Η Nikopolis ad Istrum (Νικόπολη στον Ίστρο - Δούναβη) ήταν Ρωμαϊκή πόλη την οποία ίδρυσε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊανός γύρω στο 101 με 106 μ.Χ. προς τιμήν της νίκης του εναντίων της Θρακικής φυλής των Δάκων. Έτσι προκύπτει και το όνομα της πόλης που σημαίνει "Η πόλη της Νίκης στον ποταμό Ίστρο". Η ονομασία αυτή αναγράφεται στην βάση αγάλματος αφιερωμένου στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ανδριανό, το οποίο βρέθηκε στην Αγορά της πόλης...
Τα ερείπια της πόλης βρίσκονται τρία χιλιόμετρα νότια από το Βουλγαρικό χωριό Никюп (Νικιούπ), 45 Ρωμαϊκά μίλια από το σημείο όπου συναντιούνται ο Δούναβης (Ίστρος) και ο ποταμός Янтра (Γιάντρα), του οποίου το όνομα προέρχεται από την Θρακική του ονομασία που σημαίνει "τρέχει γρήγορα", ενώ η σλάβικη του ονομασία ήταν Етър (Έταρ). Νότια και ανατολικά της πόλης τρέχει το ποτάμι Росица (Ροσίτσα).
Μετά την ίδρυση της η πόλη υπάγεται στην Ρωμαϊκη επαρχία της Θράκης. Επί Σεπτίμιου Σεβήρου θα ενταχθεί διοικητικά στην Κάτω Μοισία...
Η επίσημη γλώσσα της πόλης ήταν τα Ελληνικά... Τον έλεγχο της πόλης τον ασκούσαν οι Άρχοντες, ενώ υπήρχαν δύο σώματα, ο Δήμος και η Βουλή. Η ανασκαφική δραστηριότητα έχει δώσει ενδείξεις για την λατρεία του Δία, της Ήρας, της Αθηνάς, του Ηρακλή, του Ασκληπιού, του Μίθρα, της Κυβέλης και άλλων, ενώ αναθυματικά ανάγλυφα του Θράκα Ήρωα - Ιππέα έχουν βρεθεί σχεδόν παντού στην πόλη...
Σημαντικές περίοδοι της ιστορίας της πόλης σχετίζονται με τις περιόδους της αυτοκρατορίας του Τραϊανού, του Ανδριανού, της δυναστείας των Αντωνίνων και της δυναστείας των Σεβήρων... Χαρακτηριστικό της ανάπτυξης της είναι ότι έκοβε δικά της νομίσματα, στα οποία μάλιστα απεικονίζονταν και κτίρια της πόλης [1][2][3].
Η πόλη το 150 κατά την διάρκεια της βασιλείας του Αντωνίνου Πίου.
Η πόλη το 200 κατά την διάρκεια της βασιλείας του Σεπτιμίου Σεβήρου.
Οι κάτοικοι της ήταν ένα κράμα εθνοτήτων. Υπήρχαν πολλοί με Ρωμαϊκά ονόματα αν και οι καταγωγή των περισσοτέρων ήταν Θρακική. Μεγάλο ποσοστό ήταν και οι Έλληνες κάτοικοι.
Το 172 επιτίθονται στην Νικόπολη οι Κασταβόκοι, σαρματικός λαός (Σαρματία είναι η σημερινή Ουκρανία). Μετά τις επιδρομές, οι Ρωμαίοι αποφασίζουν να οχυρώσουν την πόλη με ψηλά τείχη.
Η πόλη έγινε στόχος επιθέσεων των Γότθων το 250.
H Nikopolis ad Istrum θα αποτελέσει το λίκνο της Γερμανικής λογοτεχνίας καθώς το 348 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β' επέτρεψε στον Γότθο (ή ήμι-Γότθο) ιεραπόστολο Ulfilas (311-383) να εγκατασταθεί με το ποίμνιο του κοντά στην πόλη. Ο Ulfilas είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και είχε χειροτονηθεί το 341 επίσκοπος από τον Ευσέβιο της Νικομήδειας. Κατόπιν είχε σταλεί ως ιεραπόστολος στους Γότθους. Το 348, για να ξεφύγει από τον ειδωλολάτρη Γότθο ηγεμόνα Αθανάριχο ζήτησε και έλαβε από τον Κωνστάντιο τον Β' την άδεια να εγκατασταθεί κοντά στην Νικόπολη. Εκεί ο Ulfilas θα δημιουργήσει το Γοτθικό αλφάβητο και θα μεταφράσει την Βίβλο από τα Ελληνικά στα Γοτθικά.
