Απαγορεύεται η είσοδος σε όσους δεν φοράνε κράνος... | Under Construction

...καθώς το ιστολόγιο είναι "υπό ανακαίνιση"...

Σκοπεύω σήμερα να μεταφερθώ από το παλαιό template του blogger στο καινούργιο και συνήθως τέτοια πράγματα οδηγούν σε χάος... Είμαι σίγουρος ότι τα μισά πράγματα που έχω είτε δεν θα δουλεύουν πια είτε δεν θα φαίνονται...

Αυτό, πάντως, είναι το ένα μόνο μέρος του προβλήματος, καθώς σκοπεύω πολύ σύντομα να μεταφέρω το ιστολόγιο σε νέα διεύθυνση... Μάλλον στο http://klearchos.org





Δεν ξέρω τίποτα από web design αλλά το τελευταίο 48ωρο πειραματίζομαι κοιτώντας τον κώδικα από άλλες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο... Πάντως, για την ώρα έχω φτάσει κάπου, αν και ακόμα δεν είναι οριστικό...

Το Σάββατο πήγα στην Βουλγαρική πόλη Разлог (Ραζλόγκ), όπου παρακολούθησα τις εκδηλώσεις για το Кукери (Κούκερι), το Βουλγαρικό καρναβάλι το οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, γίνεται για να φύγουν τα κακά πνεύματα... Ήταν αρκετά εντυπωσιακό, αλλά το αντίστοιχο ποστ θα πρέπει να περιμένει λίγο... Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από άλλη Βουλγαρική πόλη, το Симитли (Σιμιτλί)


Σημαντικοί σύνδεσμοι:
Blogger Buster: "Adjust margins in Blogger templates"
The Blogger Guide: "Rounders with a wider post area"
Blogger Templates: "Remove the NavBar"


[ENG] The entrance is not allowed to those who do not wear safety helmet... because the site is "under reconstruction". I am planning today to upgrade my blogger template cause I am still using an old template and I miss some important features. I know, though, that the moment I will do that it will be a complete mess in my blog... I am also planning in the near future to move my blog to my own website... Probably it will be the http://klearchos.org. I do not know anything about web design but I am experimenting by looking at the page code of other web sites... I did something but it is not yet final... I have been in the Bulgarian town Razlog to watch the Kukeri, which is the traditional Bulgarian ritual to scare away evil spirits, with a costumed man performing the ritual. It was very impressive but the relevant post has to wait a little bit. Some photos, though, can be found here.

BG CH CR CZ EN FR DE IT JA PL RO RU

Προς τον ανώνυμο κριτή μου...

Ως απάντηση στο Ανώνυμο σχόλιο εδώ.


Αρχικά, λίγα για μένα...

Λυπάμαι που δεν έχω αυτοανακηρυχθεί σε σταυροφόρο που αγωνίζεται ενάντια σε όλα τα δεινά που μαστίζουν τον πλανήτη μας...

Λυπάμαι αν σας έχω δώσει την εντύπωση ότι η Βουλγαρία, στην οποία εργάζομαι, κατοικώ και την οποία εξερευνώ τους τελευταίους μήνες είναι ένας παράδεισος... Προφανώς απέχει πολύ από αυτό... Ένα παράθυρο στην γειτονική μας χώρα ανοίγω και περιέργως όσο περισσότερο εξερευνώ την χώρα αυτή τόσο περισσότερο ανακαλύπτω την Ελλάδα και την ιστορία μας...

Λυπάμαι αν σας έχω δώσει την εντύπωση ότι η ζωή μου είναι ένας παράδεισος... Όπως η ζωή κάθε σύγχρονου μέσου Έλληνα, έτσι και η δική μου έχει τις καλές και τις κακές της στιγμές... Ειδικά τελευταία είχε κάποιες ιδιαίτερα κακές στιγμές... Πάντως, όσο εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ έχουμε την υγεία μας, προσπαθώ να κοιτάζω την ζωή με αισιοδοξία... Αυτό υποθέτω αποτυπώνεται και στον τρόπο που σκέφτομαι και στην θεματολογία των φωτογραφιών που τραβάω... Από την άλλη, ως μηχανικός που εργάζομαι ιδιαίτερα πολλές ώρες και δη στο εξωτερικό, παίρνω δύο ευρώ παραπάνω σε μία χώρα που ο μέσος εργαζόμενος παίρνει αρκετά ευρώ λιγότερα και αυτό μου δίνει την ευκαιρία να κάνω, να δω και δοκιμάσω πράγματα που πιθανότατα αλλού και κάτω από άλλες συνθήκες να μην μπορούσα...

