When Art fights against War

Pablo Picasso - Guernica

"The Spanish struggle is the fight of reaction against the people, against freedom. My whole life as an artist has been nothing more than a continuous struggle against reaction and the death of art. How could anybody think for a moment that I could be in agreement with reaction and death? ... In the panel on which I am working, which I shall call Guernica, and in all my recent works of art, I clearly express my abhorrence of the military caste which has sunk Spain in an ocean of pain and death."

Pieter Brueghel - The Triumph of Death



www.wikipedia.org

Πρωινές Χειρηλασίες τέλος...

Από σήμερα το ελληνικό ραδιόφωνο είναι κατά πολύ φτωχότερο… Σήμερα ήταν η τελευταία από τις «Πρωινές Χειρηλασίες» του Γιάννη Καλαμίτση…

Από το 1995 περίπου, που ξεκίνησαν οι εκπομπές αυτές, ήταν ο καλύτερος λόγος να ξυπνάς το πρωί… Ακόμα και τα χειρότερα πρωινά μπορούσαν να γίνουν απίστευτα διασκεδαστικά…

Είτε λόγω σπουδών, είτε λόγω στρατού, είτε λόγω επαγγέλματος βρέθηκα πολλές φορές μακριά από την Αθήνα… Αυτό που μου έλειπε πάντα περισσότερο ήταν αυτή η εκπομπή… Όταν με ρωτούσανε πάντα αυτό απαντούσα…

Θυμάμαι σαν φοιτητής, όταν ξενύχταγα διαβάζοντας, μία που προτιμούσα πάντα να διαβάζω βράδυ, οι «πρωινές χειρηλασίες» αποτελούσαν το χρονικό περιθώριο μου… «Θα ακούσω τον Καλαμίτση», σκεφτόμουνα, «και μετά θα την πέσω για ύπνο»…

Πάλι σαν φοιτητής, όταν κάποια στιγμή είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ ερασιτεχνικά με το ραδιόφωνο, η εκπομπή που διάλεξα να κάνω ήταν φυσικά η πρωινή... Το μοτίβο της και το πρώτυπο της οι "πρωινές χειρηλασίες"...

Ήταν εντυπωσιακό το πόσο πολύ συμφωνούσα με τις απόψεις του Γιάννη Καλαμίτση, με εξαίρεση ένα θέμα που όμως δεν πρόκειται να το αποκαλύψω…

Δυστυχώς, όμως, όλα τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος…

Και για την ιστορία…

Χειρηλασία = η διεργασία της κινήσεως/ τραβήγματος, με το χέρι (π.χ. διελκυστίνδα…)

χειρήλατον = που τραβιέται με το χέρι
(ΕΤΟΙΜΟΛΟΓΙΑ : < χειρ + ήλατον < ελατός (με έκταση του αρχικού φωνήεντος εν συνθέσει < ελαύνω)

Ενημέρωση 27.10.2006: Τελικά οι πρωϊνές χειρηλασίες συνεχίζονται μέσα από την συχνότητα της ΝΕΤ 105,8.

Σκέψεις πάνω σε μία παράσταση...

Αντιγόνη – Ένα πανανθρώπινο σύμβολο αντίστασης…

Antigone – A symbol of resistance…

Στις 4 και 5 Αυγούστου στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου θα παιχτεί το έργο του Σοφοκλή από την Νέα Σκηνή...
"Antigone" by Sophocles on 4 and 5 August at the Ancient Theatre of Epidaurus....

Η υπόθεση περιληπτικά…

Η σύγκρουση μεταξύ των δύο γιων του Οιδίποδα, Πολυνείκη και Ετεοκλή για τον θρόνο της Θήβας έχει τελειώσει με τα δύο αδέλφια να βρίσκονται νεκρά στο πεδίο της μάχης. Ο Κρέων, βασιλιάς της Θήβας, έχει δώσει διαταγή να παραμείνει άταφος ο Πολυνείκης, εφόσον πολέμησε εναντίον της πατρίδας του. Η αδελφή του όμως, η Αντιγόνη, από σεβασμό στους άγραφους Θείους Νόμους, και από αγάπη προς τον νεκρό αδελφό της, αποφασίζει να τον τιμήσει με την πρέπουσα ταφή. Συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Κρέοντα επικαλούμενη για την πράξη της το Θείο Δίκαιο. Ο Κρέων υπερασπιζόμενος τους νόμους της πολιτείας, καταδικάζει σε θάνατο την Αντιγόνη, μη λαμβάνοντας υπόψη του τις παρακλήσεις του γιου του, Αίμωνα, αρραβωνιαστικού της Αντιγόνης. Ο βασιλιάς παραμένει αμετάπειστος και διατάζει τον εγκλεισμό της Αντιγόνης σε μια σπηλιά. Στο μεταξύ ο μάντης Τειρεσίας προφητεύει δεινά για τον βασιλικό οίκο του Κρέοντα, ο οποίος αποφασίζει επηρεασμένος και από τη συμβουλή του Χορού να ταφεί ο Πολυνείκης και να αποφυλακιστεί η Αντιγόνη. Όμως είναι ήδη αργά. Η Αντιγόνη έχει απαγχονιστεί μέσα στη φυλακή της, ο Αίμων έχει αυτοκτονήσει και η βασίλισσα Ευρυδίκη, γυναίκα του Κρέοντα, ακολούθησε στο θάνατο τον γιο της.

