Marani Tvishi (Μαράνι Τβίσι)

Είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για τα κρασιά από την Γεωργία, δεν είχε τύχει, όμως, να τα δοκιμάσω μέχρι χθες... Μόνος μου στο Wrocław (Βρόσλαβ) της Πολωνίας, έψαχνα να βρω κάπου να κάτσω για φαγητό... Πολύ κοντά στο ξενοδοχείο, στην οδό Kielbasnicza είδα ένα πολύ συμπαθητικό μαγαζάκι και μπήκα... Πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι ήταν Γεωργιανό εστιατόριο... Να σας πω την αλήθεια, δεν είχα προσέξει το όνομα του μέχρι να δω τον κατάλογο: "Gruzinskie Chaczapuri" ("Gruzinskie" θα πει "Γεωργιανό" στα Πολωνικά, ενώ "Chaczapuri" (ხაჭაპური) είναι ένα είδος πεϊνιρλί που τρώνε στην Γεωργία).

Αφού παρήγγειλα δύο - τρία πιάτα που δεν ήξερα τι είναι, ούτε καν να τα προφέρω, δηλαδή, ζήτησα και ένα ποτήρι λευκό κρασί... Άφησα τον σερβιτόρο να αποφασίσει τι κρασί να μου φέρει... Αυτό πολλές φορές έχει αποβεί μοιραίο για το πορτοφόλι μου, αλλά, στην συγκεκριμένη περίπτωση όχι μόνο δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά κατέληξα να απολαύσω ένα από τα πιο όμορφα κρασιά που έχω πιει... Το κρασί ήταν το "Tvishi" από την εταιρεία "Marani"...

Η Γεωργία έχει παράδοση στην οινοπαραγωγή που φτάνει έως, τουλάχιστον, 7000 χρόνια πριν... Πολλοί, μάλιστα, μελετητές και επιστήμονες θεωρούν ότι η περιοχή της σημερινής Γεωργίας είναι η κοιτίδα της Αμπελουργίας... Μην ξεχνάτε ότι και ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ένας θεός που ήρθε από την ανατολή...

Ο τύπος "Tvishi" είναι φυσικός ημίγλυκος λευκός οίνος που προέρχεται από την ποικιλία Tsolikauri (μία από τις 500 ποικιλίες που παράγονται αποκλειστικά στην Γεωργία).

Το όνομα "Marani" της εταιρείας παραγωγής προέρχεται από τα ειδικά δωμάτια στα κελάρια στα οποία φύλαγαν τα "Qvevri", μεγάλα πήλινα δοχεία τα οποία τα έθαβαν στο έδαφος μέχρι τον λαιμό ώστε να διατηρούν το κρασί δροσερό... Με τον τρόπο αυτό, το κρασί μπορεί να διατηρηθεί για δεκαετίες παραμένοντας πλούσιο σε τανίνες και βιταμίνες... Οι αμπελώνες της εταιρείας βρίσκονται στην περιοχή της πόλης თელავი (Τελαβί).

Το ποτήρι το κρασί στο εστιατόριο κόστιζε 8,50zł ή περίπου 2 ευρώ.


[ENG] I have heard many nice things about the Georgian wines but till yesterday I did not have the opportunity to taste them... Being alone in Wroclaw, I tried to find somewhere to eat... Near my hotel, on Kielbasnicza street, there was a very nice restaurant and I decided to go inside... Very soon I realized that it was a Georgian restaurant, called "Gruzinskie Chaczapuri". "Gruzinskie" in Poland means "Georgian" and "Chaczapuri" is a kind of Georgian peynirli... After ordering two plated that I couldn't even pronounce their names, I asked for a glass of white wine... I let the waiter to decide what wine... Something like that was proved very painful for my wallet some other times but yesterday gave me the opportunity to taste a very tasty semi-sweet wine! It was the "Tvishi" of "Marani" company... Tvishi is a natural semi-sweet white wine made from Tsolikauri variety. The name of the company "Marani" derives from the special storage rooms located in the cellar, where for thousands of years the wine has been kept in. Marani contains a number of huge earthenware jars called “Qvevri”. The latter are buried in the ground up to the neck to keep the wine cool. Wine in “Qvevries” can be preserved for dozens of years keeping it rich in tannin and vitamins [source].