Λυπάμαι που δεν χρησιμοποιώ το blog μου ως μορφή ομαδικής ψυχοθεραπείας... Δεν αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη κάτι τέτοιο... Δεν σκέφτηκα ποτέ να αρχίσω να γράφω τα προβλήματα μου και να περιμένω τον οίκτο και την συμπαράσταση σας... Για κάτι τέτοιο υπάρχουν αρκετά άλλα blog να σας ευχαριστήσουν...


Τώρα για σας...

Αν δεν έχετε σταματήσει να πηγαίνετε σε εστιατόρια κατανοώντας ότι το φαγητό σε πολλά σημεία του πλανήτη μας δεν προσφέρει ηδονή αλλά, αντίθετα, η έλλειψη του αγωνία και φόβο...

Αν δεν έχετε σταματήσει να βλέπετε κωμωδίες στην τηλεόραση ώστε να συμπαρασταθείτε στον πόνο και την αγωνία εκατομμυρίων συνανθρώπων σε όλον τον πλανήτη...

Αν δεν έχετε σταματήσει να πηγαίνετε έξω για καφέ, τον οποίο πληρώνετε τουλάχιστον 5 ευρώ, γνωρίζοντας ότι με αυτά τα λεφτά μπορείτε να συντηρείτε μία ολόκληρη οικογένεια στην Αφρική...

Με λίγα λόγια, αν δεν ζείτε ασκητική ζωή αφιερωμένη στον συνάνθρωπο σας, τότε μάλλον το σχόλιο σας ήταν εντελώς υποκριτικό και φαρισαϊκό...


Επωνύμως,

Κλέαρχος Καπούτσης

Ένας χρόνος "Klearchos Guide to the Galaxy"

To ιστολόγιο μου, σήμερα, έχει τα γενέθλια του... Σαν σήμερα, στις 3 Ιουλίου του 2006, μετά από αρκετές μέρες παροτρύνσεων του philos, έγραψα το πρώτο - ανεπίσημο - post... Κατέληγε στην φράση "The night was moist" (Η νύχτα ήταν νοτερή), η οποία, για όποιους θυμούνται την ταινία "Πέτα την μαμά από το τρένο", ήταν η μόνη φράση που κατάφερνε να γράψει ο Billy Crystal για το νέο του βιβλίο, λόγω έλλειψης εμπνεύσεως...

Από εκείνη την μέρα έχουν ανέβει σε αυτό το ιστολόγιο 310 "αναρτήσεις", κατά την πρόσφατη μετάφραση του Γούγλη (κοινώς Google)... Τιμής Ένεκεν, είπα να κάνω μία λίστα με τα πιο σημαντικά - κατ' εμέ - ανά μήνα...

Ιούλιος 2006: Σκέψεις πάνω σε μία παράσταση...
Είχα μπει στο παιχνίδι με πολύ ενθουσιασμό... Ένα κείμενο σε δύο γλώσσες για την Αντιγόνη ως πανανθρώπινο σύμβολο...

Αύγουστος 2006: Το ταξίδι μου στην Μολδαβία [1][2][3][4]
Με αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Μολδαβίας και Ελλάδας έγραψα τις εντυπώσεις μου από το ταξίδι που είχα κάνει στην πρωτεύουσα της Μολδαβίας, Κινσινάου.

Σεπτέμβριος 2006: Κοτόπουλο Κιέβου αλά Κλέαρχος
Σημασία δεν είχε τόσο το κείμενο που έγραψα, όσο το φαΐ που έφτιαξα, το οποίο ήταν υπέροχο...

Οκτώβριος 2006: Φαγητό για Σαδιστές
Η πρώτη εκστρατεία που συμμετείχα, υπέρ της κατάργησης του Foie Gras. Αν έχετε γερό στομάχι διαβάστε γιατί... Ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα...

Νοέμβριος 2006: Γιατί χορεύουν πάνω στα τραπέζια...
Μια απόδειξη ότι ο τρόπος διασκέδασης των νεοελλήνων είναι τελικά μια πολύ παλιά ιστορία...

Δεκέμβριος 2006: Τα πρόσωπα της Χρονιάς, όπως τα είδα εγώ...
Ποια ήταν τα πρόσωπα του 2006; Η δική μου άποψη...

Ιανουάριος 2007: Εικόνες από την Βενετία [1][2][3][4][5]
Οι εικόνες που είδα από την ημερήσια εκδρομή μου στην Βενετία την παραμονή του 2007.