A fiew words for the story…

After the fratricidal war between Eteocles and Polyneices for the throne of Thebes, costing both their lives, their uncle, Creon, who became king in the meantime, decrees that Polyneices’ body remain unburied. Antigone, the deceased’s sister, defies the decree by giving her brother a proper burial. King Creon has her arrested and locked up in a cave despite the protests of the people and Haemon, Creon’s son who was Antigone’s fiance. The ill-omened prophecies of seer Teiresias make Creon change his mind, however. Unfortunately, it is too late. Haemon finds Antigone hanged in the cave and he takes his own life at her feet. The Queen follows suit when she hears the terrible news. Overwhelmed by all that has taken place, Creon withdraws into isolation…

Η Αντιγόνη προτίμησε να τιμήσει τους κανόνες δικαίου και της ηθικής παρά να συμβιβαστεί με μια διαταγή άδικη… Είναι μια γυναίκα που δεν φοβάται και δεν υποτάσσεται σε κανέναν.

Antigone choosed to honor the Moral or Divine Law instead of compromising to an anfair rule… She is a woman that is not afraid, that she refuses to be passive.

Τίποτα δεν μπορεί να ενοχλήσει περισσότερο την Εξουσία από την απείθεια… Οι Αθηναίοι στους Μηλίους λένε: «Εμείς για το τέλος της ηγεμονίας μας, αν αυτή θα καταλυθεί κάποτε, δεν ανησυχούμε, γιατί δεν είναι επικίνδυνοι στους νικημένους όσοι, όπως οι Λακεδαιμόνιοι, ασκούν ηγεμονία πάνω σε άλλους, άλλωστε η αντιδικία μας δεν είναι με τους Λακεδαιμονίου, αλλά επικίνδυνοι είναι οι υπήκοοι, αν τυχόν αυτοί ξεσηκωθούν και νικήσουν εκείνους που τους εξουσίαζαν.».

Nothing can annoy more the Rulers than defiance… Athenians said once to Melians: “The fall of our empire, if it should fall, is not an event to which we look forward with dismay; for ruling states such as Lacedaemon are not cruel to their vanquished enemies and we are fighting not so much against the Lacedaemonians. Dangerous to us are our own subjects who may some day rise up and overcome their former masters.

Η βία δεν είναι ποτέ η απάντηση στα τυραννικά ή στα άδικα καθεστώτα… Αντίθετα τους δίνει το άλλοθι να απαντήσουν με περισσότερη βία… Τους δίνει το άλλοθι να γίνουν περισσότερο ανελεύθεροι… Η απάντηση στην εξουσία που έχει πάψει να σέβεται την ηθική και τους κανόνες δικαίου είναι μόνο η απείθεια… Αν δεν την δέχεσαι σαν εξουσία τότε παύει να είναι εξουσία… Αυτοί οι αγώνες είναι σχεδόν πάντοτε επιτυχημένοι αλλά πάντα υπάρχει κάποιος που θα θυσιάσει ίσως μέχρι και την ζωή του σε αυτούς… Η Αντιγόνη είναι ένα σύμβολο, αλλά η ιστορία είναι γεμάτη από ανθρώπους που αρνήθηκαν να συμβιβαστούν με την αδικία των κραταιών… Τους ονόμασαν «τρομοκράτες», πολλοί από αυτούς έχασαν την ζωή τους ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος από αυτήν, αλλά η ιστορία τελικά τους δικαίωσε…

Σωκράτης, Ιησούς Χριστός, Γαλιλαίος, Thomas Jefferson («τρομοκράτης» για τους Βρετανούς αποικιοκράτες), Mohandas Gandhi, Nelson Mandela, Martin Luther King, Mohammed Ali ("I ain't got no quarrel with the Viet Cong"), Lech Walesa…

Violence is never the answer to an anfair leadership… Violence gives them the alibi to answer with more violence… It gives them the alibi to become more illiberal… The answer to the leadership that does not follow the moral rules is only defiance… If you stop to accept its power then they do not have power at all… These fights are almost always succesful but always someone has to succrifice even his life for that… Antigone is a symbol, but history is full of people who did not compromise to unfair rules and rullings… They named them “terrorists”, many of them have lost their lives or at least a big part of it, but finally they were justified by History…

Η «Αντιγόνη» μας διδάσκει ακόμα ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να γίνουν επαναστάτες… Η αδελφή της Αντιγόνης, η Ισμήνη, προσπαθεί να την αποτρέψει από το να παραβεί την διαταγή του Κρέοντα… Το ελπιδοφόρο μήνυμα είναι ότι όταν ο Κρέοντας τιμωρεί την Αντιγόνη, η Ισμήνη δηλώνει συνυπεύθυνη στην πράξη της αδελφής της και ζητάει την ίδια τιμωρία…

Antigone teaches us also that not all the people are ready to be revolutionist… Antigone's sister, Ismene, at first tries to discourage her sister from disobeying the rules… Antigone acts alone… The promising thing is that when Creon punishes Antigone Ismene declares she had aided Antigone and desires the same fate, although she was innocent….

Τέλος, μέσα σε όλα τα άλλα νοήματα της υπόθεσης, η αγάπη κερδίζει ακόμη και μέσα στην τραγικότητα του θανάτου. «Έρως ανίκατε μάχαν».

Finally, Among all the other meaning of the play, love wins another battle even throuth the tragedy of death… “Love, unconquered in the fight, Love, who makest havoc of wealth, who keepest thy vigil on the soft cheek of a maiden; thou roamest over the sea, and among the homes of dwellers in the wilds; no immortal can escape thee, nor any among men whose life is for a day; and he to whom thou hast come is mad.”