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Η Warszawa (Βαρσοβία) από ψηλά... | Warsaw from above...

[ENG] Warsaw from above...
[POL] Warszawa z góry...

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Άλλα 1011 χιλιόμετρα... | 1011 kilometers more...

Άλλα 1011 χιλιόμετρα έγραψε το κοντέρ και άλλα 20GB φωτογραφίες προστέθηκαν στην συλλογή μου, αυτό το Σαββατοκύριακο... Ίσως το τελευταίο στην Βουλγαρία... Αυτήν την φορά η περιοχή που εξερευνήσαμε ήταν η περιοχή του Хасково (Χάσκοβο) στην νοτιοδυτική Βουλγαρία...

Μια φωτογραφική ιδέα από το διήμερο...


Το Βυζαντινό κάστρο "Βούκελον", κοντά στο Βουλγαρικό χωριό Маточина (Ματοτσίνα), το οποίο βρίσκεται στα σύνορα της Βουλγαρίας με την Τουρκία...



Η είσοδος της σπηλιάς - εκκλησίας κοντά στο Βουλγαρικό χωριό Михалич (Μιχάλιτς).



Αναπαράσταση Θρακικής τελετής ταφής στον Θρακικό τάφο που έχει βρεθεί κοντά στο Βουλγαρικό χωριό Мезек (Μεζέκ).



Το Βυζαντινό κάστρο "Νεούτζικον" κοντά στο Βουλγαρικό χωριό Мезек (Μεζέκ).



Ψηφιδωτό δάπεδο από την Ρωμαϊκή "Βίλα Αρμύρα", η οποία ανακαλύφθηκε κοντά στην Βουλγαρική πόλη Ивайловград (Ιβαΐλοβγκραντ), παλιότερα γνωστή ως "Ορτάκιο".



Διακόσμηση από το εσωτερικό του Θρακικού τάφου, ο οποίος βρέθηκε κοντά στο Βουλγαρικό χωριό Александрово (Αλεξάντροβο) [Φωτογραφίες από το ακριβές ομοίωμα του τάφου].



[ENG] 1011 km and 20GB photos more this weekend... Photos: [1.] Fortress Bukelon near the Bulgarian village Matochina, [2.] The entrance of the cave church near the Bulgarian village Mihalich, [3.] Representation of Thracian Burial Ritual at the Thracian tomb that was found near the Bulgarian village Mezek, [4.] The Medieval fortress at the Bulgarian village Mezek, [5.] The ancient Villa Armira, an impressive complex of residential and economic buildings from the Roman era, [6.] The Thracian tomb of Alexandrovo, Bulgaria [photo from the exact copy of the tomb]...

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Демир баба теке (Ντεμίρ Μπαμπά τεκέ)

Ο Демир баба теке, ο τάφος, δηλαδή, του Ντεμίρ Μπαμπά, είναι ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα στον αρχαιολογικό χώρο του Сборяново (Σμποριάνοβο), ο οποίος βρίσκεται στην βορειοανατολική Βουλγαρία, 10 χιλιόμετρα από την πόλη Исперих (Ισπερίχ), κοντά χωριό Свещари (Σβεστάρι). Ο τάφος βρίσκεται στο φαράγγι του ποταμού Крапинец (Κραπινέτς), 3 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τον βασιλικό Θρακικό τάφο του Σβεστάρι.


[19ος αιώνας | πηγή: Wikipedia ]

Το όνομα Сборяново (Σμποριάνοβο) της περιοχής, προέρχεται από την λέξη "сбор" (σμπορ) που σημαίνει "μάζωξη", "πανηγύρι" και έχει την σημασία του, καθώς από τα πολύ παλιά χρόνια ήταν ιερός χώρος και χώρος συγκέντρωσης τόσο για τους Μουσουλμάνους όσο και για τους Χριστιανούς...