Φεβρουάριος 2007: Ένας μικρός Ρωσικός θησαυρός...
Από τις ομορφότερες στιγμές του χρόνου: η ανακάλυψη μίας ιστοσελίδας με το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι σε mp3 των μεγαλύτερων Ρώσων τραγουδιστών των αρχών του 20ου αιώνα...

Μάρτιος 2007: Προμηθέα Πυθία - Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας
Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη ομιλία της χρονιάς στα ελληνικά, η οποία ήταν αφορμή για το ξεκίνημα πολλών αντιπαραθέσεων στο διαδίκτυο...

Απρίλιος 2007: Μεγάλη Παρασκευή στον Πύργο της Σαντορίνης.
Εικόνες από το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής στο χωριό Πύργο της Σαντορίνης, όπου ανάβουν φωτιές σε τενεκεδένια λυχνάρια σε ολόκληρο το χωριό...

Μάιος 2007: Θάνατος δια λιθοβολισμού.
Ένα βίντεο που δεν μπόρεσα ποτέ να το δώ ολόκληρο... Ολόκληρη η ανθρωπότητα πήγε κάτι αιώνες πίσω...

Ιούνιος 2007: The Sisterhood of the Travelling Pants - The sequel [1][2]
Φωτογραφίες "εκ των έσω" από τα γυρίσματα της ταινίας στην Οία της Σαντορίνης.

Υ.Γ.: Λόγω φόρτου εργασίας, αυτές τις μέρες, την γλιτώσατε με το τριήμερο εορταστικών εκδηλώσεων που ετοίμαζα...

Τώρα και στο Flickr...

Μετά από παρακλήσεις χιλιάδων αναγνωστών, δηλαδή του philos, της jojo και του dtsiabai, αποφάσισα να ανοίξω λογαριασμό στο Flickr... Ήδη, αν προσέξετε, θα δείτε το χαρακτηριστικό πλαισιάκι στην πλάγια στήλη... Εκεί θα βρείτε αρκετές από τις φωτογραφίες που έχετε δει εδώ και κάποιες ακόμα που δεν έχετε δει... Δεν σκοπεύω, πάντως, να ανεβάζω μαζικά φωτογραφίες... Θα ανεβαίνουν μόνο αυτές που θεωρώ καλύτερες...

[ENG] Klearchos now at Flickr... Anyone can see my favorite photos here.

300

Δείτε όλα τα posts εδώ.

[ENG] This is the No 300 post in my blog... Someone can see all the posts here.

Ζητείται blogger...

Τελευταία δεν έχω καθόλου χρόνο... Μία η δουλειά, στην οποία αρχίζει ξανά το τρέξιμο, μία το μεταπτυχιακό, στο οποίο έχω να παραδώσω τρεις εργασίες σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μία κάτι μικρότερα πράγματα που τρέχουν, μία κάτι ταξίδια αστραπή Αθήνα - Σαντορίνη και τανάπαλιν, που να μου μείνει χρόνος για πόστινγκ... (Μήπως μπορούμε να βρούμε καμιά ελληνική λέξη αντίστοιχη με αυτή;)

Έπεσε, λοιπόν, το μάτι μου σε μια είδηση εκ Ηνωμένων Πολιτειών:

Τα λόγια που είπε σε βίντεο στο blog της η γνωστή Αμερικανίδα παρουσιάστρια του CBS Katie Couric, που υποτίθεται ότι ήταν δικά της, ήταν στην πραγματικότητα προϊόν λογοκλοπής... Καλά θα μου πείτε σιγά τα λάχανα... Μα δεν είναι εδώ το ωραίο της υπόθεσης... Το ωραίο είναι ότι το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας είναι ότι απολύθηκε ο παραγωγός της παρουσιάστριας ως υπεύθυνος για την συγγραφή του κειμένου. Με άλλα λόγια η Couric δεν έγραφε τίποτα από αυτά που φαίνονταν ως δικά της στο blog της!!!

Δείτε την είδηση εδώ.

Λοιπόν έναν παραγωγό ψάχνω και εγώ να ανασάνω... Υπάρχει και όρος για τέτοια δουλειά: "Ghostwriter"... Πάντως θα προτιμούσα να βρω έναν Ghostwriter των εργασιών του μεταπτυχιακού και να κάθομαι εγώ να γράφω στο blog μου...