Υπάρχει μία λογική που στα αρχαία κείμενα είναι γυναίκες αυτές που αντιδρούν στην αδικία της εξουσίας... Η αδικία της εξουσίας καταλήγει πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα: το κλάμα της μάνας, της γυναίκας, της αδελφής...

There is a logic why in the ancient writtings they are women the ones who resist to the unfairness of the Rulers... The injustice and the unfairness result always to the cry of the mother, the wife, the sister...

http://classics.mit.edu/

http://www.gradesaver.com/

Μέση Ανατολή

Μεγάλωσα θαυμάζοντας τους Αμερικάνους... Θαύμαζα τον τρόπο ζωής τους, την ελευθερία τους, τις ταινίες τους… Ίσως για αυτό να ευθύνονται οι ιδεολογικές καταβολές της οικογένειας μου, ίσως ασυνείδητα η γνώση ότι αυτοί ήταν που απελευθέρωσαν την Ευρώπη από τον φασισμό της ναζιστικής Γερμανίας…

Ανδρώθηκα θεωρώντας τους παλαιστίνιους τρομοκράτες… Τότε, στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, οι παλαιστίνιοι, οι κούρδοι, ο Αραφάτ, ο Καντάφι, όλοι αυτοί αποτελούσαν για μένα το δίκτυο της διεθνούς τρομοκρατίας που, έχοντας αδρή χρηματοδότηση από την Σοβιετική Ένωση, προσπαθούσε να καταστρέψει τον δυτικό τρόπο ζωής μας… Ήθελα οι Εβραίοι να έχουν το δικό τους κράτος… Τελικά αυτό είναι το μόνο που έχει μείνει σταθερό σε όλα αυτά που πίστευα τόσα χρόνια… Ναι, οι εβραίοι να έχουν το δικό τους κράτος…

Όλα τα υπόλοιπα, όμως, είναι πλέον στο μυαλό μου εντελώς διαφορετικά… Οι παλαιστίνιοι δεν είναι πια οι τρομοκράτες… Είναι ένας λαός σε αδιέξοδο… Ένας λαός που αγωνίζεται για την ελευθερία του… Δεν είμαι υπέρ της βίας γιατί δεν θεωρώ ότι μπορεί να λύσει τα προβλήματα… Αντίθετα δίνει άλλοθι για περισσότερη βία… Κατανοώ όμως τους μηχανισμούς και την απόγνωση που την δημιουργεί…

Οι Αμερικάνοι έπαψαν πλέον στα μάτια μου να αποτελούν το πρότυπο του δυτικού τρόπου ζωής… Το «Αμερικάνικο Όνειρο» έχει μετατραπεί σε ένα παγκόσμιο εφιάλτη…

Που έχει οδηγήσει τους εβραίους η λογική του «οφθαλμός αντί οφθαλμού»; Σήμερα όλο και περισσότερος κόσμος είναι αρνητικός απέναντι τους… Η συμπόνια που οι λαοί νιώσανε εξαιτίας του ολοκαυτώματος έχει χαθεί… Τα χθεσινά θύματα σήμερα έχουν γίνει οι πιο άγριοι θύτες…

Αναμφισβήτητα οι εβραίοι αποτελούν έναν πολύ έξυπνο λαό, δυστυχώς όμως, η υπεροψία τους εξαιτίας της μεταφυσικής τους πίστης ότι αποτελούν τον εκλεκτό λαό του θεού τους οδηγεί σε μία θεώρηση του κόσμου όπου αυτοί έχουν δικαίωμα να κρίνουν αλλά όχι να κρίνονται… Το ολοκαύτωμα και η έξυπνη διαχείριση του τους οδήγησε παροδικά στο απυρόβλητο... Αυτά σε συνδυασμό με την θρησκεία τους, την πίστη τους σε έναν θεό τιμωρό, τους έχει οδηγήσει στα αδιέξοδα που βρίσκονται σήμερα…

Πότε, λοιπόν, θα τελειώσει η επιδρομή στο Λίβανο;

Όσοι ελπίζουν στους Άραβες, στους Ρώσους, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στους Αμερικάνους ή τον Ο.Η.Ε. μάλλον θα περιμένουν για πολύ…

Οι Άραβες παρά την κοινή θρησκεία που τους ενώνει με την πλειοψηφία του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού μάλλον είναι χαρούμενοι από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου που προκαλεί η κρίση…

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ρωσία… Η όλο και αυξανόμενη τιμή του πετρελαίου της έχει δώσει την ευκαιρία να ορθοποδήσει οικονομικά…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εντελώς αδύναμη πολιτικά για να αντιπαρατεθεί με τους Αμερικάνους, ενώ αυτοί οι τελευταίοι μέσα στο υπερσυντηρητικό τους παραλήρημα θεωρούν το Ισραήλ το τόπο της τελικής μάχης εναντίον των απίστων…

Όσο για τον Ο.Η.Ε. τι να πει κανείς;

Οι ισραηλινοί θα σταματήσουν το καταστροφικό έργο τους μόνο όταν συνειδητοποιήσουν ότι αυτά που έχουν να χάσουν από αυτό που κάνουν είναι περισσότερα από αυτά που έχουν να κερδίσουν…