Ο Демир баба (Ντεμίρ Μπαμπά), ο "Αυστηρός Πατέρας", είναι ο πιο σεβαστός άγιος των πιστών της Μουσουλμανικής σέκτας των Βούλγαρων Qizilbāš (Κιζίλμπασι - Κιζιλμπάσηδες ή Κοκκινοκέφαλοι ή Ερυθροκέφαλοι), σέκτα ανάλογη με τους Αλεβίτες (ή Αλαουίτες) της Τουρκίας. Το όνομα Alevi (Αλεβί) θεωρείται ότι προέρχεται από τον χαλίφη علي بن أﺑﻲ طالب (Αλί Ιμπν Αμπού Ταλίμπ), ξάδελφο, γαμπρό και θετό υιό του προφήτη Μωάμεθ. Το όνομα Qizilbāš (Κιζίλμπασι - Κοκκινοκέφαλοι) παραπέμπει στο κόκκινο τουρμπάνι που φορούσε ο χαλίφης. Ο χαλίφης Αλί βρίσκεται στην βάση του χωρισμού των Μουσουλμάνων σε Σιίτες και Σουνίτες και την διαμάχη μεταξύ τους... Οι Σιίτες θεωρούν τον χαλίφη Αλί τον πρώτο Ιμάμη και θεωρούν αυτόν και τους απογόνους του νόμιμους διαδόχους του προφήτη Μωάμεθ.






Πάντως, όσες προσπάθειες έχουν γίνει για τον ακριβή προσδιορισμό της καταγωγής του Αλεβιτισμού (Αλαουισμού) έχουν καταλήξει σε αμφιλεγόμενα αποτελέσματα... Πολλοί μελετητές βλέπουν στην φιλοσοφία αυτή ένα προ-ισλαμικό υπόστρωμα. Σίγουρα, πάντως, έχει δεχτεί πολλές επιρροές από άλλες θρησκείες και πολιτισμούς, όπως από τον Χριστιανισμό και τον προ-μουσουλμανικό Ιρανικό πολιτισμό. Πολλοί αλεβίτες θεωρούν τους εαυτούς τους μη μουσουλμάνους...



Αναφορικά με τους Κιζιλμπάσηδες, διάφορες θεωρίες τους θέλουν να προέρχονται από τους Ερυθίνους, αρχαία φυλή της Μικράς Ασίας, που έγιναν αιρετικοί μετά τον εκχριστιανισμό τους με την επωνυμία Παυλικιανοί και πολλοί απ' αυτούς μεταφέρθηκαν κατά καιρούς από τους Βυζαντινούς στο χώρο της Θράκης, όπου αργότερα εξισλαμίστηκαν βιαίως. Είναι πιθανόν να επέλεξαν την ανεκτική σιϊτική μουσουλμανική αίρεση των Αλεβιδών μπεκτασήδων, έτσι ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν τα ήθη και τα έθιμα τους. Οι Μπεκτασήδες ήταν ένα μοναχικό, μυστηριακό μουσουλμανικό τάγμα το οποίο ιδρύθηκε στην κεντρική Μικρά Ασία τον 13ο αιώνα και το οποίο είχε περιλάβει στις τάξεις του και πολλούς αιρετικούς χριστιανούς Νεστοριανούς και Παυλικιανούς. Άλλωστε και η λατρεία των Μπεκτασήδων είχε πάρει πολλά χριστιανικά στοιχεία όπως την χρήση του κρασιού στις μυστηριακές τελετές, την καθιέρωση της λατρείας των δώδεκα ιμάμηδων (κατά τους 12 Αποστόλους), και την καθιέρωση της τριάδας Αλλάχ - Μωάμεθ - Αλί [πηγή: Στο Εσωτερικό της Ροδόπης]. Αναφορές που υπήρχαν παλαιότερα για πράξεις μοιχείας που ακολουθούν τελετές των Κιζιλμπάσιδων, παραπέμπουν στους Αγάθυρσους, αρχαία φυλή η οποία αναφέρεται στον Ηρόδοτο, και στα Ελευσίνια, Ορφικά και Καβείρια Μυστήρια...



Το δόγμα των Αλεβιτών είναι πολύ προοδευτικό. Υποστηρίζουν τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, τις ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες και είναι ειρηνιστές. Δεν πιστεύουν στην Κόλαση ούτε στον Παράδεισο. Δεν κοιτάνε στη Μέκκα όταν προσεύχονται. Ο Θεός είναι στους ανθρώπους, όχι στα βουνά ούτε στις πέτρες, συνηθίζουν να λένε [πηγή: Ελευθεροτυπία 10.07.2008]. Τέτοια ήταν και η διδαχή του Ντεμίρ Μπαμπα: "Αν ψάχνεις για τον Θεό, τράβα βρες Τον στον άνθρωπο!".