Στην περιοχή της Νικόπολης είχε γεννηθεί ο μεγαλομάρτυρας Νικήτας ο Γότθος, ο οποίος μαρτύρησε από τον Αθανάριχο και του οποίου η μνήμη τιμάται από την Εκκλησία μας στις 15 Σεπτεμβρίου.
Το 378 η Νικόπολη θα υποστεί μεγάλες καταστροφές κατά την διάρκεια της εξέγερσης των Γότθων τους οποίους ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιούλιος Ουάλης είχε επιτρέψει να περάσουν τον Δούναβη για να πρωστατευθούν από τις επιδρομές των Ούνων. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας είχε τάξει στους Γότθους γη και προστασία με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός από αυτούς να συγκεντρωθεί σε πολύ μικρή εδαφικά περιοχή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει λιμός. Ο αυτοκράτορας δεν μπόρεσε να κρατήσει τις υποσχέσεις του ούτε να είχε την δυνατότητα να προμηθεύσει τους Γότθους με τις απαραίτητες προμήθειες και προσπάθησε να τους κοροϊδέψει. Αποτέλεσμα ήταν οι Γότθοι να εξεγερθούν, να νικήσουν τον Ρωμαϊκό στρατό στην Μάχη της Αδριανούπολης στις 9 Αυγούστου του 378, όπου θα χάσει την ζωή του και ο ίδιος ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, και να αρχίσουν να λεηλατούν ολόκληρη την περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας και Θράκης. Οι λεηλασίες θα τελειώσουν στις 3 Οκτωβρίου του 382 με σύναψη ειρήνης με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Γρατιανό. Στην ουσία, η εξέγερση των Γότθων θα σημάνει την παρακμή της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το 447 η πόλη καταστράφηκε από τον Αττίλα τον βασιλιά των Ούνων, αν και πιθανότατα να είχε ήδη ερημώσει από τον πληθυσμό της πριν από το 400.
Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 43° 13' 2''N, 25° 38' 40''E
Πρόσθετες Εικόνες / Additional Images: New Bulgarian University and Wikipedia.
[ENG ] Nikopolis ad Istrum (Danube) was a Roman town founded by the Emperor Trajan around 101-106 in memory of his victory over the Thracian tribe of the Dacians. The name of the town means "Town of the Victory at Danube" and it was found at a Greek inscription on the limestone base for the bronze statue of Emperor Hadrianus in the Agora of the city. The statue dates back to 136. The city was located 45 Roman miles from the point where Danube meats Yantra (the thracian river Iatrus which means "fast running"). The slavic name of the river Yantra was Etar. South and East of the town runs the river Rositsa. Today, the archaeological site belongs in the region of Veliko Tarnovo and near the site is the village Nikyup. After its foundation the town belonged to the Roman region of Thrace. During the ruling of Emperor Septimius Severus the town belongs to the region of Moesia Inferior (Lower Moesia). The official language of the town was Greek. Head of urban management of the Council stood the Arhontite. There were also two bodies: the city council (Vouli) and the National Assembly (Demos). Special college of priests were taking care of maintaining the cult to the Roman Emperor and the pagan gods like Zeus, Hera, Athena, Heracles, Asclepius, Mitra, Kibela and others. Stone images of the Thracian horseman were found almost everywhere in Nicopolis and its territory. Important periods for the town were the reigns of Trajan, Hadrianus, the Antonines and the Severan dynasty. Characteristic of the importance of the town was that it was issuing its own coins, bearing images of its own public buildings. The ethnic composition of the population was colorful. There were many people with Latin names, but a lot of them have Thracian origin. A significant number of them was of Greek origin. In 172 the town is attacked by the Samartian nation of the Kostoboks (Samartia is the area of Ukraine). After the attacks the Romans decide to built high fortification walls. The town was besieged by the Goths in 250. Nicopolis ad Istrum can be said to have been the birthplace of Germanic literary tradition. In 348 the Roman Emperor Constantius II allowed the Gothic bishop Ulfilas and his flock to settle near the town. Ulfilas was a Goth or semi-Goth who had spent time inside the Roman Empire at the peak of the Arian controversy. Ulfilas was ordained a bishop by Eusebius of Nicomedia and returned to his people to work as a missionary. In 348, in order to escape religious persecution by the Gothic chief Athanaric he obtained permission from Constantius II to migrate with his flock of converts to Moesia and settle near Nicopolis ad