Δυστυχώς, οι εβραίοι δεν μπορούν ακόμα να συνειδητοποιήσουν ότι όταν οι Αμερικάνοι χάσουν την απόλυτη δύναμη τους στο παγκόσμιο πολιτικό στερέωμα λόγω της τυφλής υπεράσπισης και σύμπραξης στις ισραηλινές επιλογές στην Μέση Ανατολή πάλι αυτοί θα βρεθούν σε «διωγμό». Στην μεσαιωνική Ισπανία τους κατηγόρησαν για συμμάχους των Αράβων στον εναντίον τους πόλεμο… Στην Γερμανία του μεσοπολέμου τους χρέωσαν την ατιμωτική συνθηκολόγηση με την οποία έληξε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος… Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται…

Εμείς τι κάνουμε; Ο απλός λαός που βλέπει αυτά που γίνονται και δεν ξέρει πώς να αντιδράσει;

Θα κάνουμε αυτό που μπορεί ο καθένας μας… Θα φωνάξουμε… Θα γράψουμε… Θα μποϋκοτάρουμε τα προϊόντα τους… Το βασικότερο όμως είναι να τους δείξουμε ότι ξέρουμε να διαβάζουμε πίσω από τις έξυπνα διατυπωμένες λέξεις και φράσεις του τύπου «απαγωγή», «δολοφονία», «αυτοάμυνα», «ηθική υποχρέωση» που στόχο έχουν να μας κοιμίσουν… Θα τους επιστρέψουμε την ορολογία… Οι Ισραηλινοί δολοφονούν αμάχους στο Λίβανο… Η Ισραηλινή επιδρομή…. Η σκληρότητα και η βαρβαρότητα…. Όταν οι λέξεις αποκτήσουν το πραγματικό τους νόημα σε αυτόν τον κόσμο τα πάντα θα διορθωθούν…

Πρακτική Λαογραφία

Για περισσότερο από δέκα μέρες, μέχρι και προχθές, την Τετάρτη, στην Σαντορίνη φυσούσαν πολύ δυνατοί άνεμοι... Βόρειοι άνεμοι, που με δυσκόλευαν ακόμα και να ανοίξω τα παράθυρα του σπιτιού μου... Η μετεωρολογική υπηρεσία ανέφερε αλλαγή του καιρού από την Παρασκευή το βράδυ... Την Τετάρτη το βράδυ ένας γνωστός μου μού είπε την εξής λαϊκή ρήση: "του αι-λιός γυρίζει ο καιρός αλλιώς" (δεν γνωρίζω αν το έχω γράψει σωστά) - Στην γιορτή του προφήτη Ηλία ο καιρός αλλάζει... Δεν έδωσα καμμία ιδιαίτερη σημασία στη φράση αυτή μέχρι το επόμενο πρωϊνό της Πέμπτης - ανήμερα του προφήτη Ηλία - όταν, βγαίνοντας από το σπίτι μου, συνειδητοποήσα ότι είχε εντελώς άπνια, σχεδόν δύο εικοσιτετράωρα νωρίτερα από ότι προέβλεπε η μετεωρολογική υπηρεσία....

Απάθεια...

Finally how we become all so much apathetic? All those pictures of violence that television was bringing into our houses all these years were not in order us to be informed but in order to get used for those that are coming? The evil, the violence, the war have entered into our houses but we look at them with so much apathy as if they belong in another universe... as if it is a movie of bad taste... as if no chance exists to touch us…

Τελικά πως έχουμε γίνει όλοι τόσο απαθείς; Μήπως όλες αυτές οι εικόνες βίας που έφερνε η τηλεόραση μέσα στα σπίτια μας τόσα χρόνια δεν ήταν για να ενημερωθούμε αλλά για να συνηθίσουμε στα χειρότερα που έρχονται;

Το κακό, η βία, ο πόλεμος έχουν μπει μέσα στο σπίτι μας αλλά εμείς τα κοιτάμε με τόση απάθεια σαν να ανήκουν σε άλλο σύμπαν… σαν να είναι μια κακόγουστη ταινία… σαν να μην υπάρχει περίπτωση να μας αγγίξουν ποτέ..

"April 4th, 1984. Last night to the flicks. All war films. One very good one of a ship full of refugees being bombed somewhere in the Mediterranean. Audience much amused by shots of a great huge fat man trying to swim away with a helicopter after him, first you saw him wallowing along in the water like a porpoise, then you saw him through the helicopters gunsights, then he was full of holes and the sea round him turned pink and he sank as suddenly as though the holes had let in the water, audience shouting with laughter when he sank. then you saw a lifeboat full of children with a helicopter hovering over it. Τhere was a middle-aged woman might have been a jewess sitting up in the bow with a little boy about three years old in her arms. Little boy screaming with fright and hiding his head between her breasts as if he was trying to burrow right into her and the woman putting her arms round him and comforting him although she was blue with fright herself, all the time covering him up as much as possible as if she thought her arms could keep the bullets off him. Then the helicopter planted a 20 kilo bomb in among them terrific flash and the boat went all to matchwood. Then there was a wonderful shot of a child's arm going up up up right up into the air a helicopter with a camera in its nose must have followed it up and there was a lot of applause from the party seats but a woman down in the prole part of the house suddenly started kicking up a fuss and shouting they didnt oughter of showed it not in front of kids they didnt it aint right not in front of kids it aint until the police turned her turned her out i dont suppose anything happened to her nobody cares what the proles say typical prole reaction they never --" George Orwell, 1984

WAR IS PEACE
"I just want you to know that, when we talk about war, we're really talking about peace." Remarks by George W.Bush on Homeownership at the Department of Housing and Urban Development Washington, D.C. June 18, 2002, 10:30 A.M. EDT