Ο Ντεμίρ Μπαμπά πιστεύεται ότι ήταν μία υπαρκτή προσωπικότητα, ο οποίος έζησε τον 16ο αιώνα. Η λαϊκή παράδοση τον περιγράφει ως σοφό άνθρωπο και θεραπευτή. Η ιστορία λέει ότι κάποτε στην περιοχή είχε πέσει ξηρασία. Όταν ο Ντεμίρ Μπαμπά άκουσε τις προσευχές και την δυστυχία των ανθρώπων, έβαλε το χέρι του πάνω σε έναν βράχο και αμέσως εμφανίστηκε μία πηγή. Προς τιμήν αυτού του θαύματος, η πηγή ονομάζεται "Беш пармак" (Μπες παρμάκ - τα πέντε δάκτυλα).



Μετά τον θάνατο του Ντεμίρ Μπαμπά, οι μαθητές του έκτισαν τον τάφο του (τεκέ) στον χώρο κάτω από την σπηλιά που κατοικούσε. Το 1952 βρέθηκε από ερευνητές χειρόγραφο που αναφέρεται στην ιστορία του Ντεμίρ Μπαμπά και χρονολογείται στα 1716-1717. Με βάση το χειρόγραφο αυτό, είχε γεννηθεί την περίοδο του Σουλτάνου Σουλεϊμάν Α' (1520-1566), χρονολογία που συμπίπτει με την χρονολογία της κατασκευής του τεκέ, η οποία προσδιορίζεται από τους επιστήμονες στην περίοδο 1612-1617. Ο τεκές κτίστηκε πάνω σε Θρακικό ιερό του 4ου με 1ου αιώνα π.Χ.. Τεράστιοι μονόλιθοι του θυσιαστηρίου του ιερού, οι οποίοι θεωρούνται ότι έχουν μαγικές δυνάμεις και δίνουν δύναμη, φαίνονται ακόμα και σήμερα στους τοίχους του. Πριν από την εμφάνιση των Οθωμανών Τούρκων στην περιοχή, κατά την διάρκεια της Πρώτης και της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας στον χώρο υπήρχε Χριστιανικός ναός.

Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και τις μετακινήσεις των πληθυσμών που προέκυψαν, ο χώρος μετατράπηκε για κάποιο διάστημα σε ναό του Προφήτη Ηλία.



Οι εσωτερικές διακοσμήσεις αποκαταστάθηκαν την περίοδο 1991-1994.



Στην αυλή του τεκέ έχει ανακατασκευαστεί το παλιό Τουρκικό πανδοχείο που υπήρχε εκεί και το οποίο καταστράφηκε το 1976.






Για να φτάσει ο επισκέπτης στον τεκέ πρέπει να κατέβει το "Пътеката на изпитанието" (Πατεκάτα να ιζπητανιέτο), το "Μονοπάτι της Δοκιμασίας". Στα δέντρα δεξιά και αριστερά του μονοπατιού θα εντυπωσιαστεί από τα εκατοντάδες κομμάτια υφάσματος που βρίσκονται κρεμασμένα σε αυτά... Το έθιμο αυτό, το οποίο υποτίθεται ότι χαρίζει τύχη και υγεία, έχει πιθανότατα τις ρίζες του στις αντίστοιχες τελετουργίες που συνδέονταν με την λατρεία της Μεγάλης Μητέρας Θεάς Κυβέλης.




[ENG] Demir baba teke has been announced as ancient Bulgarian ruin in 1927. Over the ancient Thracian sanctuary ruins of IV-I century b.C. a tomb-temple has been build in XVII century of the Allah saint Demir baba - a historical person and a spiritual leader. In a historical source he has been described as a man of wisdom and a medicine-man. A legend tells about an unrecorded dry. When Demir baba heard the prayers of the suffering people and put his hand in the rock, a water spring came out with magical characteristics. In the memory of that miracle, the spring source is still called "Besh parmak" (The five fingers). At that place, religious traditions with thousands of years history have been weared. Traditional magician rituals are being examined - to lay over the rock and lift a stone for health, leap to the Jadiyata (Witch eyes), parts of clothes binding for health, passing the "ordeal walk". As a touch to the past, follow the Wise man's advice: "If you are searching for God, go and find Him in the man!" [Information from the sign outside the Demir Baba Teke]

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Ο Γαλάζιος Δούναβης... | Река Дунав...