Istrum. There, he invented the Gothic alphabet and translated the Bible from Greek to Gothic. In the area of Nikopolis the St. Nikitas the Great Martyr was born who was tortured to death by Athanaric. In 378 Nikopolis will suffer great damages during the Gothic wars (376-382). The Gothic War is the name given to a series of Gothic battles and plundering of the eastern Roman Empire in the Balkans between about 376-377 and 382. In the summer and fall of 376, thousands of displaced Goths and other tribes arrived on the Danube River, on the border of the Roman Empire, requesting asylum from the Huns. Fritigern, a leader of the Goths, appealed to the Roman Emperor Valens to be allowed to settle with his people on the south bank of the Danube, where they hoped to find refuge from the Huns who lacked the ability to cross the wide river in force. Valens permitted this, and even helped the Goths cross the river, probably at the fortress of Durostorum (modern Silistra of Bulgaria). Valens promised the Goths farming land, grain rations, and protection under the Roman armies. With so many people in such a small area a famine quickly broke out among the Goths, and Rome was unable to supply them with either the food they were promised nor the land; they herded the Goths into a temporary holding area surrounded by an armed Roman garrison. There was only enough grain left for the Roman garrison, and so they simply let the Goths starve. The Romans provided a grim alternative: the trade of slaves (often children and young women) for dog meat. When Fritigern appealed to Valens for help, he was told that his people would find food and trade in the markets of the distant city of Marcianople. Having no alternative, some of the Goths trekked south in a death march, losing the sickly and old along the path. When they finally reached Marcianople's gates, they were barred out by the city's military garrison and denied entry, and to add insult to injury the Romans unsuccessfully tried to assassinate the Goth leaders during a banquet. Open revolt began. The main body of Goths spent the rest of 376 and early 377 near the Danube plundering food from the immediate region. Roman garrisons were able to defend isolated forts but most of the country was vulnerable to Gothic plunder. The Roman response was to send a force under Valens to meet and defeat the Goths. In 378 Valens moved north from Constantinople and was defeated (and himself killed) at the Battle of Adrianople (9 August 378). In 381, forces of the western Empire drove the Goths back to Thrace, where finally in 382, peace was made on October 3. In 447, the town was destroyed by Attila's Huns but it is very possible that it was already abandoned before the early 400s.
Photos: [1.] View of the ruins of the Agora, [2.] Roman cities, [3.] Areal view of Nikopolis ad Istrum, [4.] Marble from the building of the city council (Vouli) with Greek inscription, [5.] Front and back view of a bronze coin of the Roman Emperor Gordian III Pius issued in Nikopolis ad Istrum, [6.] The city during 150A.D., [7.] The city during 200A.D., [8.] Goth bishop Ulfilas, [9.] Attila the Hun. [Part 2]
[BUL] Никополис ад Иструм, село Никюп [Част 1].
Τα ερείπια της πόλης βρίσκονται τρία χιλιόμετρα νότια από το Βουλγαρικό χωριό Никюп (Νικιούπ), 45 Ρωμαϊκά μίλια από το σημείο όπου συναντιούνται ο Δούναβης (Ίστρος) και ο ποταμός Янтра (Γιάντρα), του οποίου το όνομα προέρχεται από την Θρακική του ονομασία που σημαίνει "τρέχει γρήγορα", ενώ η σλάβικη του ονομασία ήταν Етър (Έταρ). Νότια και ανατολικά της πόλης τρέχει το ποτάμι Росица (Ροσίτσα).
Μετά την ίδρυση της η πόλη υπάγεται στην Ρωμαϊκη επαρχία της Θράκης. Επί Σεπτίμιου Σεβήρου θα ενταχθεί διοικητικά στην Κάτω Μοισία...
Η επίσημη γλώσσα της πόλης ήταν τα Ελληνικά... Τον έλεγχο της πόλης τον ασκούσαν οι Άρχοντες, ενώ υπήρχαν δύο σώματα, ο Δήμος και η Βουλή. Η ανασκαφική δραστηριότητα έχει δώσει ενδείξεις για την λατρεία του Δία, της Ήρας, της Αθηνάς, του Ηρακλή, του Ασκληπιού, του Μίθρα, της Κυβέλης και άλλων, ενώ αναθυματικά ανάγλυφα του Θράκα Ήρωα - Ιππέα έχουν βρεθεί σχεδόν παντού στην πόλη...
Σημαντικές περίοδοι της ιστορίας της πόλης σχετίζονται με τις περιόδους της αυτοκρατορίας του Τραϊανού, του Ανδριανού, της δυναστείας των Αντωνίνων και της δυναστείας των Σεβήρων... Χαρακτηριστικό της ανάπτυξης της είναι ότι έκοβε δικά της νομίσματα, στα οποία μάλιστα απεικονίζονταν και κτίρια της πόλης [1][2][3].
Η πόλη το 150 κατά την διάρκεια της βασιλείας του Αντωνίνου Πίου.
Η πόλη το 200 κατά την διάρκεια της βασιλείας του Σεπτιμίου Σεβήρου.
Οι κάτοικοι της ήταν ένα κράμα εθνοτήτων. Υπήρχαν πολλοί με Ρωμαϊκά ονόματα αν και οι καταγωγή των περισσοτέρων ήταν Θρακική. Μεγάλο ποσοστό ήταν και οι Έλληνες κάτοικοι.
Το 172 επιτίθονται στην Νικόπολη οι Κασταβόκοι, σαρματικός λαός (Σαρματία είναι η σημερινή Ουκρανία). Μετά τις επιδρομές, οι Ρωμαίοι αποφασίζουν να οχυρώσουν την πόλη με ψηλά τείχη.
Η πόλη έγινε στόχος επιθέσεων των Γότθων το 250.
H Nikopolis ad Istrum θα αποτελέσει το λίκνο της Γερμανικής λογοτεχνίας καθώς το 348 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β' επέτρεψε στον Γότθο (ή ήμι-Γότθο) ιεραπόστολο Ulfilas (311-383) να εγκατασταθεί με το ποίμνιο του κοντά στην πόλη. Ο Ulfilas είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και είχε χειροτονηθεί το 341 επίσκοπος από τον Ευσέβιο της Νικομήδειας. Κατόπιν είχε σταλεί ως ιεραπόστολος στους Γότθους. Το 348, για να ξεφύγει από τον ειδωλολάτρη Γότθο ηγεμόνα Αθανάριχο ζήτησε και έλαβε από τον Κωνστάντιο τον Β' την άδεια να εγκατασταθεί κοντά στην Νικόπολη. Εκεί ο Ulfilas θα δημιουργήσει το Γοτθικό αλφάβητο και θα μεταφράσει την Βίβλο από τα Ελληνικά στα Γοτθικά.
Στην περιοχή της Νικόπολης είχε γεννηθεί ο μεγαλομάρτυρας Νικήτας ο Γότθος, ο οποίος μαρτύρησε από τον Αθανάριχο και του οποίου η μνήμη τιμάται από την Εκκλησία μας στις 15 Σεπτεμβρίου.
Το 378 η Νικόπολη θα υποστεί μεγάλες καταστροφές κατά την διάρκεια της εξέγερσης των Γότθων τους οποίους ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιούλιος Ουάλης είχε επιτρέψει να περάσουν τον Δούναβη για να πρωστατευθούν από τις επιδρομές των Ούνων. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας είχε τάξει στους Γότθους γη και προστασία με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός από αυτούς να συγκεντρωθεί σε πολύ μικρή εδαφικά περιοχή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει λιμός. Ο αυτοκράτορας δεν μπόρεσε να κρατήσει τις υποσχέσεις του ούτε να είχε την δυνατότητα να προμηθεύσει τους Γότθους με τις απαραίτητες προμήθειες και προσπάθησε να τους κοροϊδέψει. Αποτέλεσμα ήταν οι Γότθοι να εξεγερθούν, να νικήσουν τον Ρωμαϊκό στρατό στην Μάχη της Αδριανούπολης στις 9 Αυγούστου του 378, όπου θα χάσει την ζωή του και ο ίδιος ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, και να αρχίσουν να λεηλατούν ολόκληρη την περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας και Θράκης. Οι λεηλασίες θα τελειώσουν στις 3 Οκτωβρίου του 382 με σύναψη ειρήνης με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Γρατιανό. Στην ουσία, η εξέγερση των Γότθων θα σημάνει την παρακμή της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το 447 η πόλη καταστράφηκε από τον Αττίλα τον βασιλιά των Ούνων, αν και πιθανότατα να είχε ήδη ερημώσει από τον πληθυσμό της πριν από το 400.
Σύνδεσμος σε χάρτη / Link to Map: 43° 13' 2''N, 25° 38' 40''E
Πρόσθετες Εικόνες / Additional Images: New Bulgarian University and Wikipedia.
[ENG ] Nikopolis ad Istrum (Danube) was a Roman town founded by the Emperor Trajan around 101-106 in memory of his victory over the Thracian tribe of the Dacians. The name of the town means "Town of the Victory at Danube" and it was found at a Greek inscription on the limestone base for the bronze statue of Emperor Hadrianus in the Agora of the city. The statue dates back to 136. The city was located 45 Roman miles from the point where Danube meats Yantra (the thracian river Iatrus which means "fast running"). The slavic name of the river Yantra was Etar. South and East of the town runs the river Rositsa. Today, the archaeological site belongs in the region of Veliko Tarnovo and near the site is the village Nikyup. After its foundation the town belonged to the Roman region of Thrace. During the ruling of Emperor Septimius Severus the town belongs to the region of Moesia Inferior (Lower Moesia). The official language of the town was Greek. Head of urban management of the Council stood the Arhontite. There were also two bodies: the city council (Vouli) and the National Assembly (Demos). Special college of priests were taking care of maintaining the cult to the Roman Emperor and the pagan gods like Zeus, Hera, Athena, Heracles, Asclepius, Mitra, Kibela and others. Stone images of the Thracian horseman were found almost everywhere in Nicopolis and its territory. Important periods for the town were the reigns of Trajan, Hadrianus, the Antonines and the Severan dynasty. Characteristic of the importance of the town was that it was issuing its own coins, bearing images of its own public buildings. The ethnic composition of the population was colorful. There were many people with Latin names, but a lot of them have Thracian origin. A significant number of them was of Greek origin. In 172 the town is attacked by the Samartian nation of the Kostoboks (Samartia is the area of Ukraine). After the attacks the Romans decide to built high fortification walls. The town was besieged by the Goths in 250. Nicopolis ad Istrum can be said to have been the birthplace of Germanic literary tradition. In 348 the Roman Emperor Constantius II allowed the Gothic bishop Ulfilas and his flock to settle near the town. Ulfilas was a Goth or semi-Goth who had spent time inside the Roman Empire at the peak of the Arian controversy. Ulfilas was ordained a bishop by Eusebius of Nicomedia and returned to his people to work as a missionary. In 348, in order to escape religious persecution by the Gothic chief Athanaric he obtained permission from Constantius II to migrate with his flock of converts to Moesia and settle near Nicopolis ad Istrum. There, he invented the Gothic alphabet and translated the Bible from Greek to Gothic. In the area of Nikopolis the St. Nikitas the Great Martyr was born who was tortured to death by Athanaric. In 378 Nikopolis will suffer great damages during the Gothic wars (376-382). The Gothic War is the name given to a series of Gothic battles and plundering of the eastern Roman Empire in the Balkans between about 376-377 and 382. In the summer and fall of 376, thousands of displaced Goths and other tribes arrived on the Danube River, on the border of the Roman Empire, requesting asylum from the Huns. Fritigern, a leader of the Goths, appealed to the Roman Emperor Valens to be allowed to settle with his people on the south bank of the Danube, where they hoped to find refuge from the Huns who lacked the ability to cross the wide river in force. Valens permitted this, and even helped the Goths cross the river, probably at the fortress of Durostorum (modern Silistra of Bulgaria). Valens promised the Goths farming land, grain rations, and protection under the Roman armies. With so many people in such a small area a famine quickly broke out among the Goths, and Rome was unable to supply them with either the food they were promised nor the land; they herded the Goths into a temporary holding area surrounded by an armed Roman garrison. There was only enough grain left for the Roman garrison, and so they simply let the Goths starve. The Romans provided a grim alternative: the trade of slaves (often children and young women) for dog meat. When Fritigern appealed to Valens for help, he was told that his people would find food and trade in the markets of the distant city of Marcianople. Having no alternative, some of the Goths trekked south in a death march, losing the sickly and old along the path. When they finally reached Marcianople's gates, they were barred out by the city's military garrison and denied entry, and to add insult to injury the Romans unsuccessfully tried to assassinate the Goth leaders during a banquet. Open revolt began. The main body of Goths spent the rest of 376 and early 377 near the Danube plundering food from the immediate region. Roman garrisons were able to defend isolated forts but most of the country was vulnerable to Gothic plunder. The Roman response was to send a force under Valens to meet and defeat the Goths. In 378 Valens moved north from Constantinople and was defeated (and himself killed) at the Battle of Adrianople (9 August 378). In 381, forces of the western Empire drove the Goths back to Thrace, where finally in 382, peace was made on October 3. In 447, the town was destroyed by Attila's Huns but it is very possible that it was already abandoned before the early 400s.
Photos: [1.] View of the ruins of the Agora, [2.] Roman cities, [3.] Areal view of Nikopolis ad Istrum, [4.] Marble from the building of the city council (Vouli) with Greek inscription, [5.] Front and back view of a bronze coin of the Roman Emperor Gordian III Pius issued in Nikopolis ad Istrum, [6.] The city during 150A.D., [7.] The city during 200A.D., [8.] Goth bishop Ulfilas, [9.] Attila the Hun. [Part 2]
[BUL] Никополис ад Иструм, село Никюп [Част 1].
Posts
No comments:
Post a Comment