FREEDOM IS SLAVERY

"In the images of celebrating Iraqis, we have also seen the ageless appeal of human freedom. Decades of lies and intimidation could not make the Iraqi people love their oppressors or desire their own enslavement. Men and women in every culture need liberty like they need food and water and air. Everywhere that freedom arrives, humanity rejoices; and everywhere that freedom stirs, let tyrants fear." Remarks by George W. Bush from the USS Abraham Lincoln at Sea Off the Coast of San Diego, California

IGNORANCE IS STRENGTH

"The constricted role of ideas in the American political system today has encouraged efforts by the executive branch to believe it can and should control the flow of information as a means of controlling the outcome of important decisions that still lie in the hands of the people. The administration vigorously asserts its power to maintain secrecy in its operations." Former Vice President Al Gore critisizing George W. Bush administration Monday, January 16, 2006

"But, after all, it is the leaders of the country who determine the policy and it is always a simple matter to drag the people along, whether it is a democracy, or a fascist dictatorship, or a parliament, or a communist dictatorship. Voice or no voice, the people can always be brought to the bidding of the leaders. That is easy. All you have to do is tell them they are being attacked, and denounce the peacemakers for lack of patriotism and exposing the country to danger. It works the same in any country." Hermann Goering - Nazi Reichmarshall

Αποδελτίωση Τύπου 16.07.2006

Έθνος της Κυριακής 16.07.2006
"Η απαγωγή της αλήθειας από τους Ισραηλινούς" του Τάκη Κατσιμάρδου

Λέγεται από πολλούς, με επιχειρήματα, πως η λέξη-κλειδί για την τρέχουσα περίπλοκη κατάσταση στη M. Aνατολή είναι «Δαμασκός». Mπορεί και «Tεχεράνη». Iσως και «εκλογές». H τελευταία, με την έννοια ότι οι εκλογές αναδείξανε κυβέρνηση «Xαμάς» στην Παλαιστίνη και νωρίτερα υπουργούς της «Xεζμπολάχ» στον Λίβανο...

Σε ένα άλλο επίπεδο υπάρχει μια άλλη λέξη-κλειδί. H «απαγωγή». Yποτίθεται ότι όλα άρχισαν, σε πρώτη φάση, με την απαγωγή Iσραηλινού από ένοπλους της παλαιστινιακής «Xαμάς» στη Λωρίδα της Γάζας. Συνεχίστηκαν και κλιμακώθηκαν με τη δολοφονία οκτώ και την απαγωγή δύο Iσραηλινών από ένοπλους της λιβανέζικης «Xεζμπολάχ». Tα δύο γεγονότα νομιμοποιούν, υποτίθεται, το δικαίωμα αυτοάμυνας του Tελ-Aβίβ.

Aυτός είναι ο πυρήνας του κυρίαρχου στερεότυπου για τον νέο πόλεμο, που εξαπόλυσε η κυβέρνηση του Iσραήλ στη M. Aνατολή, με τις ευλογίες της Oυάσιγκτον. Oι λέξεις απαγωγή και δολοφονία δημιουργούν σημασίες και έννοιες, που καθορίζουν νοητικές λειτουργίες και επομένως στάσεις και συμπεριφορές. Eπί του προκειμένου, παραπέμπουν κατευθείαν στην τρομοκρατία και το νόμιμο της αντιμετώπισής της με όλα τα μέσα.

Oμως, ούτε απαγωγές υπήρξαν ούτε δολοφονίες, κι επομένως ουδέν από τα παρεπόμενα που επικαλούνται οι απολογητές του πολέμου.

Eξηγούμαστε για ποιους λόγους. Eνας στρατιώτης, σκοπευτής τανκ, εισβάλλει ως κατακτητής σε παλαιστινιακά εδάφη. O ίδιος, μάλιστα, έχει επιλέξει το είδος της υπηρεσίας που επιθυμεί να προσφέρει στον ισραηλινό στρατό. Tο τελευταίο προκύπτει από δήλωση του πατέρα του.

Tο ξεκάθαρο είναι πως ο στρατιώτης, εκτελώντας φυσικά διαταγές, πήρε μέρος στην ισραηλινή επιχείρηση εισβολής στη Γάζα και πιθανόν από τη θέση του θα συμμετείχε, θέλοντας και μη, στους βομβαρδισμούς που ξεκληρίζουν τους Παλαιστινίους. Tραυματίστηκε πάνω στο τανκ του από ενόπλους Παλαιστινίους, που αντιστέκονταν στους εισβολείς, και πιάστηκε αιχμάλωτος. Oι ένοπλοι μπορεί να ήταν αντάρτες, τρομοκράτες ή οτιδήποτε άλλο. Nα οπλίζονταν ή όχι από την Παλαιστινιακή Aρχή είτε από οποιουσδήποτε άλλους. Σε κάθε περίπτωση συλλάβανε έναν στρατιώτη κατοχικής δύναμης και, βεβαίως, έκτοτε κρίνονται για τη συμπεριφορά τους απέναντι σ' έναν αιχμάλωτο.

Bεβαίως, για αιχμαλωσία κι όχι απαγωγή πρόκειται και στην περίπτωση των δύο άλλων Iσραηλινών. Mάχη δόθηκε εκεί μεταξύ των στρατιωτών ισραηλινού φυλακίου σε εδάφη διαφιλονικούμενα, που κατέχει το Tελ-Aβίβ (αγροκτήματα Σεμπάα). Oπως λέει η κυβέρνηση του Λιβάνου κομψά «σε διεθνή σύνορα» διαδραματίστηκε το γεγονός. Eκεί σκοτώθηκαν οι οκτώ στρατιώτες κι εκεί πιάστηκαν αιχμάλωτοι οι δύο Iσραηλινοί. Eπομένως ούτε εδώ πρόκειται για δολοφονίες ούτε για απαγωγές. Mάχη δόθηκε εκτός συνόρων του Iσραήλ και σε εδάφη στα οποία βρίσκεται παράνομα...