Εικόνες από τον Δούναβη, στην Βουλγαρική πόλη Видин (Βίντιν)...

Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 43° 59' 18''N, 22° 53' 01''E


[ENG] The Blue Danube: Photos from the Danube at the Bulgarian city Vidin...
[BUL] Река Дунав, Видин...

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Ο Βασιλικός Θρακικός τάφος του Свещари (Σβεστάρι) | Свещарска гробница

Ο περίφημος Βασιλικός Θρακικός τάφος του Σβεστάρι ανακαλύφθηκε το 1982 στον αρχαιολογικό χώρο του Сборяново (Σμποριάνοβο), 10 χιλιόμετρα από την πόλη Исперих (Ισπερίχ), κοντά στο Βουλγαρικό χωριό Свещари (Σβεστάρι). Ο τάφος βρισκόταν στην ανατολική νεκρόπολη μεγάλης οχυρωμένης Θρακικής πόλης, η οποία πιστεύεται ότι ήταν η Χέλις, η πρωτεύουσα της φυλής των Γετών...


[source]

Ο τάφος κτίστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. και η αρχιτεκτονική του είναι μοναδική καθώς δεν χαρακτηρίζεται από την συμμετρία που έχουν όλοι οι υπόλοιποι Θρακικοί τάφοι που έχουν βρεθεί... Μοναδική είναι και η εσωτερική του διακόσμηση...

Οι Γέτες πίστευαν στην αθανασία της ψυχής. Έκλαιγαν και θρηνούσαν όταν γεννιόταν κάποιο παιδί, γιατί θα γνώριζε την δυστυχία του κόσμου, ενώ αντίθετα, όταν πέθαινε κάποιος, ένοιωθαν χαρά χόρευαν και τραγουδούσαν. Οι γυναίκες περιφρονούσαν το θάνατο και επιθυμούσαν να θυσιαστούν και να ταφούν μαζί με τον άνδρα τους. Συνήθως θυσιαζόταν η πιο πιστή γυναίκα του νεκρού που πέθαινε χαρούμενη και υπερήφανη για την τύχη της, ενώ οι άλλες ένοιωθαν δυστυχισμένες που θα συνέχιζαν να ζουν. Άλλες φορές, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, οι γυναίκες του νεκρού πολεμιστή συναγωνίζονταν για την τιμή να ταφούν μαζί του. Τους νεκρούς τους ενταφίαζαν ή τους έκαιγαν, αφού τους κρατούσαν τρεις μέρες. Στο διάστημα αυτό έσφαζαν ζώα, έτρωγαν και έπιναν στη μνήμη του νεκρού. Μετά τον ενταφιασμό μελών της αριστοκρατίας διοργάνωναν αγώνες με άφθονα δώρα για τους νικητές [πηγή]. Πολύ συχνά, ο πολεμιστής θαβόταν με το αγαπημένο του άλογο [πηγή]. Τους τάφους των βασιλέων και των επιφανών προσώπων τους σκέπαζαν με τύμβους. Σε έναν τέτοιο τύμβο αποκαλύφθηκε και ο τάφος στο Σβεστάρι...



[Diana Gergova "Geoarchaeological Studies in the Sboryanovo National Reserve"]

Ο τάφος αποτελείται από τρία δωμάτια, το κάθε ένα από τα οποία καλυπτόταν με δικό του θόλο: προθάλαμος, χώρος προσφοράς δώρων και κεντρικό δωμάτιο.


