας τα θεμέλια του Τρίτου Βουλγαρικού Κράτους και στις 27 Ιουλίου του ίδιου χρόνου θα γίνει στην εκκλησία η εκλογή του Княз (Κνιάζ - πρίγκηπα) Александър I Батенберг (Αλεξάντερ Α' Βάτενμπεργκ). Στις 18 Μαΐου του 1888 θα τελεστεί στην εκκλησία αυτή ο γάμος του τότε πρωθυπουργού Стефан Стамболов (Στέφαν Σταμπολόβ) με την Поликсени Костаки Станчова (Πολυξένη Κωστάκη Στάντσοβα). Στις 2 Αυγούστου του 1897 εκλέγεται εκεί ο πρίγκηπας Фердинанд I (Φερδινάνδος Α').
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1908 (με το νέο ημερολόγιο) ο τότε πρίγκηπας της Βουλγαρίας Φερδινάνδος θα διακηρύξει την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας - μέχρι τότε αυτόνομη ηγεμονία- και θα στεφθεί τσάρος. Η εκκλησία θα υποστεί σημαντικότατες ζημιές από τον καταστροφικό σεισμό της 14ης Ιουνίου του 1913 (με το νέο ημερολόγιο) στην Горна Оряховица (Γκόρνα Οριαχόβιτσα), πάρα πολύ κοντά στο Βέλικο Τάρνοβο. Η τέλεση Θείας Λειτουργίας στην εκκλησία θα διακοπεί το 1964, κατά την περίοδο του Κομμουνιστικού καθεστώτος, και η εκκλησία θα ονομαστεί πολιτιστικό μνημείο εθνικής σημασίας.
Θα αποκατασταθεί το 2004 από τον αρχιτέκτονα Теофил Теофилов (Τεοφίλ Τεοφίλοβ) και τα θυρανοίξια θα τελεστούν στις 14 Σεπτεμβρίου του 2006 από τον Επίσκοπο Γρηγόριο του Ταρνόβου, ο οποίος και αφιέρωσε την εκκλησία στον Βουλγαρικό στρατό. Από τις 25 Σεπτεμβρίου του 2006 βρίσκεται κάτω από την εποπτεία του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου της Βουλγαρίας. Σήμερα Λειτουργία τελείται στην εκκλησία κατά τις έξι μεγαλύτερες Χριστιανικές εορτές... Στον χώρο, πάντως, της εκκλησίας και του Μοναστηρίου της Μεγάλης Λαύρας εκτελούνται ακόμα και σήμερα εργασίες αποκατάστασης.
Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 43° 5' 5''N, 25° 38' 60''E
[ENG] The Forty Saint Martyrs church at Veliko Tarnovo: The story of The Forty Saint Martyrs Church is closely bound with the historical past of Veliko Tarnovo. The earliest traces of human settlements here date back to the 6th Millennium b.C.. Settlements existed in the Antiquity (6th - 7th century b.C.) and Early Byzantine epoque (late 5th - early 6thcentury). In the 7th century, the settlement falls within the boundaries of Bulgarian state founded by Khan Asparuh. During the rule of Khan Omurtag (814-831), a Bulgarian military unit was situated there and the settlement was defended by a mighty fortress wall with 12 towers. When Christianity is proclaimed in 864 as the official religion of the Bulgarian state, the ruler of the fortress probably built a church as well. A monastery called the Great Lavra (Royal Monastery), was built around the church at the end of the 12th century. It was the most important among the medieval monasteries around Veliko Tarnovo. The church received its present appearance in the year 1230. It was reconstructed and renovated by Tsar Ivan Asen II, and then blessed with the name of The Forty Saint Martyrs on the occasion of the great victory (March 22, 1230 - Day of the Martyrs) of the Bulgarian army over the army of Despot Theodore Komnenos Doukas near the village of Klokotnitsa. An inscription on a marble column, ordered by Tsar Ivan Asen II in the church, tells the story of the victory. It has been erected next to other inscribed columns, placed on the same spot since the time of Khan Omurtag. After its reconstruction in 1230, the church represents a cross domed basilica with three apses, a narthex with a tomb-mausoleum facing the West. The church is 24 meters long and 7.30 meters wide. Its altar was made out of marble and its walls were covered with frescoes. In the early 13th century, the terrain of the church and the space around were used as a cemetery for members of the Asen Royal family. The Bulgarian Tsar Kaloyan, who perished near the fortress of Thessalonica, was buried there in 1207 (1109 -1207). Located there, is also the tomb of a Serbian Saint, St. Sava, who died in Veliko Turnovo in 1235. The capture of Veliko Turnovo by the ottoman Turks brought the monastery to a decline. The church was used by the Christians in the neighborhood until the 16th century, when it was transformed into a Muslim mosque. The temple became a Christian church again after the liberation from Ottoman rule in 1878. Within the church, the deputies of the Constituent National Assembly gave their oath in 1879, and thus laid the foundations of the Third Bulgarian State. Furthermore, It was also in this church, that on September 22, 1908 the Independence of Bulgaria was proclaimed (until then a vassal principality of the Ottoman Empire) and Tsar Ferdinand was inaugurated. The liturgical service was discontinued in 1964 and the church was declared a monument of culture with national significance. It was reconstructed in 2004 with the project of architect Theophil Theophilov. The church consecration service was held on September 14, 2006 by Bishop Gregory of Tarnovo. On September 15, 2006 the church was affiliated to the National Museum of History [Info from the sign next to the monument].
[BUL] Храм "Свети Четиридесет мъченици" във Велико Търново.
Posts
2 comments:
Браво! Снимките ти са пропити с чувства! Не съм очаквала, че ще видя фотоси от чужденец, от които лъха толкова любов към България.
Благодаря ви Йоана!
Post a Comment