Aυτά τα ελάχιστα για τις νοητικές λειτουργίες μας, που δοκιμάζονται αυτές τις μέρες από «απαγωγές» και «δολοφονίες», μαζί με την πολύπαθη M. Aνατολή.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=5354&subid=2&pubid=53796

Nightfall

Χθες το απόγευμα πήγα να δω το ηλιοβασίλεμα από τον Φάρο... Είχε συννεφιά και έτσι η θέα δεν ήταν η καλύτερη δυνατή… Ένας μακρινός ήλιος με πανέμορφα χρώματα σιγά-σιγά άρχισε να χάνεται πίσω από τα σύννεφα στον ορίζοντα μέχρι που στο τέλος εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά. Σχεδόν ταυτόχρονα ένα κοπάδι από γλάρους πέρασε από πάνω μας με σπαραξικάρδιες κραυγές… Αποχαιρετισμός στον βασιλιά Ήλιο που χάθηκε; Όχι… Φόβος και τρόμος… Σε έναν ουρανό χωρίς ήλιο αλλά όχι τόσο σκοτεινό ώστε να φαίνονται τα αστέρια τα πουλιά έχασαν τον προσανατολισμό τους…

Μου έκανε τρομερή εντύπωση… Άκουσα ιστορίες για πουλιά που άρχισαν να πέφτουν στο έδαφος κατά την διάρκεια ολικής έκλειψης...

Στο μυαλό μου ήρθε ένα διήγημα, μια ιστορία φαντασίας του Ασίμωφ που είχα διαβάσει παλιότερα… “Nightfall”…

Ένας μακρινός πλανήτης βρίσκεται σε ένα σύστημα από έξι ήλιους, το οποίο κρατάει τον πλανήτη συνέχεια φωτισμένο… Η έννοια του ολικού σκότους είναι άγνωστη… Η νύχτα έρχεται μόνο κάθε 2049 χρόνια και καταλήγει κάθε φορά στην καταστροφή του πολιτισμού στον πλανήτη, καθώς το σκοτάδι οδηγεί στην τρέλα και στον πανικό τον πληθυσμό...

Η μακριά νύχτα ήρθε ξανά...
The long night had come again.

"If the stars should appear one night in
a thousand years, how would men believe
and adore, and preserve for many generations
the remembrance of the city of God?"
EMERSON

http://doctord.dyndns.org:8000/Stories/Nightfall.htm

Santorini - Full moon above Oia

I didn't know that it was full moon yesterday... I went to Oia by chance... What I saw was beyond imagination...



The moon rises above Fira....





Oia in a moonlit night...

Santorini - Sunset, Moon and View to Fira from Akrotiri

The Sunset...





...the moon...





...and the view to Fira

Αποδελτίωση Τύπου 09.07.2006

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 09.07.2006
"Οι χορηγοί, η αγορά και η κυβέρνηση" του Θοδωρή Πελαγίδη

"Με την ευκαιρία της 23ης επετείου της αμερικανικής «Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας» ο διεθνής τύπος στοχάζεται πάνω στις αμερικανικές ιδιαιτερότητες. Πράγματι, υπάρχουν σειρά οικονομικών συμπεριφορών και γενικότερη αντίληψη των πραγμάτων που κάνουν τον αμερικανικό καπιταλισμό εντελώς ιδιαίτερο και ξεχωριστό.

Στην είσοδο της πρεσβευτικής κατοικίας μετράει κανείς 45 περίπου εταιρείες χορηγούς που στηρίζουν οικονομικά την εκδήλωση της ανωτέρω επετείου. Στη συνέχεια, συναντά κανείς το φαινόμενο «shop-in-the-shop». Εταιρείες που χορηγούν-προσφέρουν στους πολυάριθμους καλεσμένους φαγητό και ποτό στο δικό τους τραπεζάκι. Για φανταστείτε κάτι ανάλογο να συμβαίνει στη δική μας 25η Μαρτίου; Φανταστείτε τους «εθνικούς προμηθευτές», εκδότες, επιχειρηματίες κ.λπ. να χορηγούν την παρέλαση στο Σύνταγμα, για παράδειγμα...

[...]

Είναι η περίπτωση που η δημόσια διοίκηση δεν «κωπηλατεί» η ίδια, δηλαδή δεν ξοδεύει εν προκειμένω η ίδια για τον «μπουφέ» της εθνικής εορτής, αλλά, ανάλογα και με την περίπτωση φυσικά, οι υπηρεσίες παρέχονται από επιτυχημένες επιχειρήσεις οι οποίες μάλιστα, στο πλαίσιο της αμερικανικής οικονομικής κουλτούρας, θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής ζωής, των αμερικανικών ευρύτερων δημοσίων συμφερόντων!

Αυτό βέβαια, φαντάζει κάπως παράδοξο για την Ευρώπη, που κρατά μεγάλα κομμάτια των δημόσιων ζητημάτων μακριά από τις επιχειρηματικές δράσεις ή επιτυχίες. Κλασικό παράδειγμα μιας τέτοιας τουλάχιστον δύσπιστης συμπεριφοράς της πολιτείας απέναντι στην ιδιωτική δράση, ακόμη κι όταν δεν είναι κερδοσκοπική αλλά μη-κερδοσκοπική και φιλανθρωπική, είναι η άποψη που επί του παρόντος κυριαρχεί στη χώρα μας ότι η τριτοβάθμια ειδικώς εκπαίδευση πρέπει να είναι αποκλειστικά κρατικώς παρεχόμενη.