Favicon

Η λέξη "favicon" προέρχεται από τις λέξεις "favorites icon" και είναι μια μικρή εικονίτσα που σχετίζεται με μία ιστοσελίδα και εμφανίζεται στα αριστερά του τίτλου της ιστοσελίδας όταν την προσθέτουμε στα "Favorites" (Windows Internet Explorer) ή στα "Bookmarks" (Firefox)... Στους περισσότερους browser εμφανίζεται και στην γραμμή της διεύθυνσης, στα αριστερά της...

Αν δεν το αλλάξουμε εμείς, το favicon του blogger είναι ένα "Β" μέσα σε πορτοκαλί πλαίσιο.

Δεν γνωρίζω γιατί, αλλά χθες που έκανα την ανακαίνιση στο blog μου, έχασα το δικό μου...

Ψάχνοντας λίγο στο Google ανακάλυψα μία ιστοσελίδα που μετατρέπει εικόνες σε favicon... Έφτιαξα, λοιπόν, ένα καινούργιο χρησιμοποιώντας μία εικόνα που βρήκα στο διαδίκτυο του Νεφελώματος NGC7293 γνωστού και ως "Helix Nebula", για να κολλάει λίγο και με τον τίτλο του blog μου...

Μου αρέσει πολύ, γιατί είναι σαν ένα μάτι στο διάστημα...

Ανακαίνιση...

Από χθες το απόγευμα και μέχρι αργά τα ξημερώματα, το blog μου ήταν υπό ανακαίνιση... Πάλεψα πολύ για να βρω τους συνδυασμούς εικόνων και χρωμάτων, αλλά νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι - τουλάχιστον - ευχάριστο στο μάτι...

Επειδή δεν έχω καμία γνώση προγραμματισμού σε html, αλλά - όταν έχω χρόνο - μου αρέσει να πειραματίζομαι, πέρασα πολλές ώρες κοιτώντας τους κώδικες σε σελίδες άλλων blogger... Πρέπει, λοιπόν, να ευχαριστήσω την blogger Beniamin, που χωρίς να το ξέρει, μέσω του κώδικα της σελίδας της, μου έδωσε την δυνατότητα να κάνω κάποιες ιδέες που είχα, για την δικιά μου σελίδα, πραγματικότητα...

Υ.Γ.1: Προφανώς περιμένω σχόλια...
Υ.Γ.2: Δυστυχώς, στην διαδικασία αυτή έχασα το favicon μου και δεν ξέρω γιατί...

Αυτοδιαφημίζομαι...

Έρχονται οι γιορτές και έχουμε γεμίσει διαφημίσεις... Το καταναλωτικό πνεύμα σε όλο του το μεγαλείο.... Γιατί, λοιπόν, να μην αυτοδιαφημιστώ και εγώ; Αυτό δεν είναι το πνεύμα των γιορτών τελικά;

Απόκτησα Cheerleaders!!!

Το blog είναι χαρούμενο σήμερα γιατί απόκτησε cheerleaders!!

Klearchos Guide to the Galaxy: Στροφή στην Ποιότητα!!

Είπα να ξορκίσω λίγο το κακό, γιατί προβλέπω μαύρη εβδομάδα....

Το μικρό μαγαζάκι του τρόμου...

Είμαι πάρα πολύ νέος στο blogging… Το κυβερνοημερολόγιο μου έχει μόλις τρεις μήνες ζωής και όμως έχει αρχίσει να έχει απαιτήσεις… Δεν ξέρω γιατί αλλά το αισθάνομαι σαν το εξωγήινο φυτό στο μικρό μαγαζάκι του τρόμου να μου φωνάζει συνέχεια: “Feed me!! Feed me!! FEED ME!!” Και οι κραυγές του συνέχεια δυναμώνουν και δυναμώνουν και τριβελίζουν τα αυτιά μου… Και εγώ, είτε γιατί αντικειμενικές δυσκολίες δεν μου το επιτρέπουν, μια που δεν έχω ακόμα γραμμή τηλεφώνου σπίτι μου, είτε γιατί ο χρόνος μου δεν είναι αρκετός, γιατί, εκτός από την δουλειά μου, αυτές τις μέρες ξεκινάω και ένα μεταπτυχιακό, δεν ξέρω τι να κάνω… Άσε που έχω να ξεπεράσω και τον σκόπελο της τελειομανίας μου… Για να γράψω κάτι το περνάω από χίλια κύματα… Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω… Προσπαθώ να διορθώσω τις εκφράσεις και τα ορθογραφικά λάθη… Και πάντα κάτι μου έχει ξεφύγει… Και ποτέ δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένος…

Όλη αυτή η πίεση με έχει οδηγήσει σε απρόσμενες μεταφυσικές ανησυχίες… Γιατί έφτιαξα το blog; Η απάντηση που δίνω, «με παρακίνησε ένας φίλος», προφανώς δεν είναι αρκετή… Κάποιος σου άνοιξε μια πόρτα, εντάξει, εσύ όμως γιατί μπήκες μέσα; Τι ζητάς; Τι ψάχνεις; Τι σκοπό έχεις; Έχω καταλήξει να κάνω ένα είδος αυτό-ψυχανάλυσης, να είμαι ο ασθενής και ο γιατρός ταυτόχρονα… Λοιπόν γιατρέ μου; Θα ζήσω; Τι έχω; Πείτε μου, μην με κρατάτε σε αγωνία!!