[Diana Gergova "Geoarchaeological Studies in the Sboryanovo National Reserve"]

Στο κεντρικό δωμάτιο με την περίτεχνη διακόσμηση υπάρχουν δύο σαρκοφάγοι, η μια για τον βασιλιά, ενώ η δεύτερη για την σύζυγό του, η οποία τάφηκε μαζί του. Οι τοίχοι είναι χωρισμένοι σε τρία μέρη, στο κάτω μέρος, το οποίο συμβολίζει τον Κάτω κόσμο, το μεσαίο μέρος, το οποίο συμβολίζει την επίγεια ζωή, και το πάνω μέρος που καταλήγει στον θόλο και το οποίο συμβολίζει τον ουρανό... Στο μεσαίο μέρος υπάρχουν τα γλυπτά 10 καρυάτιδων, 3 στα αριστερά, 4 στο κέντρο και 3 στα δεξιά, οι οποίες κρατούν τον ουράνιο θόλο. Το ύψος τους είναι 1,20 μέτρα. Από την μέση και κάτω οι καρυάτιδες έχουν το σχήμα άνθους λωτού. Κάθε καρυάτιδα είναι διαφορετική από τις άλλες και αυτό κάνει τους αρχαιολόγους να πιστεύουν ότι είναι οι μορφές των γυναικών του νεκρού βασιλέα.


[source]

Στο ημικύκλιο κάτω από τον θόλο απεικονίζεται ο βασιλέας με κέρατα πίσω από τα αυτιά του, σύμβολο της ιδιότητας του θεού. Μπροστά του στέκεται η Μητέρα Θεά, η οποία τον στεφανώνει με χρυσό στεφάνι. Αυτό συμβολίζει την ηρωϊοποίηση / θεοποίηση του νεκρού. Μπροστά και πίσω από τα δύο κεντρικά πρόσωπα βρίσκονται διάφορες γυναικείες μορφές... Αστρονομικές μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι ο τάφος ήταν κατασκευασμένος έτσι ώστε οι ακτίνες του ήλιου να πέφτουν πάνω στην ζωγραφική σύνθεση κατά την διάρκεια της χειμερινής ισημερίας. Το γεγονός ότι δύο από τις γυναικείες μορφές της σύνθεσης δεν έχουν ολοκληρωθεί καθώς και ότι κάποιες λεπτομέρειες από τις καρυάτιδες είναι ημιτελής, οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι ο βασιλιάς πέθανε απροσδόκητα.

Στο δωμάτιο όπου προσφέρονταν τα δώρα βρέθηκαν οι σκελετοί 4 αλόγων. Ο τάφος, όμως, είχε συληθεί κατά την Αρχαιότητα ή κατά την Ρωμαϊκή περίοδο και το μόνο πολύτιμο που βρέθηκε ήταν ένα σκουλαρίκι κοντά στην είσοδο του τάφου.

Στην πέτρα πάνω από την είσοδο του τάφου είναι σκαλισμένες κεφαλές ταύρων, που συμβολίζουν την ανδρική δύναμη, και τριαντάφυλλα, τα οποία συμβολίζουν την γυναικεία φύση...






[Diana Gergova "Geoarchaeological Studies in the Sboryanovo National Reserve"]

Πολύ κοντά στον Βασιλικό τάφο βρίσκονται δυο μικρότεροι τάφοι, (Τύμβος 12 και Τύμβος 13), οι οποίοι, όμως, δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση.


Δείτε βίντεο για τον Βασιλικό τάφο εδώ...


[ENG] The Thracian Tomb of Sveshtari is situated 2,5 km southwest of the village of Sveshtari. Discovered in 1982 in a mound, this 3rd century BC Thracian tomb reflects the fundamental structural principles of Thracian cult buildings. The tomb's architectural decor is considered to be unique, with polychrome half-human, half-plant caryatids and painted murals. The ten female figures carved in high relief on the walls of the central chamber and the decorations of the lunette in its vault are the only examples of this type found so far in the Thracian lands. Every single caryatid has its own characteristics, something that makes the archaeologists believe that they represent the women of the dead king. Outside the door of the main room may have been placed gifts and sacrifices, but everything from expensive metals was preyed in the ancient times. The tomb is a remarkable reminder of the culture of the Getae, a Thracian tribe [Wikipedia]. Photos: [1.] The tumulus of the Royal tomb (in the left) and Tumulus 12 (in the right), [2.] The Royal tomb, [3.] The plan of the Royal tomb, [4.] The main room, [5.] The heroization of the dead king, [6.] Tumulus 12, [7.] Tumulus 13.
[BUL] Свещарска гробница.

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU