Tuesday, February 20, 2007

Πέντε - πέντε δέκα, δέκα δεκαπέντε λέω τα μυστικά μου


Έφτασε για τρίτη φορά σε μένα το παιχνίδι... Αυτή την φορά από την Lili... Άλλο που δεν θέλω και εγώ, βρήκα ευκαιρία να γράψω άλλα πέντε πράγματα για μένα...

Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:

1. Ένα φεγγάρι, όταν ήμουνα φοιτητής στην Πάτρα, έλεγα τα χαρτιά... Ναι... Είναι αλήθεια... Είχαμε μια - δυό κοπέλες στην παρέα μας που έκαναν το ίδιο... Έβλεπα, άκουγα, οπότε κάποια στιγμή λέω θα το κάνω για πλάκα... Άρχισα, λοιπόν, να λέω διάφορα, όπως μου κατέβαιναν από το μυαλό μου... Το αποτέλεσμα; Τεράστια επιτυχία!! Όπως μου έλεγαν οι "πελάτες" μου έπεφτα μέσα σε όλα... Αυτός ήταν και ο λόγος που σταμάτησα να τα λέω... Αυτή η απρόσμενη επιτυχία με έκανε να ανησυχήσω - μια που δεν πιστεύω σε αυτά τα πράγματα - και το σταμάτησα σε μεγάλη λύπη των κοριτσιών της παρέας που θεωρούσαν ότι ήμουνα καλύτερος και από κουφέτο κάτω από το μαξιλάρι...

2. Μέχρι να καταλήξω να γίνω μηχανικός, πέρασα από διάφορα στάδια... Όπως όλα τα παιδάκια, κάποτε ήθελα και εγώ να γίνω αστυνομικός, πυροσβέστης, αστροναύτης... Μεγαλώνοντας ήθελα να γίνω δικηγόρος... Αυτό είναι κάτι που ακόμα έχω στο μυαλό μου... Κάθε καλοκαίρι ξεσκονίζω τα βιβλία της νομικής που έχω αγοράσει, με σκοπό να δώσω τον Νοέμβριο κατατακτήριες... Λίγες μέρες μετά, βεβαια, αρχίζουν να σκονίζονται πάλι... Δεν υπάρχει περίπτωση όμως να μαντέψετε ποιό ήταν το πρώτο επάγγελμα που ήθελα να κάνω στην ζωή μου: Σκουπιδιάρης... Αλήθεια!! Όταν ήμουνα γύρω τριών - τεσσάρων, στο Ναύπλιο, οι γονείς μου μου είχαν αγοράσει ένα δερμάτινο σακάκι, το οποίο έμοιαζε πολύ με αυτό που φορούσαν οι σκουπιδιάριδες που περνάγανε κάτω από το σπίτι... Έτσι μου κόλλησε...

3. Η σχέση μου κάποτε με μια οδοντίατρο είχε ως αποτέλεσμα να χάσω ένα δόντι...

4. Μέχρι τα 18 μου κοιμόμουνα πάντα κουκουλωμένος... Στα 18 μου έκανα μία αυτοψυχανάλυση και συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν ένα κατάλοιπο από την εποχή που με πηγαινανε σε παιδικό σταθμό... Το μεσημέρι έπρεπε να κοιμόμαστε... Παίρναγε λοιπόν μια κυρία με ένα βούρδουλα να δει άμα είχαμε κοιμηθεί... Εγώ, λοιπόν. επειδή από τότε δεν μπορούσα να κοιμηθώ μεσημέρι, έμπαινα μέσα από τα σκεπάσματα και έπαιζα με τα αυτοκινητάκια μου...

5. Έχω κερδίσει τον τίτλο του Ανθρώπου της Χρονιάς για το 2006 από το περιοδικό TIME, αλλά το μοιράστηκα με μερικά εκατομμύρια κόσμο...

Είναι δύσκολο να βρεις σήμερα 5 άλλους έλληνες bloggers που να μην έχουν πει 5 πράγματα για τους εαυτούς τους... Για την συνέχεια, την σκυτάλη την δίνω στους: Ιστίκογλου, Μην ξεχάσω να ξυπνήσω, Sandossu, Ronald de Hommel, Peter Myers. Είπα να στείλω το παιχνίδι και σε άλλες χώρες... Θα τους το πει κανένας;

Για περισσότερες πληροφορίες για το παιχνίδι δείτε εδώ και εδώ.

[ENG] The rules of the game are very simple.... You are asked to say 5 things about yourself and to put a link to 5 other bloggers asking them to do the same... For more information about the blog-tag game read also this post.

12 comments:

Anonymous said...

Πωπω παρεξήγηση που θα γινόταν τώρα!
Αντί για κουκουλωμένος διάβασα κάτι άλλο.

Πολύ σπαστικιά η κυρία με τον βούρδουλα.

Ε?

Anonymous said...

Κλέαρχε, αγαπητέ, όσο πάει και αποκαλύπτεις όλο και πιο συγκλονιστικά πράγματα για την λαμπρή προσωπικότητά σου!!!

Unknown said...

ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΚΟΥΦΕΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Klearchos said...

Αργυρένια, ευτυχώς που το πρόσεξες εγκαίρως... ;Ρ

Χρυσόψαρο, ελπίζω να σταματήσει εδώ, γιατί δεν ξέρω τι άλλο θα πω...

Flareman, μήπως έχεις να μας πεις κάτι που μας κρύβεις; Μήπως να σε κάνουμε "tagged" άλλη μια φορά;

jul said...

Κοιτα που θα μάθουμε ολα σου τα μυστικά σε λίγο...:):):) Για συνεχίστε να στελνετε προσκλήσεις στον Κλέαρχο

Κέλλυ Μπουσουλοπουλου said...

looool Μαλλον εχουμε αρχισει να σε μαθαινουμε καλα...αρκετα δημοφιλης στο blogokoino σε βρισκω!:)
Αμα σε πετυχουμε πουθενα ....πολυ καλα θα ητανε να εριχνες τα χαρτια για μενα...να βλεπαμε τι θα γινει με το πτυχιο μου....:(

Zaphod said...

Κλέαρχε με κάνεις και λυπάμαι που πέγραψα τα δικά μου ήδη γιατί θα σου έστελνα και άλλη πάσα!!! :-)

Μου θύμησες και τα δικά μου τραύματα από τον παιδικο σταθμό γμτ....αν και σε εμάς απλά μας φωνάζανε όλη την ώρα...ξέρεις τσιρίδες, κάτσε στο ένα πόδι και τέτοια!

Klearchos said...

Julia, σε λίγο δεν θα έχω τι άλλο να πω... ;Ρ Καλημέρα!

Ανατολή, Μεγάλη πόρτα βλέπω θα διαβείς... :)

Zaphod, εγώ λέω ευτυχώς... Έχω γίνει ανοικτό blog (όπως λέμε ανοικτό βιβλίο) με όλα αυτά...

ο δείμος του πολίτη said...

Εσένα μιλάμε σου άρεσε πιο πολύ από όλους τελικά.

AVRA said...

καλημερα

αυτο το 1.μηπως το κανεις ακομη? εχω καποιες αποριες , μηπως με βοηθησουν τα ταρω να τις λυσω!
:-)))

ΠΡΕΖΑ TV said...

Γιατι παιζουμε τοσες μερες αυτο το παιχνιδι,δεν μπορω να καταλαβω...
Αν δεν ειναι group therapy,τοτε τι ειναι;;;!!!

Klearchos said...

Δήμο, μάλλον έχεις δίκιο!! ;)

Avra, όχι δεν ασχολούμαι με το "σπορ" πλέον...

Πρέζα TV, έχω την αίσθηση ότι παρά τα ψευδώνυμα και την ανωνυμία όλοι έχουν ανάγκη κάποια στιγμή να βγάλουν την μάσκα... Εγώ το ευχαριστήθηκα περισσότερο αυτό το παιχνίδι, μάλλον γιατί ποτέ δεν φορούσα μάσκα...