Ηρεμήστε… Δεν κινδυνεύετε… Τελικά μάλλον ζητάω ό,τι και ο περισσότερος κόσμος… Ένα μέσο έκφρασης και δημιουργίας… Ίσως τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν και σίγουρα την γεύση από μια μικρή δόση αθανασίας που γλυκαίνει κάθε δημιουργό… Δυστυχώς, αν και δεν το έχω ψάξει ενδελεχώς, δεν έχω κληρονομήσει το ταλέντο του πατέρα μου στην γλυπτική ενώ οι ζωγραφικές μου ικανότητες περιορίζονται σε μερικά απλά σκιτσάκια… Τουλάχιστον έχω το αυτί του Βαν Γκογκ στην μουσική… Κάτι είναι και αυτό… Πάντως, κάπου υποβόσκει και μια κρίση ηλικίας… Τι να κάνω… Η ανηφόρα τελείωσε… Τώρα έχει αρχίσει η κατηφόρα…



Νομίζω ότι η διάγνωση του γιατρού ενισχύεται και από άλλο ένα γεγονός… Μέχρι πριν πέντε μήνες δεν είχα φωτογραφική μηχανή… Πάντα είχα την αίσθηση ότι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι για να τα ζούμε και όχι για να τα αποτυπώνουμε σε ένα ψυχρό χαρτί… Μέχρι πριν πέντε μήνες, λοιπόν, ο περιορισμένος αριθμός από φωτογραφίες που είχα στην κατοχή μου ήταν τραβηγμένες από μηχανές άλλων… Οι καλύτερες από αυτές, μάλιστα, από φωτογράφους νυκτερινών κέντρων… Σήμερα κάνω τον “επαγγελματία”… Βέβαια είμαι ακόμα στις στατικές εικόνες, τοπία και πορτρέτα… Πάντως δεν έχω φτάσει σε αυτό που χρόνια κορόιδευα: τους τύπους που περνάνε όλες τους τις διακοπές με μια φωτογραφική ή με μια βιντεοκάμερα στο χέρι λες και οι διακοπές τους δεν είναι για αυτούς αλλά για να τις δουν οι συγγενείς και οι φίλοι τους… (Άραγε υπάρχει κανένας επιστημονικός όρος για το σύνδρομο των ανθρώπων αυτών;)

Ευτυχώς για μένα, η φωτογραφία έχει ένα πλεονέκτημα… Η ομορφιά είναι ανεξάρτητη από εσένα… Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεθείς στο σωστό σημείο την σωστή στιγμή και να πατήσεις ένα κουμπάκι… «ΚΛΙΚ»!! Να μου πείτε, το ίδιο είχε πει κάποτε ένας και για την γλυπτική… «Το άγαλμα ήταν πάντα εκεί» είχε πει, «εγώ απλά αφαίρεσα τα περιττά κομμάτια»…



Μήπως, όμως, το να γράφεις στο blog σου είναι ένα είδος hi-tech εξομολόγησης; Βγάζεις τα απόκρυφα σου, τις φοβίες σου και τις ενδόμυχες σκέψεις σου και αποζητάς την λύτρωση; Ίσως για κάποιον κόσμο να είναι έτσι… Για μένα αμφιβάλλω… Μην ξεχνάτε ότι χρησιμοποιώ ονοματεπώνυμο… Δύσκολα θα ανοιχτώ, λοιπόν, πέρα από όσο επιτρέπουν κάποιοι κανόνες…

Under Construction

Άρχισα να παιδεύομαι με το blog αυτό στις 3 Ιουλίου του σωτήριου έτους 2006... Υπολογίζω ότι χρειάζομαι μία εβδομάδα να καταλάβω που πάνε τα τέσσερα εδώ πέρα... Μέ άλλα λόγια ελπίζω η επίσημη έναρξη του blog αυτού να γίνει στις 10 Ιουλίου...

The night was moist...