[...]

Στην περίπτωση της προαναφερόμενης εορτής, περιορίζεται στον χώρο και στο τελετουργικό της εκδήλωσης, αλλά για τα επουσιώδη κομμάτια της, δηλαδή για παράδειγμα για την τροφοδοσία με ποτά και φαγητά, φέρνει σε επαφή τις επιτυχημένες εταιρείες με τους επισκέπτες. Ετσι, η κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι στην περίπτωση αυτή, δεν πληρώνει άμεσα, ενώ μένουν όλοι ευτυχείς. Και οι επισκέπτες που απόλαυσαν ατομικά την τροφοδοσία και τη γιορτή χωρίς να πληρώσουν, και οι χορηγοί που διαφήμισαν προνομιακά τα προϊόντα τους.

[...]

Αυτές αλλά και άλλες, όπως η συνεργασία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για παραγωγή δημόσιων και ημι-δημόσιων αγαθών, πάντα υπό τους αυστηρούς και δίκαιους κανόνες που θέτει μια ισχυρή κυβέρνηση και με στόχο το ευρύτερο δυνατό συμφέρον, μπορεί να αποτελούν, αν και πιθανώς παράδοξες για εμάς, χρήσιμες ιδέες για τις μεταρρυθμίσεις και στη δική μας δημόσια διοίκηση."

Για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει ολόκληρο το άρθρο:
www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=38808580,46708100

Χαρακτηριστικό της ελληνικής "λογικής" να δαιμονοποιούμε τον επώνυμο ιδιώτη ενώ καθαγιάζουμε τον ανώνυμο κρατικό γραφειοκράτη....

Αντιπαραβάλλω άρθρο από τα ΝΕΑ 19.09.2005:

"Αναφορά στον εισαγγελέα ετοιμάζουν τα στελέχη της ΔΑΚΕ Πάτρας, μετά τον «γαλάζιο εμφύλιο» που ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες γύρω από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006.

Αφορμή είναι ένα γεύμα που κόστισε 30.000 ευρώ και αιτία το ποιος θα έχει τον έλεγχο στον φορέα της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2006» και στις προσλήψεις για τη στελέχωσή του.

Τα πυρά των στελεχών της ΔΑΚΕ στρέφονται κυρίως κατά του υφυπουργού Πολιτισμού κ. Π. Τατούλη - που μεταβαίνει σήμερα στην Πάτρα - και των κορυφαίων στελεχών της Πολιτιστικής που διατηρούν στενές σχέσεις μαζί του, με πρώτο τον επικεφαλής της κ. Χρ. Ροϊλό. Ο ίδιος, μάλιστα, παρ' ότι παραδέχθηκε την υπέρβαση των δαπανών, υποστήριξε ότι 30.000 ευρώ ήταν το συνολικό κόστος της διήμερης φιλοξενίας - προ τριμήνου - των πρέσβεων των χωρών της E.E. και των συνοδών τους. Σημειώνεται ότι μόνο το σχετικό δείπνο κόστισε... 18.000 ευρώ. [...]"

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Σαντορίνη, Santorini, Санторин

Είχα ακούσει πολλά για την Σαντορίνη... Το πιο όμορφο νησί του Αιγαίου, το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα του κόσμου... Απίστευτη φυσική ομορφιά...

Απογοητεύτηκα την πρώτη φορά που το είδα... Επιστρέφαμε με το πλοίο από Αμοργό... Είδα από το πλοίο όλον αυτό τον γκρεμό και αναρωτήθηκα "αυτό είναι το ομορφότερο νησί του Αιγαίου;"...

Δεν μπορούσα να φανταστώ τι βλέπει αυτός που είναι πάνω στον βράχο...

I had heard many things about Santorini... The most beautiful island of the Aegean sea, the most beautiful sunset of the world... Incredible natural beauty...

I was disappointed the first time I saw the island... We were going back to Athens from Amorgos... I saw from the ship all this cliff and I wondered: "this is the most beautiful island of the Aegean sea?"...

I couldn't imagine what one can see from above...

Όταν μου είπαν να έρθω για δουλειά στο νησί ήταν για μένα σωτηρία... Είχα κάθε λόγο να ξεφύγω από την Αθήνα και από διάφορα προβλήματα που με απασχολούσαν... Πλέον έχω κλείσει ένα χρόνο στο νησί... Έχω γλιτώσει από τα καυσαέρια, την κίνηση, όλο αυτό το άγχος που σου προκαλεί το αστικό κέντρο... Πολύ πρόχειρα έχω υπολογίσει ότι καθημερινά έχω τρεις ώρες παραπάνω να διαθέσω για προσωπικές ασχολίες... Αυτό τον χρόνο στην Αθήνα θα τον έχανα καθημερινά σε μετακινήσεις...

Το γεγονός ότι ο χειμώνας είναι πολύ μοναχικός στο νησί με οδήγησε στο να αποκτήσω καινούργιες συνήθειες... Τρέξιμο στην παραλία κάθε βράδυ... 5 επί 5 με φίλους από την δουλεία μια φορά την βδομάδα στο γηπεδάκι του Ακρωτηρίου...

Από τις πιο όμορφες στιγμές στο νησί ήταν όταν κατάφερα να νοικιάσω ένα σπίτι που είχα βάλει στο μάτι... Είναι τέτοια η θέα του που δεν μου κάνει κέφι το πρωί να φύγω από το σπίτι...

Όταν πας σε ένα μέρος για διακοπές, συνήθως για 4-5 μέρες, προσπαθείς μέσα σε αυτό το διάστημα να τα προλάβεις όλα... Φηρά, Περίσσα, Οία, Ακρωτήρι, Καμένη, Αμούδι... Μαύρη παραλία, Κόκκινη παραλία, Βλυχάδα... Αν έχεις σκοπό όμως να μείνεις αρκετά τότε συνεχώς αναβάλλεις κάποια από αυτά και πιθανώς να μην τα κάνεις και ποτέ... Έτσι, παρότι είμαι τόσο καιρό εδώ δεν έχω πάει στο ηφαίστειο ούτε και στην κόκκινη παραλία... Από την άλλη, συνεχώς ανακαλύπτω καινούργια πράγματα...

Το μεγαλύτερο ψέμα που μπορείτε να ακούσετε για το νησί είναι ότι στην Οία είναι το ομορφότερο ηλιοβασίλεμα.... Οι ντόπιοι που ξέρουν - και εγώ θα συμφωνήσω μαζί τους - σου λένε ότι είναι από τον Φάρο...

The biggest lie one can hear about this island is that the best sunset is in Oia... The natives - and I will agree with them - claim that it is from the lighthouse...

Για όσους έχουν αποφασίσει να έρθουν στο νησί φέτος θα πρέπει να τους ενημερώσω ότι ο προϊστορικός οικισμός του Ακρωτηρίου θα παραμείνει κλειστός όλο το καλοκαίρι εξαιτίας του ατυχήματος που συνέβη πέρσι... Εγώ πάντως θα προσπαθήσω να σας αποζημιώσω δημοσιεύοντας φωτογραφίες από το εσωτερικό του στεγάστρου και από σημεία που μέχρι σήμερα δεν είχε πρόσβαση το κοινό...

The prehistorical site of Akrotiri will remain closed this summer due to the accident happened last year... As a "compensation" I will publish here photos from inside of the shelter....






My favorite things on this island in random order...
Αν χρειάζεται να κάνω μία σύνοψη με τα πιο αγαπημένα μου πράγματα στο νησί, θα έλεγα (με τυχαία σειρά):

Η θέα της καλντέρας από το Ημεροβίγλι.
Caldera view from Imerovigli.

Το ηλιοβασίλεμα από τον Φάρο.
The sunset from the lighthouse.

Ποτάκι στο Tango τις φεγγαρόφωτες νύχτες του Ιουλίου και του Αυγούστου (Γύρω στις 2-3 το πρωΐ το φεγγάρι φωτίζει το ηφαίστειο και η θέα είναι εκπληκτική, αν και να πω την αμαρτία μου φέτος δεν έχω πάει καθόλου).
Drink at Tango in moonlit nights.

Τα φύλλα κάπαρης στην χωριάτικη σαλάτα (πέρσι όλο το χειμώνα τα έψαχνα για το σπίτι, φέτος θα κάνω μεγάλες προμήθειες).
Kapari leaves in the Greek salad.

Τα ντοματάκια της Σαντορίνης (Τις κανονικές ντομάτες ούτε που τις ακουμπάω... τα ντοματάκια τα τσακίζω!!!).
Santorini's cherry-tomato.

Οι γαρίδες με σαφράν και μαστίχα Χίου στην Μαρμίτα (Ίσως το καλύτερο εστιατόριο του νησιού κρυμμένο στο Μεγαλοχώρι).
Shrimps with saffron and sauce from Chios' mastic at Restaurant "Marmita" (Megalohori).

Το εστιατόριο 1800 στην Οία.
Restaurant "1800" in Oia.

Η πίτσα Portofino και η μακαρονάδα με θαλασσινά στο Il Cantuccio (Ημεροβίγλι, δυστυχώς, όμως, το μαγαζί δεν έχει καθόλου θέα).
Pizza "Portofino" and "Spagetti ai fruiti di mare" in restaurant "Il Cantuccio" (Imerovigli, but unfortunately the restaurant does not have any view).

Η αστακομακαρονάδα της Λίτσας στη ταβέρνα Μιχάλης στην Περίσσα (Για την ακρίβεια είναι από κωλοχτύπα αλλά πως να την πω αυτήν την μακαρονάδα;).
Litsa's Spagetti with Mediterranean slipper lobster in tavern "Mihalis" in Perissa.

Η σαλάτα Καλλίστη και η μελιτζανοσαλάτα από άσπρη μελιτζάνα στο εστιατόριο Καλλίστη στον Πύργο (Καλλίστη είναι το αρχαίο όνομα της Σαντορίνης).
Salad Kallisti and salad from white eggplant at restaurant Kallisti (the ancient name of Santorini) at Pirgos.

Τρέξιμο στην παραλία τον χειμώνα δίπλα στο κύμα (για να χάσω όλα τα προηγούμενα).
Running by the sea during winter.

...και τέλος.... η θέα από το σπίτι μου το πρωί που ξυπνάω...

Under Construction

Άρχισα να παιδεύομαι με το blog αυτό στις 3 Ιουλίου του σωτήριου έτους 2006... Υπολογίζω ότι χρειάζομαι μία εβδομάδα να καταλάβω που πάνε τα τέσσερα εδώ πέρα... Μέ άλλα λόγια ελπίζω η επίσημη έναρξη του blog αυτού να γίνει στις 10 Ιουλίου...

The night was moist...